AAGU activisten veroordeeld wegens 'smaadschrift'
Wanneer: 06/12/2016 - 01:02
In de rechtszaak tegen twee AAGU activisten wegens het plakken van de poster “De Vries en Verburg – Uw duurzame partner in deportaties – Bouwt vol trots de gezinsgevangenis voor vluchtelingen op Kamp Zeist” zijn vandaag de twee activisten veroordeeld wegens smaadschrift. Beiden kregen een boete van 250 euro en een van hen daarbij een week voorwaardelijk met twee jaar proeftijd.
Waarheid
Het draaide in de zaak om een aantal dingen. Allereerst: de waarheid. Want het is waar: Het bedrijf bouwde de gevangenis voor vluchtelingengezinnen en hun kinderen. En die gevangenis heeft maar een doel: de deportatie van die families.
De officier van justitie, die in alles door de rechter is gevolgd, begon al met te beweren dat het niet om een gevangenis ging, want “een gevangenis, dat is voor criminelen die een straf uitzitten en vreemdelingenbewaring, dat is een maatregel”. Dat die detentiecentra, en dus ook de gezinsgevangenis, net zo goed bedoeld zijn om mensen op te sluiten, en dan nog zonder uitzicht op vrijlating, zonder te weten hoe lang dit duurt, zonder vorm van proces, en met deportatie als doel, daar werd volledig aan voorbij gegaan. Ook de citaten van kinderen die er gezeten hebben en hun beschrijvingen van de gezinsgevangenis, vervat in het laatste woord van een van de twee aangeklaagden, hebben totaal geen invloed mogen hebben op de uitkomst van de zitting. Blijkbaar vindt deze rechter dus dat die kinderen liegen.
Dan was er nog de vraag of het bedrijf trots was op het resultaat. We hoefden maar verwijzen naar de aarzelende erkenning van die trots door de aangever tijdens zijn getuigenverhoor bij de rechter commissaris: “U vraagt mij of het bedrijf trots is op het resultaat. Ik zeg u dat er bouwkundig een prima resultaat is neergezet.”
Vervolgens kwam het gesteggel over de term deportaties, die zo beladen is omdat menigeen nog altijd lijkt te denken dat Hitler in WOII het alleenrecht op die term heeft verworven en dat het altijd daarover zou gaan wanneer het woord wordt gebruikt. Enige vergelijking in de zin van verantwoordelijkheid is echter wel degelijk op zijn plaats. Op enig moment zei advocaat Willem Jebbink tijdens zijn pleidooi dan ook dat het bedrijf onmogelijk kon zeggen: “Wir haben es nicht… gesehen”. De blik van de OvJ sprak boekdelen. Ook toen Jebbink sprak van de “banaliteit van het kwaad” om weer te geven hoe zo'n lullig bouwbedrijf als De Vries en Verburg wel degelijk verantwoordelijk kan zijn voor deportaties, viel de ergernis van zijn gezicht af te lezen.
Dat de term 'deportation' gebezigd wordt door de IND op de eigen website, en gebezigd wordt door de marechaussee ( 'deportee'), vonden OvJ en rechter totaal irrelevant: wij mogen het NIET zeggen, ook al staan in woordenboeken definities als: “het gedwongen wegvoeren (van mensen) naar een plaats die ze niet willen”. En dan is er ook nog de beschrijving op Wikipedia. Dus: is het bedrijf dat anderhalf jaar lang bezig is een gezinsgevangenis te bouwen duurzaam als partner in deportaties? Ja.
Vrijheid van meningsuiting
In verband met deze term deportaties werd zowel door de OvJ als door Jebbink de juridsprudentie van “Reisburo Rita”-zaak aangehaald. Ook hier werd iemand aangeklaagd wegens smaad en deze zaak heeft geresulteerd in ontslag van rechtsvervolging. Op de poster stond: “Reisburo Rita – arrestatie, deportatie, crematie – Adequaat tot het bittere eind”. Volgens de OvJ onvergelijkbaar, want hier werd een politiek verantwoordelijke mee aangeklaagd, namelijk Verdonk. Juist het feit dat de poster waarover het nu gaat een bedrijf aanspreekt op diens verantwoordelijkheid maakte volgens hem dat het nu wel smaad was, want De Vries en Verburg is “alleen maar uitvoerder, een bouwbedrijf” en mag volgens hem dus niet op hun verantwoordelijkheid worden aangesproken (hij vindt dus dat ze niet verantwoordelijk zijn). En 'dus' is het grievend en 'dus' smaadschrift.
Jebbink voerde juist aan dat de zaak wel vergelijkbaar was en citeerde het arrest van het hof: “de context van de uiting is een maatschappelijke en politieke discussie” en “de bewuste poster roept op geen enkele manier op tot gebruik van geweld, haat, discriminatie of verstoring van de openbare orde op welke manier dan ook” en “in de bewuste poster is sprake van een waardeoordeel”. Vervolgens haalde hij uitspraken aan van het Europees Hof waardoor dit valt onder de bescherming van artikel 10: de vrijheid van meningsuiting. Bepaald wordt telkens weer door het EH dat die niet zomaar mag worden ingeperkt. “Als het gaat om maatschappelijk en politiek debat is ook overdrijving, provocatie, buitensporigheid en vulgariteit geoorloofd”.
Plofkippen
Tot slot maakte Jebbink ook nog een vergelijking met campagnes zoals die, die worden gevoerd door Wakker Dier tegen bedrijven die zgn. 'plofkippen' verkopen. Ook hier zijn bedrijven doelwit van felle campagnes. Hoezo zou de campagne tegen een bedrijf dat een gevangenis bouwt dan niet kunnen? Hoezo zou dat dan smaad zijn?
De officier had enig onderzoek gedaan om bewijs te zoeken voor 'smaad'. Een gebrek aan huisvlijt kan hem niet worden verweten. Hij was op de website van AAGU gaan kijken en concludeerde: “Hier is sprake van zwartmakerij”. En hij had zelfs “een lijst met telefoonnummers van medewerkers” aangetroffen en kennelijk was het, zoals hij het formuleerde, de bedoeling het bedrijf, en andere bedrijven, af te schrikken zulke opdrachten uit te voeren.
Uitspraak
En zo kwam de rechter tenslotte ook tot zijn uitspraak, na de laatste woorden van de beide gedaagden: schuldig aan smaad. Want: "De kritiek op het overheidsbeleid wordt geuit over de rug van een particulier bedrijf. Dat is grievend en dus smaadschrift." Daarbij werd ook meegenomen dat volgens deze rechter er geen sprake is van een gevangenis, geen sprake is van deportaties en geen sprake van trots zijn op het bereikte resultaat... Totale ontkenning dus. En over wiens rug ging het nu ook alweer? Over die van vluchtelingengezinnen en kinderen aan wiens opsluiting De Vries en Verburg geld heeft verdiend, toch?
De twee zijn veroordeeld tot elk een boete van 250 euro, de eis van de OvJ. Voor een van de twee deed de rechter daar nog een schepje bovenop: een week voorwaardelijk met twee jaar proeftijd. Want een flink strafblad en 'dus recidive', en de inhoud van het laatste woord leidde daarbij tot de conclusie: 'gevaar voor herhaling'.
De twee activisten zijn in hoger beroep gegaan. Deze uitspraak betekent namelijk feitelijk dat elk aanwijzen, aanspreken en aanklagen van bedrijven omdat zij er smerige praktijken op na houden met gemak strafbaar wordt gesteld als 'smaadschrift'. En dat heeft invloed op heel veel campagnes. Het kan niet zo zijn dat bedrijven met bloed aan hun handen niet meer daarop kunnen worden aangesproken.
De poster waarover deze zaak ging is met deze uitspraak dus – zij het nog niet onherroepelijk – 'smaadschrift'. De poster kan hier gedownload worden om te printen en bijvoorbeeld bouwplaatsen van De Vries en Verburg of nogmaals het hele dorp Stolwijk waar zij hun kantoor hebben mee vol te plakken.
De bouw van de gezinsgevangenis mag dan (helaas) wel voltooid zijn: vuile handen heeft het bedrijf nog altijd.
Lees hier het laatste woord van de ene gedaagde
Lees hier het laatste woord van de andere gedaagde
http://www.cobouw.nl/artikel/177011-en-de-nederlandse-aannemer-bouwde-bu...
ENGLISH TRANSLATION: AAGU activists convicted of "libel"
On December 5, in the lawsuit against two AAGU activists because of pasting the poster “De Vries en Verburg – Uw duurzame partner in deportaties – Bouwt vol trots de gezinsgevangenis voor vluchtelingen op Kamp Zeist” ("De Vries and Verburg - Your sustainable partner in deportations – Proudly builds the family prison for refugees at Kamp Zeist") the two activists were convicted of libel. Both were fined 250 euros and one of them also got one week suspended sentence with two years probation.
Truth
The case revolved around a number of things. First of all, the truth. Because it's true: The company built the prison for refugee families and their children. And that prison has only one goal: the deportation of those families.
The prosecutor, who was followed by the judge in everything, began to argue that it was not a prison, because "a prison is for criminals serving a sentence and immigration detention is a measure". The fact that these detention centers, and therefore also the family prison, are as well designed to lock people up, and even with no prospect of release, without knowing how long it will takes, without trial, and with deportation as a goal, was totally ignored. The quotes from children who have been there and their descriptions of the family prison contained in the last word of one of the two accused, have had totally no influence on the outcome of the court case. Apparently this judge finds that children these are lying.
Then there was the question of whether the company was proud of the result. All we needed to do was to refer to the reluctant admission of pride by the principal during his witnesses to the magistrate: "You ask me if the company is proud of the result. I tell you that a good architectural result is put down. "
Then came the wrangling over the term deportations, which is a loaded term as many people still seem to think that Hitler during WWII has the exclusive right using that term, and that it would always be about that when the word is used. However, some comparison in the sense of responsibility is indeed in place. At some point lawyer Willem Jebbink said during his plea that the company could not say, "Wir haben es nicht gesehen ...". The look of the prosecutor spoke volumes. Also when Jebbink spoke of the "banality of evil"
to show how such a trivial construction firm as De Vries and Verburg can indeed be responsible for deportations, we could read the annoyance of his face. The fact that the term "deportation" is used by the IND on its website and used by the military police ('deportee'), were totally irrelevant to both the prosecutor and judge : we are NOT allowed to say it, even though in dictionary definitions can be found like "the forced carrying of people to a place they do not want to go to. " And then there is also the description on Wikipedia.
So is the company that worked at building a family prison for one and a half year durable as a partner in deportations? Yes.
Freedom of speech
In connection with this term deportations both the public prosecutor and Jebbink cited jurisprudence of the “Reisburo Rita" case. Also someone was sued for libel here and this case resulted in acquittal. The poster read: “Reisburo Rita – arrestatie, deportatie, crematie – Adequaat tot het bittere eind” ("Travel Agency Rita - arrest, deportation, cremation - Appropriate to the bitter end.") According to the public prosecutor this case was incomparable, because here a political responsible person was denounced, namely Verdonk. The very fact that the poster this case is about is pointing out the responsibility of a company made the proscutor conclude that in this case it is libel, because De Vries and Verburg is "just a contractor, a construction company" and may, according to him not be addressed about their responsibility (so he thinks that they are not responsible). And 'therefore' the poster is offensive and 'therefore' libel.
Jebbink correctly argued that the case is however comparable and quoted the judgment of the court, "the context of the utterance is a social and political debate" and "the poster calls in no way to the use of violence, hatred, discrimination or disruption of public order in any way" and "the poster contains a judgement of values." Then he quoted decisions of the European Court making this fall under the protection of Article 10: freedom of expression. It is etermined by the EH time and again that it can not simply be limited. "When it comes to social and political debate also exaggeration, provocation, extravagance and vulgarity is lawful".
'Plofkippen' (fattened chickens)
Finally Jebbink also made a comparison with campaigns such as those being conducted by Wakker Dier (Animal Awake) against companies that sell 'plofkippen'. Here as well, companies are targeted by fierce campaigns. Why is the campaign against a company that builds a prison not allowed? Why would that be libel?
The officer had done some research to find evidence for 'libel'. He can certainly be accused of not doing his home work. He had been taking a look at the AAGU website and concluded: "This constitutes slander." And he even had found "a list of phone numbers of employees" and apparently it had, as he put it, been the intention to deter the company, as well as other companies, from carrying out contracts such as this one.
Verdict
This way the judge finally came to his verdict after the final words of the two defendants: guilty of libel. Because: "The criticism of government policy was uttered over the back of a private company. That it is hurtful and thus libel." Also the judge concluded that there is no question of a prison, of deportations and no pride in the results achieved... So total denial. And over whose back was it again? Over the backs of refugee families and children whose detention is profit for De Vries en Verburg, isn't it?
The two were each sentenced to a fine of 250 euros, the demand of the public prosecutor. For one of the two the judge went even further: he added one week suspended sentence with two years probation. Because of quite a criminal record and "thus recidivism," and also the contents of the last word that led to the conclusion: “risk of repetition."
The two activists have appealed. Because this verdict actually means that every pointing out, addressing and denounciation of companies because they are involved in filthy practices can easily be made punishable as libel. And that affects many campaigns. It can not be that companies with blood on their hands can no longer be held accountable.
The poster in this case now officially is – but not yet irrevocably - 'libel'. The poster can be downloaded to print, and to paste at for example construction sites of De Vries en Verburg or again the whole village of Stolwijk where they have their office.
The construction of the family prison may (unfortunately) have been completed: the company still has dirty hands.
Over een verachtelijk vonnis – doorbreek die beklemmende stilte!
http://www.ravotr.nl/2016/12/06/een-verachtelijk-vonnis-doorbreek-die-be...
Foto: Vooraf aan de rechtzaak stonden we met de posters en het tijdens de campagne gedragen spandoek een half uur voor de rechtbank. Dit bleek ineens geen enkel probleem. Reden voor de gedaagden en hun advocaat om dit de officier van justitie die de zaak deed vooruit op de zaak onder de neus te wrijven door er foto's van te maken en die naar hem te mailen. Met andere woorden: Hoezo smaad? Kom maar op.
Picture: Prior to the lawsuit we stood with posters and the banner carried during the campaign in front of the court for half an hour. Now all of the sudden this was no problem. Reason for the defendants and their lawyers to make a few pictures and send them by e-mail to the prosecutor who was handling the case to rub his nose in it. In other words: What do you mean, libel? Bring it on.