IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 06/05/2012 - 13:36

In de afgelopen dagen zijn er duizend van de volgende brieven huis aan huis en op straat verspreid rondom het Mercatorplein.
In the past days a thousand of the following letters were spread door-to-door and on the streets around Mercatorplein.

Beste buurtbewoners,

Afgelopen dinsdag was er een anarchistische 1 mei demonstratie. Na de start op het Mercatorplein werd de demonstratie al na 200 meter tegengehouden door de smeris. Wij maakten deel uit van deze demonstratie en willen met deze flyer een aantal dingen uitleggen die nooit door de mainstream media verteld zullen worden, maar die wij belangrijk vinden. Wat er gebeurde tijdens de demonstratie mag misschien shockerend zijn geweest, maar daarom niet minder logisch.

Voor ons was dit niet de eerste keer dat een demonstratie gewelddadig werd tegengehouden door de smeris. Het was niet de eerste keer dat we zagen hoe onze vrienden uit de menigte werden gesleurd door een paar opgefokte agenten in burger, op de grond werden gegooid, in de boeien werden geslagen en in een arrestatiebusje geduwd werden. Het was niet de eerste keer dat we geslagen werden met de wapenstok van de in beschermende kleding gehulde mobiele eenheid, dat we op het smerisbureau nog een paar trappen na kregen.

Door te doen alsof het een krakersdemonstratie was, werden we automatisch gestigmatiseerd. Deze demonstratie had niets te maken met kraken. Niet dat we ertegen zijn, maar in dit geval stonden we er echt voor iets anders. We stonden op straat tegen het uitbuitende kapitalistische systeem, tegen huisbazen en politici, tegen de grote bedrijven en de EU. Er wordt ons verteld dat we in een tijd leven van economische en politieke “crisis”. Er wordt van ons verwacht onze schouders eronder te zetten, en vooral niet te klagen. Maar wat hebben wij eigenlijk met de crisis te maken? Terwijl de “sociale zekerheden” met de grond gelijk worden gemaakt, hebben de banken, smeris en politici meer macht dan ooit. Terwijl we steeds meer gevangen gehouden worden in onze eigen wereld, met de toenemende controle, alomtegenwoordige camera's, paspoorten en consumptiedrang als handboeien, gaan de machthebbers en bankdirecteuren vrijuit met een flinke bonus.

De “crisis” bestaat slechts als excuus om ons bang en tam te maken, zodat we de bazen en machthebbers blijven vertrouwen. Zodat we tevreden blijven in een wereld waarin alles te koop is, van veiligheid tot een sociaal leven op je smartphone. Maar wij willen zelf en samen onze levens inrichten, zonder van bovenaf bestuurd te worden door een of ander kutbedrijf, huisbazen, grenzen die bepalen wie waar mag wonen, politici, technologische gadgets of religie.
En omdat dit hun grootste angst is – een groep mensen die zich niet laat controleren en bevelen, zich niet langer laat leiden en leven door wetten en bazen van bovenaf, die collectief breekt met de normaliteit van alledag – besluiten ze om erop los te slaan en proberen ze te verhinderen dat mensen op straat samen kunnen komen. We werden geconfronteerd met zoveel repressie, ook al stonden we daar met een kleine groep, omdat ze bang zijn dat bij grotere delen van de maatschappij de vlam ook in de pan zal slaan.

Met deze demonstratie hebben we ervoor gekozen om het centrum van Amsterdam – de toeristische en winkel omgeving – te verlaten. Wij voelden de solidariteit vanuit de buurt. Mensen die klaagden over de opgefokte stillen, over hoe Nederland in een repressieve politiestaat aan het veranderen is. Natuurlijk zal de media opnieuw gehoorzaam een scala aan excuses uitbraken over waarom de smeris mensen zo behandelt. Maar er is geen nood aan excuses – de logica van hun acties is duidelijk. Wij willen dingen waar de staat, de burgemeester en de smeris het niet mee eens zijn; zij worden betaald om een systeem te beschermen waar wij weigeren deel van uit te maken – wij zijn hun vijanden, en zij zijn de onze.

Wij willen leven in een vrije wereld, waarin je niet wordt beoordeeld op je productiviteit en hoeveel je je aanpast aan dit systeem. Een wereld waarin mensen niet gehinderd worden door grenzen, autoriteiten en kapitaal. Een wereld waarin we geen nummertjes zijn, en waarin de draaimolen van school, carrière, en consumeren tot de dood erop volgt niet langer bestaat. Een wereld van solidariteit, waarin mensen belangrijker zijn dan winst en macht.
Laat het duidelijk zijn dat geen enkele knuppel, vuist van een smeris in burger, of verbod van een burgemeester onze woede kan temmen en ons van de straten af kan houden. Niet op 1 mei, noch op welke andere dag dan ook. Fok de smeris, fok het gezag – laat je niet bang maken.. organiseer en rebelleer!

Groetjes,
een paar anarchistische demonstranten

1mei (A) riseup.net
www.1mei.org

Dear neighbours,

On Tuesday an anarchist 1st May demonstration took place. Starting at Mercatorplein, it was stopped by cops after only 200m. We were part of this demonstration and we would like with this leaflet to explain some things which will never be communicated by the mainstream media, and which we feel are important. What happened during the demonstration might have been shocking, but it is nonetheless logical.

For us it was not the first time a demonstration was violently stopped by cops for ridiculous reasons. It was not the first time we have seen our friends getting dragged out of the crowd by some pumped-up undercover cops, thrown on the floor, handcuffed and pushed into an arrest-van. It was not the first time that standing in the first row we got beaten with some baton by riot cops kitted-out in protective riot gear, and that afterwards at the police station the arrested got beaten even more.

By falsely labelling it as a demonstration of squatters, we were automatically stigmatized. This demonstration had nothing to do with squatting. Not that we are against it, but in this case we were really busy doing something else. We stood there on the street against the exploitative capitalist system, against landlords and politicians, against big businesses and the EU. We are being told that we live in a time of political and economical crises. They expect us to carry the whole weight of it, and to not complain. But what do we have to do with the 'crisis'? While the 'social securities' are vanishing, the banks, cops and politicians have more power than ever. While we are being kept as prisoners more and more in our own world, with the constantly growing tools of social control, with ever-present cameras, passports and consumerism as handcuffs, the ones in power go freely with a big fat bonus.

The crisis only exists as an excuse to keep us scared and tamed, so we keep our faith in those in power. So we stay 'satisfied' in a world where everything is for sale, from our safety to our social life on a smart phone. But we want to fill in our lives ourselves and together, without being ruled from above by some fucked up company, by landlords, by borders that decide who is allowed to live where, by politicians, technological gadgets, or religion.
And because this is their biggest fear – a group of people who refuse to be controlled and ordered, who refuse to be led by laws and bosses from the top, that collectively breaks with the normality of daily life – they decided to beat us and try to prevent people coming together on the streets. Even though we were a small group, we were confronted with such repression because they fear that larger parts of society will be inflamed.

With this demonstration we chose to leave the center of Amsterdam – the tourist and shopping districts – and we clearly felt that the neighborhood was expressing solidarity with us. People complaining about the pumped-up undercovers, about the Netherlands turning into a repressive police state. For sure the media will obediently regurgitate a web of excuses for why the cops treat people like this. But there is no need for excuses – the logic of their actions is clear. We want things that the state, mayor and cops don't agree with; they are paid to protect a system which we refuse to be part of – we are their enemy and they are ours.

From the outset we decided not to negotiate. We disagree with the fact that you must negotiate with the municipality or local police to go out on the streets. Once you begin down this road you are forced to run a demonstration that is far removed from what your intentions were. We will always refuse to go into dialogue with the government. We hold this honour to ourselves.

We want to live in a free world in which you are not judged on productivity and how much you adapt to this system. a world in which people are not obstructed by borders, authorities and capital. A world in which we are not numbers, and in which the circus of school, work and consuming until death does no longer exist. A world of solidarity, in which people are more important than profit and power.

Let it be clear that no truncheon, no fist from a civilian cop, or prohibitions from a mayor can tame our anger and keep us off the streets. Not on the 1st of May, nor on any other day. Fuck the pigs, fuck authority – don't let yourself be scared off...organize and rebel!

Kind regards,
some anarchist participants