IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 20/07/2015 - 19:35

Vandaag vond in de rechtbank Utrecht de politierechterzitting plaats tegen de zogenaamde 'Zeister 7', in de ochtend van 16 april jl aangehouden in de bossen rond Kamp Zeist. Alle zeven werden schuldig bevonden door politierechter Jan Krol, en veroordeeld tot 30 dagen gevangenisstraf, waarvan 25 voorwaardelijk (de vijf dagen onvoorwaardelijk zijn al uitgezeten in voorarrest), 500 euro boete en het betalen van een schadevergoeding van 7000 euro. De rechter ging in het korte vonnis volledig voorbij aan de uitgebreide verweren die door advocaat Willem Jebbink naar voren waren gebracht.

[Zie voor de gebeurtenissen op 16 april: zie: https://www.indymedia.nl/node/28184]

De Officier van Justitie hield een opmerkelijk zwak pleidooi, waarin ze stelde dat op basis van de processen-verbaal van de politie de feiten duidelijk waren. Alleen met betrekking tot de persoon die was aangehouden voor het blazen op een scheidsrechterfluit ging ze erop in dat zijn rol in het geheel, blijkbaar het waarschuwen van anderen, voldoende was om van nauwe en bewuste samenwerking in het plegen van openlijke geweldpleging te spreken. [Deze persoon verklaarde zelf door drie onbekende mannen in het bos te zijn aangesproken en gevolgd en daarom in paniek lawaai te hebben gemaakt.]Voor alle anderen vond zij het feit dat ze met bepaalde goederen, kennelijk geschikt voor het vernielen van hekken, bij of rond zich waren aangehouden in het bos voldoende bewijs.
Omdat alle verdachten zich, zowel gedurende het voorarrest als tijdens de zitting, beriepen op hun zwijgrecht, was het voor haar gissen naar de bedoeling van de actie. Maar ze ging er vanuit dat het ging om een symbolische actie, gericht op vrijheid voor de gedetineerde vluchtelingen in Kamp Zeist.
Vooruitlopend op eventuele verweren met betrekking tot het dienen van een hoger goed met de actie, die de strafbaarheid zou opheffen, gooide ze de bekende riedel in de strijd dat er andere legale, en volgens haar effectievere, middelen open staan om doelen na te streven. Volgens haar is dit een pertinent onjuiste manier om aandacht te vragen voor de betreffende problematiek.
Ze noemde het een actie die goed voorbereid, efficiënt en systematisch voorbereid was. De verdachten zouden dat wel als een compliment opvatten, maar zij vond dat een strafverzwarende omstandigheid. Zij zag vooral de schade die veroorzaakt was.

De Officier van Justitie kwam tot verschillende eisen, op basis van verschillende strafbladen, die varieerden van zes weken onvoorwaardelijke gevangenisstraf tot tachtig respectievelijk zestig uur werkstraf. In alle gevallen eiste ze daarnaast een voorwaardelijke boete van 750 euro, hoewel ze zei niet de illusie te hebben dat dat mensen van het plegen van nieuwe strafbare feiten zou weerhouden.
Het detentiecentrum had eind vorige week een schadevordering van 7000 euro, voor schade en herstelwerkzaamheden aan het hek, ingediend. Eerder was er een offerte van 7200 euro van … overlegd. Een specificatie, afrekening of nadere onderbouwing van dit bedrag werd niet gegeven. Desondanks vond de Officier de vordering volledig toewijsbaar, met hoofdelijke veroordeling conform de schadevergoedingsmaatregel. Dit houdt in dat bij alle veroordeelden het totale bedrag individueel verhaald kan worden, totdat de som bij elkaar gebracht is.

Terwijl de rechter af en toe wegdommelde en sowieso niet oplette, hield advocaat Jebbink een uitgebreid en minutieus betoog, waarin een groot aantal onduidelijkheden en tegenstrijdigheden in de diverse processen-verbaal werden blootgelegd. Zo wordt er gesproken over verschillende groepen mensen in het bos op verschillende tijdstippen, zijn sommige mensen volgens de politie ongeveer tegelijkertijd op verschillende plekken aangehouden, is van geen enkel persoon gezien dat er in het hek geknipt werd en is er veel onduidelijkheid over de hele gang van zaken. Ook worden er door drie verbalisanten verschillende verhalen opgehangen over, al dan niet van de AIVD, verkregen informatie over een op handen zijnde actie.
Jebbink voerde verder aan dat er niet van openlijke geweldpleging gesproken kan worden, omdat de Hoge Raad in eerdere soortgelijke gevallen (een niet publiekelijk bezochte openbare plek in het holst van de nacht) besloten had dat hier geen sprake van kon zijn. Echter, het bos rond Kamp Zeist is tussen zonsondergang en zonsopgang verboden gebied en dus helemaal niet publiek toegankelijk in de nacht.
De geëiste straffen waren hoger dan gebruikelijk en de schadevordering zou volgens de verdediging helemaal niet toegekend moeten worden, omdat de schade niet aan de verdachten gekoppeld kan worden, er alleen een onduidelijke offerte ligt en het hek nog niet eens gerepareerd is, en het onwaarschijnlijk is dat het hek überhaupt nog hersteld gaat worden, nu er concrete plannen zijn het hele hek rond Kamp Zeist te verwijderen en deels te vervangen door nieuw penitentair hekwerk met schrikdraad en bewegingsdetectie (zie: http://aagu.nl/2015/Schrikdraad-bewegingsdetectie-kindvriendelijk.html)

De Officier van Justitie reageerde nauwelijks op het pleidooi van Jebbink en stelde simpelweg dat de onduidelijkheden in het dossier verklaarbare vaagheden zijn. Zo zouden de twee tijdstippen waarop volgens twee verschillende verbalisanten groepen door het bos liepen (1.54 uur en 2.20 uur) niet zo precies genomen moeten worden, maar ongeveer om dezelfde tijd gaan. Het klopte volgens haar ook dat er niet gezien is dat in het hek geknipt werd, maar er was nu eenmaal niemand anders in het bos gezien in die periode dan de zeven verdachten.
Met betrekking tot de openlijkheid van de vermeende geweldpleging hield de Officier van Justitie het erop dat de door de advocaat aangehaalde jurisprudentie ging over geweld tegen personen en daarom niet van toepassing is bij geweld tegen goederen. Waarom dat zo zou zijn bleef onduidelijk.

Advocaat Jebbink stelde tenslotte dat er geen sprake was van verklaarbare vaagheden, maar dat hij heel precies onduidelijkheden en tegenstrijdigheden uit de dossiers heeft gelicht. Volgens hem was er hoe dan ook een te magere feitelijke grondslag om tot een veroordeling te komen. Hij bleef dan ook bij vrijspraak voor alle verdachten.

Van het recht op een laatste woord werd door twee van de zes verschenen verdachten gebruik gemaakt. Een zong enkele zinnen, maar werd vervolgens afgebroken omdat er volgens de rechter alleen in het Nederlands gesproken mocht worden en niet in het Engels gezongen. Het laatste woord van de andere persoon is te vinden op: https://jokekaviaar.nl/Niets-doen-is-geen-optie.html.

Na een kwartier schorsing volgde een uitzonderlijk korte uitspraak. Rechter Krol hield het erop dat alle verdachten in het bos “onder verdachte omstandigheden” waren aangehouden en vond dat voldoende grond voor een veroordeling. Op alle door de verdediging aangevoerde verweren ging hij verder niet in, behalve dat hij het Openbaar Ministerie volgde in de curieuze redenering dat openlijkheid bij geweld tegen personen anders is dan bij geweld tegen goederen.
Daarna volgden de genoemde straffen (dertig dagen gevangenisstraf, waarvan 25 voorwaardelijk (de vijf dagen onvoorwaardelijk zijn al uitgezeten in voorarrest) en 500 euro boete). Ook de schadevordering werd volledig toegewezen zonder enige nadere toelichting.
Enige positieve punt is dat de geschorste inbewaringstelling van een van de zeven, die door de rechter-commissaris bij voorgeleiding was opgelegd, is opgeheven. Het OM eiste juist langere gevangenhouding en voortzetting van de schorsing daarvan onder voorwaarden.

De advocaat zei na afloop dat hij nog niet eerder had meegemaakt dat een rechter een uitspraak totaal niet onderbouwt en verweren, waar volgens de wet op ingegaan moet worden, compleet negeert. De 'Zeister 7' beraden zich op in hoger beroep gaan en zijn zeer enthousiast over de knipactie afgelopen weekend bij Kamp Zeist: https://www.indymedia.nl/node/28812.