Roze schaamte – Laat ze niet lopen!
Hier kun je discussieren over Roze schaamte – Laat ze niet lopen!.
In 2017 moest er nog om gevochten worden. De Roze Leeuw, vroeger bekend als de Dutch Gayservatives, opgericht door leden van Leefbaar Rotterdam, liep toen voorop in de Pride Walk en werd er geflankeerd door Pegida die hen tijdens de Pride kwam steunen. Er kwam vooraf protest tegen maar de organisatie trok zich er niks van aan en liet de nationalistische homo’s zelfs voorop lopen. Daar kwam een konfrontatie van. Olave Basabose schreef dit erover op de website van Doorbraak:
“Een transfobische politieke groepering, ongehinderd, gefaciliteerd door de politie, heeft de Rotterdam Pride geleid vandaag. En het intersectionele blok, een stem voor inclusiviteit, gelijkwaardigheid, solidariteit, anti-racisme, anti-seksisme, anti-haat en anti-uitsluiting, die werd door de politie geslagen, geduwd, bedreigd, geïntimideerd, belemmerd en in essentie gecontroleerd.”
Dat mocht dit jaar niet nog een keer gebeuren! De avond voor Pride brak daarom over de voorgenomen deelname van de Roze Leeuw op Twitter een hoop verontwaardiging uit. Hoe kon de organisatie van de Pride Walk deze groep laten meelopen? Ondergetekende hielp op Twitter een handje, door samen met anderen de organisatie van de Pride Walk te wijzen op het intolerante extreem rechtse karakter van de Roze Leeuw. We laten de nazi’s van de NVU niet lopen, we laten Pegida niet lopen. Dus we laten De Roze Leeuw ook niet lopen.
Menigeen roept dan weer dat het niet tolerant is om deze groep het meelopen te verhinderen. Zo gaat dat altijd met intolerante lui: ze beroepen zich op de tolerantie van de ander om hun vuil te kunnen verspreiden.
De Roze Leeuw homo’s zijn “geen mietjes” zeggen ze zelf. Dat zegt al veel. Ze zijn nationalistische Neederlanders die geaccepteerd willen worden als homo’s die je niet ziet, (witte) cis mannen die willen blijven voldoen aan de cis heteronorm, hun mannelijkheid bewijzen en bijbehorende privileges behouden, ook al zijn ze homo. Flinke jongens die afgeven op iedereen die excentriek lekker zichzelf is en laat zien. Noem ze vooral niet queer, want dat zijn ze niet, zo verklaren ze. Ze reduceren het homoseksueel zijn tot iets waarvoor je je nederig excuseert, want ‘ik ben nu eenmaal zo en ik hoor er toch ook bij?’
Het afgeven, de haat op queers en transgenders viel op een moment dat er meer van die vuilspuiterij rond ging. Dat het in de periode van Pride gebeurt zegt al alles over de noodzaak van Pride als strijd. In het strijdgewoel op Twitter zag ik zo ook een tweet voorbij komen van die boerentroela die nu in de Tweede Kamer zit. “Als je met (…) door de gracht vaart, WIL je niet geaccepteerd worden”. Wel, Lientje en je dappere leeuwtjes: acceptatie is pas acceptatie als mensen in al hun verscheidenheid geaccepteerd worden, zonder uitzonderingen. En dat moet eensgezind bevochten worden. Met de poging van de Roze Leeuw om een onderscheid te maken tussen verschillende groepen en individuen die onder regenboogvlag vallen, wordt dan ook maar een ding beoogd: verdeel en heers. Oke, je bent ‘zo’, maar je bent toch niet ‘zo!’? De haat jegens transgenders en (gender) queers wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Jason, een transgender en een van de ambassadeurs van Pride, te zien op billboards met ontbloot bovenlichaam waarop littekens van zijn operatie te zien zijn, is ook mikpunt van vele hatelijkheden geworden.
De Roze Leeuw past perfect in het wereldbeeld van conservatief rechts. Waarom mee willen lopen met Pride? Laat de Pride Walk er nou net over gaan dat een ieder zich kan laten zien, in alle kleuren van de regenboog. Van butchy dyke tot zelfverklaard relnicht, van drag queen tot transgender, non-binair, gender-fluid, a-gender, gender-bender, gender non-conformist, intersex en vele andere (gender) queers, kortom: Pride is er om jezelf te laten zien. De samenleving heeft er maar aan te wennen dat we niet allemaal grijze muizen zijn. Dat de Roze Leeuw zich schaamt voor al die mensen en afgeeft op het karakter van de Pride Walk waarin ze mee willen lopen, kan dan ook maar tot een enkele conclusie leiden: blijf weg of we sturen je weg. Val een ander niet lastig met je schaamte voor de veelkleurigheid van Pride. Blijf dan maar in de fameuze kast met je extreem rechtse intolerante gebral.
Wat de stoere jongens van De Roze Leeuw in feite zeggen is dit: al die mensen die zich zo laten zien, hebben het aan zichzelf te danken dat ze niet geaccepteerd worden. Het soort opmerkingen dat we dus gewend zijn van mensen als ‘Lientje’ zoals ik die hiervoor al noemde. Maar dat is dus net zoiets als: vrouwen die teveel van zichzelf laten zien hebben het aan zichzelf te wijten dat ze worden verkracht. Vragen transgenders er ook om gehaat en veracht te worden, Roze Leeuwen? Moeten ze zich verstoppen, schamen? Want o wee, stel je voor dat jonge transgenders zichzelf er in herkennen en de transitie in willen gaan.
Nou, Roze Leeuwtjes, ik heb nieuws voor jullie. Weten jullie aan wie wij allemaal onze vrijheid te danken hebben? Aan transvrouwen van kleur! Ik noem: Sylvia Rivera, Marsha P. Johnson, Zazu Nova, Jackie Hormona! Maar de flinke jongens van de Roze Leeuw hebben blijkbaar nooit deze helden willen kennen, herkennen, erkennen. Tip: lees op World Queer Story over de Stonewall Riots" en over deze mensen aan wie we het te danken hebben dat we elk jaar Pride kunnen vieren. Het is tegelijk een herinnering aan het feit dat het nog altijd een strijd is.
Ja, Pride is een strijd. Eentje die we zullen blijven moeten voeren zolang de samenleving alleen mensen accepteert die niet (durven) laten zien wie ze zijn. Mensen als de ‘geen mietjes’ van de Roze Leeuw die denken voor te kunnen schrijven hoe de strijd voor Queer Liberation dient te worden gevoerd.
Wie de geschiedenis niet wil kennen en queers en transgenders verkettert hoort niet in de Pride Walk thuis. Pride is geen nederige wandeling van dankbare witte homo’s die op hun blote knieën de goegemeente danken voor hun begrip. Niet mijn Pride! Pride is zichtbaarheid. Pride is actie. Pride is er ook voor diegenen die het niet in het dagelijks leven kunnen laten zien en Pride aangrijpen om dat een keer wel te doen en gelijkgestemden, gelijkgeaarden te ontmoeten. Solidariteit en intersectionaliteit binnen die veelheid van Pride is noodzaak. Handen ineen!
Afgelopen zaterdag is de fiere Roze Leeuw naar eigen zeggen met de staart tussen de benen vertrokken, zelfs niet komen opdagen. Ze wijzen op mensen die hen bedreigd zouden hebben door hen niet op de Pride te willen. Het is weer dat bekende op de lachspieren werkende geweeklaag dat ze toch ook wel hun mening mogen hebben, dat ze geweldloos zijn. Gaap. Dat ze ‘gecanceld’ zijn door ‘woke’. Yeah, right. Bekende retoriek waarin tegenstanders van extreem rechts vervolgens voor ‘fascist’ worden uitgemaakt. Heb je nog wat nieuws?
Het is allemaal show. De Roze Leeuwen waren niet werkelijk bang maar wentelen zich in de slachtofferrol om vooral maar niet zelf als dader van uitsluiting te worden aangewezen. Het is het politiek spel dat we zo goed kennen van extreem rechts dat het discours bepaalt met een herhaald “Wij mogen ook niks. Arme wij.”
Racisme en transhaat vallen niet in de categorie ‘geweldloos’ en ook niet onder ‘mening’. Die vallen onder haatzaaien en haatzaaien is per definitie geweld. Noem mij maar extremist als ik zulke lui niet op straat hun vuil wil laten verspreiden. Ik vind het best. Dit jaar was het hopelijk de laatste keer dat ze het probeerden. Maar ze kunnen het onder een andere naam gaan doen. Of ze denken dat we vergeten. Dus laten we alert blijven. Laat ze niet lopen!
Joke Kaviaar (any/all), 1 augustus 2022