De Vrije Markt: verkoop producten uit zelfbeheerde bedrijven
Hier kun je discussieren over De Vrije Markt: verkoop producten uit zelfbeheerde bedrijven.
WAAROM DE VRIJE MARKT?
Na(ast) mijn studies heb ik op verschillende plekken gewerkt. In een fabriek, de supermarkt, een fietswinkel en daarna in de zorg. Natuurlijk had ik het op de ene plek meer naar mijn zin dan op de andere. Toch merkte ik na een tijd dat ik ook overal tegen hetzelfde aanliep. Mensen op de werkvloer hebben weinig tot helemaal niets te zeggen over hun werk. Terwijl wij toch degenen zijn die alles draaiende houden. Te vaak werden we ook nog respectloos behandeld. En bijna altijd was er sprake van uitbuiting: je werk is (veel) meer waard dan je er voor betaald krijgt. Hoe kleiner het bedrijf is, hoe menselijker het vaak is. Daar zie je ook regelmatig goede ondernemers, met hart voor de zaak én de mensen die er werken. Toch zie je ook dan dat er geen sprake is van democratie: onze economie bestaat uit concurrerende dictaturen.
Tegen de uitwassen daarvan ben ik trouwens met anderen een solidariteitsnetwerk begonnen. Het idee hierachter is dat we sterker staan als we voor elkaar opkomen. We zijn erg blij met de successen die we hier mee behalen. Zie voor meer informatie www.vloerwerk.org .
Burn-out van de zorg
Ondertussen bleef ik op zoek naar werk vinden waarin ik me goed voelde. Na twee universitaire studies begon ik aan een HBO-opleiding tot verpleegkundige, om in de psychiatrie aan de slag te gaan. In eerste instantie voelde ik mij hier erg thuis. De collega’s zetten zich met hart en ziel in voor mensen met vaak heftige problemen. Met soms mooie resultaten. Maar toch bleek ook dit uiteindelijk een ‘gewoon’ bedrijf, waarin mensen als een soort handelswaar werden gezien. Ook begon ik meer en meer te twijfelen aan de manier waarop (dwang)medicatie en vrijheidsbeperkende maatregelen werden ingezet.
Omdat ik in de voorgaande jaren ook al teveel hooi op de vork had genomen kreeg ik uiteindelijk een burn-out. Daarop moest ik te snel reïntegreren en kreeg ik opnieuw een burn-out. Toen mij opnieuw een te snel reïntegratietraject werd opgedrongen probeerde ik mijn grenzen te stellen. De eigen regie hierin werd me totaal ontzegd. Iets dat ik ook al zo vaak bij cliënten had zien gebeuren. En dat terwijl ‘eigen regie’ juist centraal zou staan in de zorg die de organisatie bood. Ik was er helemaal klaar mee. Maar wat dan?
Maar wat dan?
Een van de weinige positieve dingen van een burn-out, is dat je alle tijd hebt om na te denken. En je gaat vooral nadenken over: wat wil ik nou echt? Wat drijft mij? Langzaam kwam ik steeds dichter bij mezelf en besefte ik me dat ik daar moest blijven.
Ik heb mij altijd aangetrokken gevoeld door ideeën over een vrije, democratische wereld. En daar hoort een vrije, democratische economie natuurlijk bij. En daar horen weer allerlei ideeën over alternatieve manieren van samenwerken bij. Hoe meer ik me erin ging verdiepen, hoe meer ik er bovendien achter kwam dat deze ideeën op veel plekken al in de praktijk worden gebracht. Zo is er in Nederland al een schoonmaakbedrijf waarin de medewerkers samen het bedrijf besturen ( https://www.schoongewoon.nl/organisatie/organisatie ). En in het buitenland is er nog veel (véél) meer. Wat zou ik graag zelf zo willen werken!
Maar hoe? En toen dacht ik: waarom importeer ik niet producten die op deze manier zijn gemaakt, om die op de markt te verkopen? Dan begin ik mijn eigen vrije bedrijf! Zo kunnen ik en later hopelijk ook anderen ons geld hiermee verdienen, en dit soort intiatieven op andere plekken ondersteunen. En tegelijkertijd promoten we het idee van vrije bedrijven aan iedereen die het horen wil!
En die naam..?
Tot slot nog even over de naam ‘De Vrije Markt.’ Natuurlijk zit daar wel een knipoog in ???? Vrijwel iedereen denkt bij ‘de vrije markt’ en ‘economische vrijheid’ juist aan de dictatoriale bedrijven zoals de meesten nu zijn. Die dan zonder overheidsbemoeienis een zo groot mogelijke winst nastreven voor de bedrijfstop en de aandeelhouders. Bij ‘(vrije) marktwerking’ denken mensen aan de privatisering van de NS, de nutsbedrijven, in de zorg. Waarbij relaties tussen management en medewerkers vaak alleen maar autoritairder worden, en de dienstverlening er nou niet bepaald op vooruit lijkt te gaan. Met, afhankelijk van wie je het vraagt, enorm leed en/of enorme welvaartsgroei als gevolg. Maar ongeacht wie in die discussie het bij het rechte eind heeft, wat is daar dan vrij aan? Hoe zit er vrijheid in die manier van samenwerken, in die economie?
Nee, doe mij dan maar echte economische vrijheid: bedrijven waar de medewerkers vrij zijn om met elkaar te bepalen wat en hoe(veel) ze produceren aan diensten of goederen. En wat ze doen, met (de opbrengst van) wat ze immers zelf hebben geproduceerd. Het zou me ook niet verbazen, als er dan vaker voor sociale en duurzame oplossingen wordt gekozen. Dat blijkt in ieder geval uit de voorbeelden die ik ben tegen gekomen. Doe mij dus maar een echte vrije markt, een markt van vrije bedrijven. Vandaar ‘De Vrije Markt’!
Pas op dat je niet in de
Pas op dat je niet in de bekende val trapt en ook een uitbuiter word dat kan je voorkomen door een coop te starten ik wil dat al jaren ik kom niet ( meer ) aan betaald werk werd over al bijna letterlijk er uit gegooid als ik al eens betaald werk had een coop zou mij een " beschermde " omgeving bieden denk ik ik heb het voorgesteld bijv. steun bij DOORBRAAK gezocht jaren geleden maar werd weggejaagd met je denkt toch niet dat wij een bedrijf uit de grond kunnen stampen en nu ben ik al weer 19 jaar in de Bijstand sinds mn laatste betaalde baantje waar ik overigens zelf ben weggelopen en niet weggejaagd daar voor ook al vrij wel constant Bijstand afhankelijk na militaire dienst te hebben geweigerd waarom kunnen we elkaar niet vinden om zo 'n coop te beginnen bijv. een alternatief voor de horeca waar betaald werk een optie is dat niet afhankelijk is van vrijwilligers dat structureel kan bestaan en continuiteit heeft kijk ik kan wel bitter stellen dat wat er aan activisme is politiek Anarchistisch het te druk heeft met elkaar de maat nemen op politieke correctheid maar hoe wel ik dat meen ook dat schiet niet op vandaag merkte ik het weer in Utrecht tijdens 2dh5 of hoe het zich noemt Doctor Bos verscheen niet ik was speciaal van mn armoe met de trein voor zijn verhaaltje en mogelijke discussie gekomen en vervolgens was ik kort in gesprek vervolgens met een jongen van De Vrije Bond hij ziet niks in een coop ipv. horeca het moet een Volkskeuken zijn volgens hem ik confronteerde hem met het ontbreken van een alternatief in de bekende kritiek op de horeca inmiddels ben ik al oud aan het worden ik kan me niet laten voor staan op wapen feiten meer dan zwem diplomas en een Havo diploma heb ik niet gehaald school is niks voor mij wat me ontzettend opbreekt is het totale isolement al tientallen jaren vaak verhuisd gedwongen weggepest nooit aansluiting kunnen vinden bij Anarchisten in Nederland wel geprobeerd als je een coop wil dan moet je niet in dat Doorbraak scenetje of dat Anarchisten scenetje zijn zo veel is me duidelijk waar dan wel als je alleen bent in isolement ? Zelf zie ik graag een coop waar ouderen senioren een beschermde omgeving hebben om wat geld te verdienen om de armoe en het isolement wat te verlichten en een alternatief te bieden voor de bestaande horeca dus positieve discriminatie om senioren een plek te bieden om te werken ik denk dan aan 50 of 55 plus zeker mensen met een achtergrond van langdurig Bijstand en ook nog 50 plus komen nergens aan de bak ook niet in het vrijwilligerswerk ik probeer een conferentie te organiseren om zo iets van de grond te krijgen ik heb al een ruimte nu nog mogelijke deelnemers interesseren. Zit ik daar opnieuw alleen ? We zullen zien. Ps. Toch triest om te zien dat niemand die ruimte claimde vandaag 2 februari die Dennis Bos niet vulde met zn gezwam ik heb Jan nog geopperd kan jij wat improviseren als zijnde omgevallen boekenkast maar dat kon niet. Bos kwam niet en de jongeren gingen hun boterham kauwen. Ai. Ik ben maar weggegaan.
Hier ga je niet vinden wat je zoekt
He R.,
Zou je ook willen overwegen om niet meer op Indymedia dit soort berichten te posten? Eenzaamheid is een groot probleem, en mensen zouden best op Indymedia een politieke discussie kunnen voeren over dit probleem in het algemeen, maar jouw bijdragen zijn telkens een schreeuw om aandacht voor je eigen situatie, en daar is (de discussie-gedeelte van) Indymedia echt niet voor bedoeld.
Jezelf eenzaam en onbegrepen voelen, geen aansluiting vinden bij groepen waarmee je je wel identificeer, worstelen met armoede, leeftijd, of met alcoholverslaving: allemaal echt niet leuk voor je, maar je gaat deze problemen zeker niet opgelost krijgen door op Indymedia aandacht te vragen voor je eigen situatie.
Denk 's over na, je bent oud genoeg en je loopt lang genoeg rond in de anarcho-scene om zelf te bedenken waar je wel aan moet kloppen voor sociale hulp. Indymedia (en ook 2dh5 of de Vrije Bond) hebben niet als roeping om jou uit de ellende te helpen, dat pretenderen ze ook helemaal niet.
Dank je.