Hoe een groen bewustzijn nooit kan leiden tot een revolutionaire politiek

Hier kun je discussieren over Hoe een groen bewustzijn nooit kan leiden tot een revolutionaire politiek.
Dat de milieubeweging (of groene beweging) haar militanten episodes kent (van de anti-Castor [= anti-atoom] protesten in de jaren '80 tot de hedendaagse boombezettingen), vele staatsrepressies1 en infiltraties2, en ja, zelfs dodelijke slachtoffers3 ontkent niemand. En voor deze ervaringen en gebeurtenissen zal altijd respect blijven bestaan! Maar dat degelijke groene idealen uiteindelijk een doodlopende politieke steeg is, en dus antirevolutionair, staat ook buiten discussie!

Het wezenlijke verschil tussen de groene ideologie en socialistische revolutionairen, is dat wij juist streven naar méér welvaart – dus geavanceerde kwalitatieve productie - voor iedereen. De sleutel hiervoor ligt in de onteigening van de productiemiddelen om zelf de economie te kunnen reguleren naar de juiste behoeftes. Dit i.t.t. tot de opvatting, die goederenproductie en -consumptie voor iedereen ten koste wilt laten gaan ter behoeve van de natuur. Maar wij zien technologische en industriële vooruitgang niet als iets slecht, hoe beperkt dit zich ook echter kan ontplooien binnenin het kapitalisme. Zij kan meer welvaart brengen voor de massa's, mits ze goed beheerst wordt: d.i. (nogmaals) de technologische en industriële onteigening door de arbeidersklasse om zo door doeltreffende economische planning mens en natuur beide het beste te kunnen bieden. Dat is ons programma, de mensheid van beter omstandigheden (blijven) voorzien.

De groene ideologie is daarentegen gebaseerd om minimalisme en strevend naar een pre-industrieel tijdperk van duurzame lokale boerderijen en ondernemingen. Pure reactionaire opvattingen dus, die uiteindelijk alleen maar leiden tot klassensamenwerking – aangezien de natuur boven elk ander belang (= klassenbelangen = klassenstrijd) staat. Het idee dat er een tekort aan voedselconsumptie is, werd al door het aartsreactionaire malthusialisme4 ver voor de groene beweging verspreid.

Maar we zijn natuurlijk niet anti-milieu, maar we hoeven er ook geen stelling in te nemen. Zo denken wij ook over andere bewegingen, zoals die tegen vrijhandelsverdragen NAFTA en TTIP: dat de Mexicaanse massa’s erger uitgebuit worden dan hun Amerikaanse collega’s door het NAFTA verdrag is iets waar wij op tegen zijn. Maar wij zijn an sich niet tegen de economische integriteit van Mexico en Amerika wanneer dit de gevorderde industrie en achtergebleven gebieden met elkaar verbind. Hetzelfde geldt voor bijv. de strijd van de inheemse bevolking van North Dakota tegen de aanleg van een oliepijpleiding door hun grondgebied. Economische gezien zijn degelijke projecten juist toe te juichen, voor de functionele transport van olie. Maar tegelijkertijd dienen de vele mankementen bij zulke kapitalistische “services" (zoals lekke pijpleidingen, door minimale productiekosten, die grond kunnen vervuilen), evenals de strijd van de inheemse activisten tegen staatsrepressie, verworpen en/of bestreden te worden.

De oorsprong van de groene beweging ligt in de grootbourgeoisie. De eerste zorgen omtrent de begrenzing van de economische groei door toedoen van beperkte natuurlijke bronnen, kwam voor in een rapport uit 1973 van de Club van Rome. Deze club werd gefinancierd door de bourgeoisie. De groene beweging vecht keer op keer haar strijd binnen het kader van de huidige kapitalistische maatschappij. Ze vormen constante reformistische druk uit op burgerlijke klimaattoppen, en verwachten van wereldleiders dat deze hun politieke beleid milieubewuster uit voeren – meer zorg voor schonere co2 uitstoot; meer duurzamere energie; sluitingen van vuile bedrijven etc. De groene beweging is hierdoor anti-arbeidersklasse, ja antirevolutionair. Hoe gênant was de deelname van de pseudo-trotskisten van de ISO (zij aan zij naast Greenpeace) toen deze deelnam aan de door kapitalisten georganiseerde klimaattop in Kopenhagen 2009 om druk uit te kunnen oefenen op diezelfde kapitalisten. Daar stond “links" dan, oproepend aan de kapitalisten die ,,climate change” alleen maar zien als een ,,threat to US security" (NYT 09-08-2009). In de kapitalistische logica leidt klimaatverandering tot natuurrampen, natuurrampen tot winstverlies en destabilisatie, en destabilisatie tot massa-immigratie en sociale onrusten.

Maar in wel meer reformistische organisaties heeft het idee van een “algemeen natuurbeheer boven de klassenstrijd” de overhand gekregen. Zo heeft de Duitse MLPD haar proletarisch internationalisme jaren geleden al ingeruild voor een “internationaal milieubewustzijn”. Op bizarre wijze poogt de MLPD haar strijd in de bedrijven (voor beter, veiliger en vast werk) te combineren met een milieubeleid die alleen maar banen kost (zo wordt er fel gehetzt tegen dieselvoertuigen en uitlaatgassen; maar het alternatief - elektrische auto’s - gaat vele banen kosten). Als je als zelfverklaarde revolutionaire organisatie de uitbreiding van havens al wilt aan verhinderen (= meer werkgelegenheid en goederenoverslag) omdat daarbij mogelijk zeldzame diersoorten in gevaar komen, dan zal de revolutie er nooit komen. Met zulke ideeën heeft Henry Morgenthau alsnog via een flinke omweg gewonnen5.

De MLPD kan zich met zulke politiek gemakkelijk aansluiten bij andere kleinburgerlijke groene organisaties en activisten. Neem de Canadese schrijfster en activiste Naomi Klein: ze pleit voor strijd van onderop door coöperatieve overnames van gesloten fabrieken; zware belastingen voor monopolie bedrijven; decentralisatie/lokalisatie (wat goedkopere transport en energie moet opleveren [eco-federalisme]). Andere bekende groene economische oplossingen – niet door Klein! – zijn o.a. de 'gap and trade’: minimale energieverbruik door ieder huishouden een evenveel limiet aan energie te geven. Wil je dan toch meer verbruiken, dan moet je de extra benodigde energie tegen hogere prijzen afnemen van iemand die energie over heeft. Geheel markt conform!

Daarentegen heeft het echte links zich in hun beginselen nooit zo bekommerd om de natuur of het milieu. Neem de felle anti-kerncentrale protesten van de jaren '70 & '80: daar mengde verschillende communistische organisaties zich alleen maar onder om zo onder de brede politieke massa's te kunnen agiteren (en om gevechtservaringen op te kunnen tegen de politie). Qua politiek waren ze alleen maar tegen kerncentrales als deze door het westen benut werden. Dat Moskou of Peking dergelijke centrales benutte was voor deze organisaties dan weer géén probleem.

Afsluitend is het nog zo dat groene ideologieën soms tegen völkische bloed en bodem ideeën aan kunnen schuren. Zo wordt hier ook de homogene gemeenschap geïdealiseerd die kleinschalige productie en sociale controle nastreeft, en een afkeur toont voor alles wat industrieel als wel stad is. De stad staat voor hun voor individualisering en sociale onrust (zowel in de bedrijven als op straat, en evens maatschappelijk zoals alcoholisme, kansspel en prostitutie). Ook Argentijnse anarchisten hadden vorig jaar kennisgemaakt met de problemen die plattelandsgemeenschappen met zich meenemen in de sociale strijd: in hun strijd tegen de landovername van de inheemse (Mapuche) bevolking door het Engelse bedrijf Benetton, demonstreren de inheemse bevolking zij aan zij met andere Argentijnse linkse organisaties. Dit heeft zelfs tot de moord op Santiago Maldonado door de Argentijnse smeris geleid op 01-08-2017. Maar waar daar de breed gedragen protesten tegen de agressieve (buitenlandse) multinationals betreft, eist de inheemse bevolking een exclusieve autonome Mapuche regio voor zichzelf. Dit strookt uiteraard met de ideeën van inclusieve gemeenschappen van het anarchisme. Revolutionairen stellen tegenover alle bovenstaande groene ideologieën echter:

HER-INDUSTRIALISEER EUROPA! ONTEIGEN DE BANKEN, NUTSBEDRIJVEN, TRANSPORT, ZWAAR INDUSTRIE EN TRANSPORT, HAVEN EN REDERIJ INDUSTRIE! VOOR EEN SOCIALISTISCHE VERENIGDE STATEN VAN EUROPA!

Noten:

1) Zoals toen de Franse staat na de Charlie Hebdo aanslag in 2015 de noodtoestand uitriep waardoor vele militanten milieuactivisten die wilde protesteren tegen de Klimaattop in Parijs zonder tussenkomst van rechters onder zware huisarrest werden geplaatst. In dat zelfde jaar voegde de Canadese staat militanten milieuacties tegen bijv. pijpleidingen toe onder de noemer van antiterreurwetgeving.

2) Zo bekende in 2015 de voormalige Franse geheimagent Jean-Luc Kister dat hij op 10 juni 1985 opdracht kreeg om met explosieve het Greenpeace schip Rainbow Warrior tot zinken te brengen. Wat ook gebeurde – met een dode fotograaf als gevolg. Het schip wilde uitvaren naar de Franse Polynesië om te protesteren tegen Franse kernproeven. Kister was verteld dat Greenpeace diep was geïnfiltreerd door de Russische geheimdienst KGB.

3) 2015 was een droevig jaar voor groene militanten: Rémi Fraisse werd vermoord door de Franse staat; door leden van de republikeinse veiligheidstroepen CRS (>>CRS – SS!<<) tijdens een protest tegen een stuwdam. Wereldwijd werden dat jaar sowieso 185 milieuactivisten vermoord: dat is drie personen per week. 50 werden er vermoord in Brazilië, 33 in de Filippijnen en 26 in Colombia; 42 moorden bij mijnen en andere grondstofbedrijven; 16 moorden werden gelinkt aan paramilitaire groepen, 13 aan leger, 11 aan politie en 11 aan particulieren beveiligingen.

4) Thomas Malthus: econoom in dienst van de Engelse kerk en monarchie in de jaren 1800. Had de theorie dat er meer bevolking was dan voedselvoorziening. Malthus was fel gekant tegen de Franse revolutie, dus tegen haar opkomende proletariaat en historische vooruitgang, en streefde in haar feodale opvattingen een uitdunning van de bevolking na ten goede van de heersende monarchistische klasse.

5) Het Morgenthau-plan uit 1944 streefde de volledige de-industrialisering na van een naoorlogs Duitsland. Het post-nazisme moest een volledige agrarisch natie bevatten welk zwaar gedecentraliseerd is; waar de economie onder buitenlandse controle staat en waar een minimum bestaansniveau onder de Duitse bevolking heerst. Een zogenaamde ,,harde vrede", een complete demontage van een ontwikkeld land.

Zo werd echter de naoorlogse demontage van de Duitse industrie in Salzgitter door de Britsr militairregering succesvol verhinderd door de arbeidersklasse van Salzgitter zelf! De industrialisering van Salzgitter kwam tot stand door de nazi economie van de Hermann-Göring-Werke.


Ja, tof dat je even haarfijn

Ja, tof dat je even haarfijn uitlegt waarom ik ook alweer niks met revolutionaire socialisten heb.

Je verwijt de klimaatbeweging anti-revolutionaire ideeën, maar laat met je hele betoog zien dat juist jouw gedroomde revolutie allesbehalve revolutionair is. Als je, met al je theoretische achtergrond, nog steeds niet snapt wat de overeenkomst is tussen de strijd voor het klimaat en de klassenstrijd, hoe kapitalisme, kolonialisme en klimaatverandering onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn - en hoe alle strijden daartegen dus ook onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn - dan sla je de plank volkomen mis en heb je nog een lange weg te gaan.
En dan zou je je tijd beter kunnen besteden aan het uitdiepen van je theoretische achtergrond in plaats van verdeel-en-heers stukjes schrijven op indymedia.

blut und boden

Het zal ook wel geen toeval zijn dat de milieubeweging in Duitsland opgericht is door voormalige nazi's.

Daar moest ik inderdaad

Daar moest ik inderdaad achter komen na jarenlang in het eco circuit te hebben gewoond

Niet voor niets dat al die communes 40 uur per week gratis arbeid vragen, arbeit macht frei

De duitse top van de commune wereld is gevestigd op een voormalig nazi basis, en praktiseerd eugenics

Achteraf had dat voldoende roze vlag-basis moeten zijn, om de hele eco commune wereld links te laten liggen, net zoals je de krakerswereld links moet laten liggen vanwege hun rook - en drink gedrag, tattoos, piercings etc.

Het enige wat we kunnen stellen is, we moeten vragen stellen over ons bestaan. We moeten betalen voor land om eten te kunnen verbouwen, water etc.

Dit staat haaks op ons geboorterecht, en daarom moeten we terug naar de basis; braakliggende terreinen bewonen, eigen eten verbouwen.

Al het andere, is brood en spelen

gelukkig is het heel eenvoudig

Revolutionaire strijd is maar lastig te winnen en ook het oplossen van het klimaatprobleem en andere milieuproblemen is niet eenvoudig. Maar gelukkig zit de wereld verder eenvoudig in elkaar. Je hebt 'de goeien', wij drieën van de Revolutionaire Jeugd die veel weten en goed zijn in het schrijven van theoretische artikelen. En je hebt 'de slechten', ook wel bourgeoisie genoemd. Dat zijn alle anderen die je makkelijk op een hoop kunt gooien en die verantwoordelijk zijn voor alles dat in het verleden fout is gegaan. Nu alleen nog zorgen dat 'de slechten' overtuigd raken van ons gelijk en ons gaan volgen. Het arbeidersparadijs is al bijna in zicht.

Allemaal plannen zonder wat

Allemaal plannen zonder wat te vragen aan de mensen die het treft. Op micro meso en macro niveau. Uitgesloten van mee beslissen. Alle organisaties waar je mee te maken hebt de verhuurder gemeente vuilophaal je huisarts het ziekenhuis de politie niemand vraagt je wat en als je ongevraagd bij ze aanklopt word je genegeerd of weggejaagd.
En buiten gilt de straat gilt en door de dunne te dunne muren gilt en schreeuwt de straat.
Geen medelijden de instanties geven niet thuis geven nooit thuis de politiek idem geeft nooit thuis.
De problemen van de " gewone man en vrouw " niet interessant voor jullie. Zo moeten jullie niet met volwassen mensen omgaan dat loopt niet goed af voor jullie.

De gewone man en vrouw, zijn

De gewone man en vrouw, zijn slachtoffer, omdat ze besloten hebben, danwel niet zien dat ze besloten hebben, om gewoon te zijn
Gewoon zijn = slachtoffer oftewel subject van de mainstream

........

nn

ik sluit me aan bij nn en schrijvenstein

Je begin van discussie staat bol van de stropoppen ("alle groenen zijn primitivisten") en ad-hominems ("Malthus had enge overtuigingen dus zijn analyse is bullshit"). Dat je geen eeuwige economische groei kunt hebben op een eindige planeet is geen theorie. Dat we geen miljarden hongerenden hebben komt doordat we halve landen hebben ontbost en manieren hebben gevonden om de bodems sneller uit te putten.

Meer welvaart voor iedereen en meer werk scheppen is onzin. Er moet minder welvaart komen voor de rijken (en produktiemiddelen collectiviseren en dividend afschaffen zijn daar prima middelen voor) en de werkweek moet flink worden verkort. De consumptie van onzin-produkten als tabak moet omlaag (ook als Hitler het daar toevallig mee eens was). Kledingmode moet worden afgeschaft. Het aantal auto's moet omlaag.

Geboortencijfers moeten ook omlaag, en de beste manier om dat te bewerkstelligen is meisjes genoeg onderwijs te geven zodat ze carriere-kansen voor zichzelf buiten het moederschap zien

Neemt niet weg dat je de

Neemt niet weg dat je de economie kunt beheren op een manier die alle werkenden ten goede komt: een planeconomie dus, die voor en door de werkende klasse geleid wordt. Daarbij zal men vanzelfsprekend rekening moeten houden met milieu, leefomgeving en de houdbaarheid van de planeet op langere termijn. Dat is immers ook een belangrijk aspect van die welvaart.

Maar zolang daar geen sprake van is, zijn dat burgerlijke eisen die enkel het kapitalisme in de kaart spelen. Onder het kapitalisme zal er namelijk nooit geen sprake kunnen zijn van het inwilligen van die eisen. Op zijn best worden dat soort eisen vermarkt (denk aan al die 'groene' electrische auto's op stroom uit vervuilende kolencentrales, 'groene' brandstof van palmolie waar hectares Amazonewoud voor wordt gekapt, de remedie is vaak slechter dan de kwaal).

Als je de werkende klasse ziet als het revolutionaire subject, de enige klasse die het kapitalisme omver kan werpen, dan snijd het geen hout om een anti-proletarische en burgerlijke koers te varen. Onder het kapitalisme zijn er geen groene oplossingen, hoogstens pseudo-groene desillusies. Je kunt jezelf in een plaggehutje op de hei opsluiten en een veganistisch tuintje beginnen waarop je eigen voedsel op eigen stront kweekt, maar dat onttrekt je echt niet aan de trieste realiteiten die voort komen uit het kapitalisme. Daarom dat de strijd van de werkende klasse en het omver werpen van het kapitalisme in dit stadium voorop zal moeten staan. De rest is 'wishfull thinking'.

prioriteiten?

"revolutionair subject", "burgerlijk" Mag het een beetje minder met de buzzwords? Discussie werkt pas als elke deelnemer precies weet waar het over gaat. Met supervage leuzen als "one solution, revolution" kom je er niet.

Wat je lijkt te zeggen is: Beste kleurlingen, vrouwen, groenen...wij socialisten hebben jullie nodig voor onze strijd, maar rasisme, sexisme en ecologisme bestrijden daar beginnen we pas mee zogauw onze revolutie geslaagd is. Over wishful thinking gesproken...

Sommige "socialisten" betogen zelfs tegen het onvoorwaardelijke basisinkomen omdat dat "burgerlijk" zou zijn of "het kapitalisme zou versterken". (hun punt ontgaat mij).

Of een socialistische maatschappij een centralistische planeconomie moet hebben is een discussie op zich.
Met socialisme bedoel ik dat de produktiemiddelen in handen zijn van de arbeid(st)ers, het volk of hun plaatselijke democratische kollectieven, en gebruikt worden on de behoeften van het volk te dekken ipv om winst te maken en concurrenten de markt uit te drukken. In socialisme zijn de lonen van mensen die vuil of gevaarlijk werk doen hoger dan die van anderen, itt tot "produceren naar vermogen, ontvangen naar behoefte" zoals het communisme dat voorstaat.

"Wat je lijkt te zeggen is:

"Wat je lijkt te zeggen is: Beste kleurlingen, vrouwen, groenen...wij socialisten hebben jullie nodig voor onze strijd, maar rasisme, sexisme en ecologisme bestrijden daar beginnen we pas mee zogauw onze revolutie geslaagd is. Over wishful thinking gesproken..."

Nope, ik zeg: Beste kleurlingen, vrouwen, groenen...zolang het kapitalisme niet effectief verslagen is, zal er altijd racisme, seksisme en ecologische rampspoed blijven bestaan. Laten we dus vooral onze pijlen op de oorzaak richten en dus de klassenstrijd (ook al zo'n 'buzzwoord') voorop stellen ipv te verzanden in het eindeloos bestrijden van de symptomen: dweilen met de kraan open dus.

hou op met dromen

Dit artikel had beter de titel "Het rondstrooien van abstracte dogma's zal nooit leiden tot een revolutionaire praktijk"

Nergens in het stuk worden concrete handvatten geboden hoe van het nu naar de beoogde situatie te gaan. Alleen kreten die op zijn vroegst kunnen worden gebezigd wanneer de (zelf-)organisatiegraad onder en slagkracht van arbeiders en niet-uitbuitende kleinburgers veel groter is dan nu. En geen woord over hoe daar te komen.

Het doet mij denken dat de schrijvers nul praktische ervaring hebben in het opbouwen van strijd (of die althans niet in verband brengen met hun theorie), en boekjes hebben lopen te lezen die zijn geschreven in tijden waarop het niveau van sociale strijd vele malen hoger lag en verschillende revolutionaire groeperingen daadwerkelijk geworteld waren in die strijd. Wat er vervolgens ontstaat is een ideologie gebaseerd op de maneouvres van een of meerdere van deze groeperingen uit het verleden, in plaats van met open blik te kijken naar welke maneouvres nu noodzakelijk zijn. De ideologie is, met andere woorden, een anachronisme die totaal los staat van welke huidige praktijk dan ook. Een herinnering verheven tot droombeeld.

Global IMC Network www.indymedia.org Afrika Ambazonia Canarias Estrecho / Madiaq Kenya South Africa Canada London, Ontario Maritimes Quebec Oost Azië Japan Manila QC Saint-Petersburg Europa Abruzzo Alacant Antwerpen Athens Austria Barcelona Belarus Belgium Bristol Brussels Bulgaria Calabrië Cyprus Emilia-Romagna Estrecho / Madiaq Euskal Herria Galiza Duitsland grenoble Hungary Ireland Istanbul Italy La Plana Liege liguria Lille Linksunten Lombardia London Madrid Malta Marseille Nantes Napoli Netherlands Northern England Norway Nottingham Oost-Vlaanderen Paris/Île-de-France Piemonte Poland Portugal Roma Roemenië Russia Scotland Sverige Switzerland Torun Toscana Ukraine UK-GB Latijns Amerika Argentina Bolivia Chiapas Chile Sur Braszilië Sucre Colombia Ecuador Mexico Peru Puerto Rico Qollasuyu Rosario santiago Uruguay Valparaiso Venezuela Oceanië Aotearoa Manila Melbourne Perth QC Sydney Zuid-Azië India Verenigde Staten Arizona Atlanta Austin Baltimore Big Muddy Binghamton Buffalo Charlottesville Chicago Cleveland Colorado Columbus DC Hawaii Houston Hudson Mohawk LA Madison Michigan Milwaukee Minneapolis/St. Paul New Mexico New Orleans NYC Philadelphia Pittsburgh Portland Richmond Rochester Rogue Valley San Diego San Francisco Bay Area Santa Cruz, CA Sarasota Seattle Urbana-Champaign Worcester West Azië Beirut Israel Palestine Process FBI/Legal Updates Mailing Lists Process & IMC Docs Projecten Print Radio Video Regio's United States Topics Biotech