IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Gerechtshof: Bouw deportatiegevangenis 'core business' Bouwbedrijf de Vries en Verburg.
De plakkende activiste heeft opnieuw een boete van 250 euro en een week voorwaardelijk met twee jaar proeftijd gekregen en gaat in cassatie. De zaak van de andere plakker komt later voor. Het Hof had een fout gemaakt in zijn zaak en wilde deze eerst niet behandelen. De fout is hersteld en de zaak gaat alsnog voorkomen.

Met deze veroordeling wordt andermaal een bedrijf dat zich medeplichtig maakt aan het deportatiebeleid van de staat de handen boven het hoofd gehouden. De advocaat van de aangeklaagde, Jebbink, heeft vergeefs een beroep gedaan op Artikel 10 EVRM, vrijheid van meningsuiting, en op een hele reeks uitspraken van het Europees Hof in vergelijkbare zaken. De aangeklaagde draaide zelf tijdens de zitting de rollen om en klaagde de Nederlandse staat en het bouwbedrijf aan en stelde hen verantwoordelijk voor het lot van gezinnen met kinderen die opgesloten worden in de inmiddels in gebruik genomen gezinsgevangenis op Kamp Zeist om vervolgens te worden gedeporteerd. Juist de inhoud van dit laatste woord, en dat tijdens de eerdere zitting bij de politierechter, grijpt het Hof net als die politierechter aan als handvaten om tot een veroordeling te komen. We pakken de uitspraak er even bij. Wil je de volledige uitspraak lezen: die staat hier.

Uit de uitspraak:

"Het hof is van oordeel dat de aard en de combinatie van de woorden op deze posters zonder meer smadelijk zijn voor het bedrijf, dit omdat de woorden een VERBAND LEGGEN tussen het – in opdracht van de overheid - bouwen en de gestelde deportaties, waarop het bedrijf nog trots zou zijn ook, en waarbij benadrukt wordt dat het bedrijf daar een duurzame partner in is. De woorden zijn daarmee bedoeld om het bedrijf in haar goede naam te raken en zetten het in een zeer negatief daglicht. De posters wekken bovendien de indruk dat het bedrijf ZELF ENIGE BETROKKENHEID zou hebben bij de zogenoemde deportaties, althans het gevoerde overheidsbeleid aangaande de uitzetting van vluchtelingen."

- Het leggen van het verband mag dus niet want het bedrijf heeft geen betrokkenheid. Maar wacht even...: Bedrijf bouwt gevangenis -> Staat sluit mensen erin op -> Opsluiting verzekert deportaties. Hoezo geen verband? En: als het 'uitzetbeleid' zo humaan is, wat is er dan zo erg aan dit verband en deze betrokkenheid? Ofwel: blijkbaar is het beleid zo vreselijk dat je er maar liever niet mee geassocieerd wilt worden en dan maar aangifte gaat doen van smaad als het uitlekt dat je er wat mee te maken hebt...

Uit de uitspraak:

"Het Hof merkt in dat verband op dat de strekking van de in de posters gebruikte bewoordingen, waaronder met name het woord ‘deportaties’, moet worden bezien in het licht van het laatste woord van de verdachte ter terechtzitting zowel in eerste aanleg als in hoger beroep waarin zij zeer uitvoerig en in niet voor misverstand vatbare bewoordingen protesteert tegen het overheidsbeleid op dit gebied als zodanig.
In het licht van het voorgaande acht het hof een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting van de verdachte door de overheid gerechtvaardigd ter bescherming van de belangen van de aangever. Het hof is dan ook van oordeel dat er een DRINGENDE maatschappelijke behoefte is voor een VEROORDELING alsmede dat de BEPERKING van de UITINGSVRIJHEID in de gegeven omstandigheden NOODZAKELIJK is in een democratische samenleving."

- Het is dus heel 'dringend' om mensen de mond te snoeren wanneer zij protesteren tegen overheidsbeleid dat kinderen met hun ouders om zes uur 's morgens van hun bed licht om hen weken later afzonderlijk en geboeid op het vliegtuig naar Afghanistan te zetten, zoals bij de familie Zarifi gebeurde. Het is 'noodzakelijk' dat de 'uitingsvrijheid' moet 'beperkt' worden, want de 'belangen van de aangever' moeten beschermd worden. De rechtstaat is er ter bescherming van het kapitalisme, het is andermaal duidelijk.

Uit de uitspraak:

"Daarbij komt dat de bewoordingen onder meer bestaan uit het neerzetten van het bedrijf als ‘uw duurzame partner in deportaties’, en daarmee RAKEN de posters, anders dan betoogd door de raadsman, WEL DEGELIJK de ‘CORE BUSINESS’ van het bouwbedrijf, ook al ziet de tekst niet op de kwaliteit van de bouwwerken zelve."

- De posters raken dus de 'core business' van het bouwbedrijf. Interessant. Niet omdat het over de kwaliteit van de bouwwerken gaat, maar... waar dan wel over? Is het in opdracht van de staat bouwen van deportatiegevangenissen 'core business'? Dat vraagt alleen maar om nader onderzoek! Het partnerschap tussen De Vries en Verburg en de staat is blijkbaar nog duurzamer dan we dachten.

Uit de uitspraak, nogmaals over dat verband:

"Het verband van de werkzaamheden van het bouwbedrijf zoals hier aan de orde, te weten het bouwen van, in de woorden van de poster: Kamp Zeist en in de woorden van de overheid: een gesloten gezinsvoorziening en het overheidsbeleid inzake het uitzetten van vluchtelingen is TE VER van elkaar VERWIJDERD om de verdachte te beschermen in haar uitingsvrijheid boven het belang van het bedrijf tegen smaad."

- Dus: 'Aangezien wij, De Vries en Verburg, niet eigenhandig de deuren dichtdoen, de boeien omdoen, en de mensen onder geweld en intimidatie in het vliegtuig zetten, kunnen wij niet aangesproken worden op ons aandeel in de gevolgen van onze collaboratie met moordbeleid. Wij hebben onze handen zo goed schoon weten te houden, dat wij niet op onze verantwoordelijkheid mogen worden gewezen.'?
De banaliteit van het kwaad, noemde Mr. Jebbink dat. Hij verwees daarbij naar Hannah Arendt. Zo is een bedrijf dat bommen maakt dus niet verantwoordelijk voor de doden die duizenden kilometers verderop door die bommen vallen. Zo is de supermarkt die dode dieren ter consumptie aanbiedt niet verantwoordelijk voor de gruwelijke manier waarop die dieren hun leven lang zijn behandeld en tenslotte vermoord. Zo is nooit iemand ergens voor (mede-)verantwoordelijk te houden, want 'het is te ver verwijderd'.

Het vonnis gaat hierna nog verder met het beargumenteren van de strafmaat op grond van (vrij vertaald) recidive en gevaar voor herhaling. Het betekent vooral dat de staat wil dat we ophouden met protesteren, ons verzetten, aanklachten formuleren, en verantwoordelijken, grote of kleinere raderen in de machine, aan te wijzen, op straffe van... Alsof ze nog niet doorhebben dat dit geen zin heeft.

De avond voor de zitting zijn er nog identieke posters geplakt in Stolwijk, de vestigingplaats van De Vries en Verburg, uw duurzame partner in deportaties, om hen eraan te herinneren dat elke dag hun gevangenis nog wordt gebruikt om gezinnen met kinderen te kunnen deporteren. Het werk van de Vries en Verburg is klaar, maar aan hun medeplichtigheid daaraan zal nooit een einde komen.