IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

De burgemeester van Amsterdam, van der Laan, is een misdadiger pur sang. Hij heeft mij en alle andere demonstranten op 1 mei 2012 op straat laten gijzelen door zijn knokploegen en mensen tussen ons uit laten trekken en laten mishandelen en opsluiten.

Maar dat niet alleen. Van te voren heeft hij stemming gemaakt om te proberen mensen uit de buurt te weerhouden van deelname aan de demonstratie. De media werkten gulzig mee aan de hetze. En we zijn niet alleen gegijzeld, we zijn ook bijeen geperst, zodanig dat in elk geval één meisje ten val kwam en maar ternauwernood vanonder de voeten van anderen kon worden gered. Zo hebben we gestaan. Een uur lang? Ik weet niet hoe lang, het doet er ook niet toe. Van der Laan is een misdadiger die alle mogelijke middelen aanwendt om protest, of erger nog verzet, in de kiem te smoren, de mond te snoeren. Politiestaat praktijken. Genoeg is genoeg!

Maar wel, de demo was goed, zo kort als deze duurde tot de gijzeling begon. Strijdbaar en inspirerend! Aan die momenten houd ik goede herinneringen over. Het maakt dat ik er een volgende keer ook weer zal zijn. Maar we konden het aan zien komen. De manier waarop de stillen van te voren trachtten ongemerkt de verzamelende mensen te observeren. De pogingen van de smerissen in 'vredestenue' - AHUM - om informatie in te winnen bij demonstranten met hun voorgewende interesse in een goed gesprek om afspraken te maken en meer van zulke huichelarij. Maar ze hadden hun opdracht al. Er was van alles verboden en er diende gehandhaafd te worden. En zo geschiedde.

De ME te paard aan de voorkant, de bussen die aan de zijkanten kwamen, ze gingen ons insluiten, maar toen de realisatie daarvan tot de meesten doordrong was het al te laat. Het lukte niet meer om tussendoor de knuppels en schilden aan hen te ontsnappen. De openbare gijzeling was een feit. Gegil was er, en geschreeuw. Er was een auto waarover mensen heen moesten worden getrokken of anders zouden zij er tegenaan platgedrukt worden en de meeste klappen krijgen en ik herinner me er ook overheen getrokken te zijn en degene voor mij was ruggelings gegaan en slecht terecht gekomen.

Gezichtsbedekking? Was dát de reden voor dit alles? Elke demonstratie wordt al jaren lang systematisch in de politiesystemen vastgelegd. De controle is optimaal. Videowagens, een helikopter in de lucht, fietsende smerissen met helmcamera's, de inzet van straat camera's, fotograferende stillen, het kan niet op! En dat moeten we dan maar pikken? Ons braaf laten registreren? Ik dacht het niet! Het verbieden om jezelf onherkenbaar te maken is pure chantage en een aanslag op de privacy. Van der Laan en menig ander ambtskettingdrager stuurt knokploegen op ons af met helmen, knuppels, schilden, traangas, waterkanon en zegt dan dat wij ons niet tegen al dit geweld mogen beschermen! Verbiedt verstevigde spandoeken en stokken in spandoeken. Het is het door de wet afgedekte staatsgeweld dat demonstranten noopt zich te behoeden voor verwondingen. In Duitsland is op 30 september 2010 een man blind geworden door de harde hoge druk straal van een waterkanon in zijn gezicht. Die spoot letterlijk zijn ogen uit de kassen, ik zal die foto nooit vergeten. De ME slaat er op los met hun lange latten, de stillen gebruiken hun vuisten en duiken met zes man op hun slachtoffers, verdraaien armen, vouwen polsen dubbel, slaan hoofden tegen muren, hekken, straat en arrestantenbussen, en dit alles dienen we ons te laten welgevallen onder de noemer van onze vreedzaamheid, om de publieke opinie aan ons kant te krijgen. Maar zie, het maakt alles niets uit! Nog altijd zijn demonstranten de boosdoeners, ook al worden ze willekeurig gearresteerd en gemolesteerd.

Slechts de keiharde konfrontatie met het geweld van de staat, onder de ogen van omstanders, maakt iets uit. Op één van de videobeelden is een vrouw te horen en te zien die in discussie probeert te gaan met een in het geel uitgeruste diender. Schandalig vindt zij het wat ze ziet gebeuren. “Mogen we niet zeggen wat we vinden?!” roept ze. En hij zegt: “U wel.”, waarop zij antwoordt: “Ik wel? ..Vreemd.” Het is tekenend voor de verbazing rond de gijzelneming. “Laat ze vrij!” scandeert een groep omstanders, doelend op de gegijzelde groep, want zij zagen het ook dat hier een groep demonstranten werd gegijzeld.

Het is dit soort inhakken op demonstraties wat noopt tot zelfbescherming. Verbazen doet het me niet meer, maar we mogen er niet aan wennen en het normaal gaan vinden. Telkens weer moet het ons kwaad maken. Want nóg gaan mensen die verrekte arrestantenbussen in en worden opgesloten omdat ze vastberaden aan een demonstratie deelnamen. Het is je reinste intimidatie. En het is registratie. Want wie niet op straat meewerkt aan de identificatie, die gooien we de cel in tot we weten wie ze zijn en ze verlaten in elk geval het bureau niet zonder achterlating van hun vingerafdrukken en foto, andermaal desnoods met veel geweld en dreigementen. “Anders breken we je vingers!” De optimale controlestaat is al jarenlang een feit maar wordt nog telkens verder geperfectioneerd.

Het is om te zorgen dat de groep die bereid is de straat op te gaan niet zal aangroeien. Zorgen dat de demonstranten een volgende keer braaf hun handje komen ophouden bij de burgemeester of ze asjeblieft mógen demonstreren, en asjeblieft deze of deze route en niet die, handjes schudden en afspraken maken, handtekeningen zetten en iemand laten aanwijzen als verantwoordelijk voor het geval het 'uit de hand loopt'.
Uit de hand lopen? Zoals gisteren? Het was de smeris in opdracht van Van der Laan die uit de hand liep! Ik lees ergens iets over rellen en ergens anders over charges. De journalisten die dat schrijven hebben zeker nog nooit een rel gezien of een charge! Wat een wanprestatie die zich onafhankelijk - KUCH - journalistiek noemt. Dat is gewoon staatspropaganda bedrijven en anders niet. Daar kan geen geweldloosheid tegen op.

Als de gijzeling, de politieke voorbereiding ervan, en goedkeuring ervan in de media iets bewijst, dan is het wel dat wij groot gelijk hebben om op deze manier te demonstreren. Strijdbaar, voorbereid, inspirerend en solidair. Het is zaak te bedenken hoe die knokploegen van de staat beter het hoofd te bieden, dat we ons niet zo gemakkelijk meer laten vangen in dat net van ze. Hoe dan ook, het kan en mag in elk geval niet zo zijn dat de konfrontatie met geweld, en met boeien en cellen, betekent dat we ons laten weerhouden van het deelnemen aan een demonstratie, het uiten van een mening, of welke andere vorm van verzet dan ook!

Joke Kaviaar, 2 mei 2012