Dwangarbeiden voor Max Havelaar
Hier kun je discussieren over Dwangarbeiden voor Max Havelaar.
'Arbeid'
Laatst moest ik twaalf dagen de gevangenis van Breda in vanwege onbetaalde boetes. In de gevangenis is 'arbeid' verplicht. Doe je het niet, zit je 23 uur per dag in je cel en lucht je 1 uur in je eentje.
Tijdens de intake word je niets verteld over die 'arbeid', maar ineens hangt er een blauw geplastificeerd kaartje met het woord 'arbeid' aan het spijkertje naast je celdeur....
Ik besloot te gaan werken, aangezien ik graag wilde zien hoe het daar aan toe gaat.
Textiel is ons ding
'Arbeid' is voor vrouwen in principe 'textiel': achter de naaimachine dingen in elkaar stikken. Gedurende de tijd die ik daar doorbracht: waszakken, slopen en schorten.
Heb je gegronde redenen om niet te naaien, moet je aan de 'productielijn'. Dingetjes in dingetjes stoppen, doosjes vouwen: geestdodend werk dat normaal gesproken geautomatiseerd is, ware het niet dat gebruik van dwangarbeiders voor bedrijven goedkoper uitpakt. Het 'loon': 76 cent per uur. Vier uur per dag, vijf dagen in de week.
Slopen van Max Havelaar
Als je voor het eerst op het werk komt, moet je op een formulier invullen wat je werkervaring is. Niet dat ze dat lezen, ze scannen het waarschijnlijk allleen op ervaring met de naaimachine. Ik moet reeds genaaide slopen controleren en loshangende draadjes wegknippen. Verbijsterd zie ik het label:
Max Havelaar Fair Trade.
Ik denk: 'Misschien krijgen de katoenboeren een 'fatsoenlijk(er)' loon van Max, maar dat compenseren ze dan weer door ons dwangarbeid te laten verrichten tegen een schofterige vergoeding!'
Dat had ik niet verwacht van Max Havelaar, die vol trots op zijn website laat weten:
'Producten met het Max Havelaar keurmerk zijn geproduceerd en verhandeld onder eerlijke voorwaarden.'
En: 'Fairtrade 'empowert' mensen die weinig kansen kregen in het leven.'
En: 'De identiteit van het Max Havelaar keurmerk is vooral verbonden met sociale rechtvaardigheid. De naleving van mensenrechten en arbeidsnormen, volgens het Handvest en de Conventies van de Verenigde Naties, vormen het uitgangspunt.'
Empowerment van mensen die weinig kansen kregen in het leven? Naleving van mensenrechten en arbeidsnormen? Eh.... in een gevángenis? Haha.
Werkmeesters
De bazen in de 'werkzaal' van PI Breda eisen een onderworpen houding. Hun wil is wet. Bij tegenspraak wordt gelijk gedreigd met 'rapport'. Tegen een vrouw werd in de dagen dat ik er was ook daadwerkelijk rapport opgemaakt: drie dagen eenzame opsluiting. De kreet: 'Dames, werk eens door!' overstemt geregeld Radio 10 Gold. Neonbuizen branden op volle sterkte.
Werk in de gevangenis
In PI Breda, afdeling gevangenis, zitten vrouwen maximaal een half jaar. De meesten zijn boeteuitzitters en vrouwen die hun werkstraf niet hebben gedaan. De meerderheid hád een baan, maar pobeer met het predikaat 'ex-gedetineerde' maar eens nieuw werk te vinden... Werken in de gevangenis heeft dus niets te maken met 'kans op werk vergroten in de buitenwereld' – integendeel. Het werk waarvoor vrouwen in Breda worden 'opgeleid', naaien en produktiewerk, betaalt peanuts, voorzover zulk werk niet allang is verhuist naar lage lonen landen.
Verdiensten
Arbeid levert 15,20 euro in de week op. De verdiensten van een dag gaan op aan de huur van een tv – drie euro per week, te betalen aan de firma Bart Strijbosch, die het monopolie heeft op de tv-verhuur in justitieel Nederland. Een pakje shag kost anderhalve dag werken.
Ideale arbeiders voor bedrijven
Gevangenen 'wonen' op hun werkplek. Na gedane arbeid worden ze weer opgesloten. Bewakers zorgen ervoor dat ze op tijd op het werk verschijnen. Ze krijgen geen vakantiedagen, ze kunnen tot hun honderste doorwerken en melden ze zich ziek maar vindt de verpleegkundige dat niet, dan krijgen ze straf. Hun loon is een lachertje.
De droom van elk bedrijf.
Max Havelaar, tel uit je winst! Dankzij ons kunnen jullie produkten toch nog tegen een 'fatsoenlijke prijs' in de schappen liggen. Dit wordt mogelijk gemaakt door dwangarbeid van vrouwen in de gevangenis, waartussen bovendien ook vrouwen zitten die geen verblijfspapieren hebben, en die MOGEN van de overheid niet eens werken... zodra ze BUITEN de bajes komen!
Janneke van Beek
www.jannekevanbeek.nl
ook amnesty profiteert van bajeswerk
In Nieuwersluis kun je als werk ook telemarketing doen. Moet je bellen voor Amnesty International onder andere... ook al zo'n leuke grap.
en zo zijn er vast nog wel meer!
andere 'werkgever'
In PI Breda was een andere werkgever de firma Attema (dingetjes in dingetjes stoppen).
Ironisch
Dit is ronduit ironisch.
Allejezus...
het zou grappig zijn als het niet zó ontzettend hypocriet was.
Vraag de dames & heren om een
Vraag de dames & heren om een reactie : Pauline de Visser
Commercieel Manager
T: 030-2337081
devisser@maxhavelaar.nl
..
Han Hoogvliet
Controller en Financiën
T: 030-2337085
hoogvliet@maxhavelaar.nl
Jochum Veerman
Teammanager Communicatie
T: 030-2337087
veerman@maxhavelaar.nl
Laten ze zelf een weekje bajes proberen + werk.
http://www.maxhavelaar.nl/overmaxhavelaar/medewerkers
"Vier uur per dag, vijf dagen
"Vier uur per dag, vijf dagen in de week"
Vier uur per dag maar liefst, vreselijk zeg. In China doen ze dat veertien uur per dag, zeven dagen in de week, voor minder geld en met kinderhandjes. Ergens vind ik dat toch veel erger, dus blijf ik voorlopig maar gewoon Max Havelaar kopen.
@vier uur per dag : laat je
@vier uur per dag : laat je zelf insluiten hoe voel jij je als de deur achter je in het slot valt. Op je bonken op de deur wordt niet gereageerd je wilt er uit enzv. Afgezien daar van het gaat er niet om wat erger is 14 uur werken of de bajes het is allebei erg. Je mag als consument van Max best wat kritischer zijn stel ze maar eens wat vragen.
antwoorden?
Hey,
Heeft er ondertussen iemand een bericht naar max havelaar gestuurd, en daar ook antwoord op gehad?
Ikzelf heb een mail met enkele duidelijke vragen gestuurd naar de Belgische afdeling van MH, maar ik krijg van hen geen antwoorden. Tevens heb ik een mail met vragen naar de Belgische Oxfam wereldwinkels gestuurd. (Zij verkopen hopen MH produkten, onder het fair trade motto), maar ook van hen heb ik nog geen antwoorden mogen ontvangen.
Misschien dat de Nl afdelingen van deze multi- nationals wel antwoord op de vragen van haar "klanten".
Fair trade? Don't believe the hype.
reactie van Max Havelaar
ik heb een reactie van Max Havelaar gekregen op mijn stuk:
Wij zijn als Stichting Max Havelaar een keurmerkorganisatie zonder winstoogmerk. Wij produceren zelf geen producten. Uit ons jaarlijkse consumentenonderzoek blijkt het een van de hardnekkigste misvattingen over
Stichting Max Havelaar: een deel van de consumenten denkt dat wij een (koffie)merk zijn en zelf producten vervaardigen en op de markt brengen. Dat doen we dus nadrukkelijk niet. Ons werk bestaat uit het certificeren van bedrijven die zeker willen weten dat hun grondstoffen uit ontwikkelingslanden (koffie, thee, cacao, fruit en ook katoen) voldoen aan eerlijke handelsvoorwaarden zodat boeren in ontwikkelingslanden instaat zijn op eigen kracht te investeren in een betere toekomst. Producten met het keurmerk worden door Nederlandse bedrijven op de markt gebracht. Inmiddels zijn er ruim 130 bedrijven die dat doen. Het Fairtrade keurmerk op zo’n product zegt iets over impact voor de makers in ontwikkelingslanden, dat is onze specialiteit. De gecertificeerde grondstoffen komen op allerlei plekken in de samenleving terecht. Van het schap in de supermarkt tot het koffieapparaat in het gemeentehuis, van een kledingwinkel tot de bonbonmaker om de hoek.
Ik hoop je vraag hiermee beantwoord te hebben.
Hartelijke groet,
Jochum Veerman
Stichting Max Havelaar
--------------
Ik heb hem gisteren teruggemaild:
Beste Jochum,
Bedankt voor je reactie op mijn stuk, maar deze neemt mijn zorgen niet weg. Ik weet dat jullie zelf geen producten produceren of verkopen en in die zin geen verantwoordelijkheid dragen voor het feit dat mensen
die vastzitten in Nederlandse gevangenissen min of meer gedwongen worden tegen een absurd laag uurloon te werken. Nu het bij een deel van dit werk gaat om producten met een Max Havelaar-keurmerk, roept dit echter wel degelijk serieuze vragen op over de waarde van dit keurmerk.
Mensen die producten met een Max Havelaar-keurmerk aanschaffen, gaan er vanuit dat zij een product kopen dat op een ethisch verantwoorde manier tot stand is gekomen. Op basis van de vele reacties op mijn
stuk merk ik dat veel mensen een dergelijke gedachte niet kunnen rijmen met de beschreven gang van zaken in Nederlandse gevangenissen. Ik vraag me af of jullie hier zelf ook geen moeite mee hebben?
Daarnaast maak ik me zorgen over de gehanteerde normen en de reikwijdte van de controle waarop certificering met het Max Havelaar-keurmerk in het algemeen plaatsvindt. Op jullie website schrijven jullie: "Producten met het Max Havelaar keurmerk zijn geproduceerd en verhandeld onder eerlijke voorwaarden." Mede gezienhet bovenstaande lijkt mij deze bewering moeilijk houdbaar, want blijkbaar volgen jullie niet het hele proces dat door jullie gecertificeerde producten doorlopen. Tot welk punt in het hele proces van productie en verhandelen van een product kunnen jullie garanderen dat er sprake is van 'eerlijke handelsvoorwaarden'? Zou het bijvoorbeeld wel een probleem zijn wanneer de productiefase waarop ik in de gevangenis ben gestuit, uitgevoerd zou worden door onderbetaalde arbeiders in een ontwikkelingsland, die door hun situatie gedwongen worden dergelijk werk te gaan doen?
Met vriendelijke groet,
Janneke van Beek
-----
Nu maar afwachten wat de reactie zal zijn...
Comment was hidden
Comment was hidden
Comment was hidden