IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Korte introductie.
Dit essay is een reactie op de tekst van Pax Christi Wallonie en Franstalig Brussel: Comment aider la Syrie (Hoe Syrië helpen) van 3 oktober 2012. Alhoewel de tekst komaf maakt met een aantal mythes over de Syrische revolutie, slaagt Pax Christi er niet in de algemene consensus te overstijgen. Afgezien van een kritische analyse van Pax Christi’s tekst, trachten wij een alternatief te ontwikkelen als leidraad tot meer actie.

Syrië, Pax Christi en de Wet van het zwijgen.

Dit essay is een reactie op de tekst van Pax Christi Wallonie en Franstalig Brussel: Comment aider la Syrie (hoe Syrië helpen) van 3 oktober 2012, gepubliceerd op het web : http://paxchristiwb.be/publications/analyses/comment-aider-la-syrie,0000...
De tekst van Pax Christi Wallonie en Franstalig Brussel (hierna Pax Christi genoemd) heeft de verdienste om komaf te maken met een paar mythes over de Syrische revolutie die op grote schaal door de media en sommige delen van anti-imperialistisch links verspreid worden, om op te roepen tot een grotere betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld, de internationale gemeenschap, en onze leiders, en bespreekt zelfs de christelijke plicht om wapens te leveren aan de revolutionairen, een weg die Pax Christi zelf, gezien haar missie, niet kan ondersteunen.

Uit zijn conclusies blijkt Pax Christi evenwel niet in staat de consensus van de politieke en economische elite , en al diegenen die afhankelijk zijn van deze twee groepen (journalisten, leraren, non-profit organisaties, religieuzen, ambtenaren enz ...), te overstijgen. Hierdoor slaagt deze christelijke organisatie er niet in het voorbeeld van Jezus Christus te volgen, die er juist één was van de consensus van de elite van zijn tijd, die de tempel van God had omgetoverd in een grote bazaar, uit te dagen.

Door in zijn analyse de enorme bazaar te verwaarlozen die de internationale wereldgemeenschap ervan weerhoudt in Syrië in te grijpen, kiest Pax Christi de kant van de Farizeeën, in plaats van de kant van de verdrevenen, de uitgebuiten , de gemartelden , de vermoorden, enz ....

Ik verklaar me nader.

Het grootste probleem waarmee de democratische revolutie in Syrië te maken heeft is de impasse in de Veiligheidsraad van de VN. Reden : de criminele Chinese en Russische dictators blokkeren met hun veto in de Veiligheidsraad alle pogingen tot een vreedzame oplossing van het conflict, blokkeren elke maatregel ter bescherming tegen misdaden tegen de menselijkheid. Hierdoor komt het ware gezicht van de Verenigde Naties te voorschijn : een organisatie die criminelen in haar besluitvormende organen heeft zetelen, is per definitie een criminele organisatie. In plaats van de hoeder van de mensenrechten en de menselijke vooruitgang, worden ze hierdoor eerder de levensverzekeraar voor wrede dictators, en bieden het juridisch vijgenblad om ongestoord misdaden tegen de mensheid te kunnen plegen.

Daar waar de destructieve rol van de criminele Chinese en Russische dictators door de meeste waarnemers wordt erkend, laat men het na hieraan de logische consequenties te verbinden.

De bazaar die tot deze houding leidt, is de immorele consensus van de elites (politieke en economische leiders en al degenen die van hen afhankelijk zijn (journalisten, leraren, studenten, non-profit organisaties religieuzen, ambtenaren, enz. ..) dat goede economische en diplomatieke betrekkingen met de Russische en Chinese criminele dictators belangrijker zijn dan de misdaden tegen de mensheid in Syrië. De informatiemedia en de vermaakindustrie in het algemeen, hoofdverantwoordelijk voor de vorming van de publieke opinie en overbrenger van morele waarden, en dus de aan- of afwezigheid van druk vanwege de burgers voor een actiever beleid, zwijgen zich hier volledig over uit. Zelden wordt deze stille consensus zo openlijk uitgesproken als door de BBC-correspondent Chris Morris in Brussel op september 20 2012 naar aanleiding van de Europees-Chinese top :. " EU officials argue that disputes with China - on trade, human rights or other issues - should be set in the context of one of the largest and most complex economic relationships in the world. They're right - bilateral trade was worth nearly 430bn euro’ s last year. It's absolutely vital to both sides. "(bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-19657940 ) . Dezelfde diplomatieke benadering wordt gehandhaafd jegens de Russische criminele dictators. Maar we moeten ons realiseren dat Chris Morris niet gelijk heeft. Deze immorele handel is vooral van vitaal belang voor onze miljardairs, en dodelijk voor de Syriërs, en miljarden andere onderdrukten op deze aarde.

Pax Christi, voor een groot deel steunende op en deel uitmakende van deze elites, is geen uitzondering op deze houding van stilte jegens de Chinese en Russische criminele dictators. Dit komt tot uiting in hun aanbevelingen. De geformuleerde eisen zijn vaag, soms contraproductief, soms al (ten minste gedeeltelijk) gerealiseerd. Bijvoorbeeld, daar waar ze wat personen en bedrijven betreft die bijdragen tot de instandhouding van het conflict nog spreken over politieke sancties, wordt dit "toename van de druk" als het gaat om de "machten" die het Syrische regime militair ondersteunen. Wat is "toename van de druk"? Zijn dat economische of politieke sancties of wat? En wie zijn deze “machten” ? En wat doen we met die “machten” die diplomatieke steun geven, minstens even zo belangrijk als militaire steun, zoals de veto’s van de Chinese criminele dictators in de VN Veiligheidsraad ?

De conclusie is duidelijk: Jezus Christus keerde zich tegen de bazaar van de elites. Men kan zich alleen maar afvragen wanneer Pax Chrisi het voorbeeld van Jezus gaat volgen?

Dus wat kunnen we meer doen, meer eisen dan Pax Christi, terwijl we toch nog op de geweldloze weg blijven, waarop deze organisatie zo prat op gaat ?

Jezus gooide de tafels van de bazaar in de tempel omver, brak de conventies van de elites en dit is waar we inspiratie kunnen vinden. Het is duidelijk dat heden het grootste obstakel voor vrede in Syrië, niet het gebrek aan olie is, noch de aanwezigheid van Salafisten, maar het zijn onze eigen politieke en economische leiders die niet de miljarden dollars en euro’s in gevaar willen brengen die ze dankzij de Russische en Chinese criminele dictators verdienen.

Dus laat ons deze bazaar omver gooien, laat ons deze omerta, het zwijgen van onze elites, breken! De stilte en het gebrek aan actie van onze leiders moeten het eerste doelwit van een actie voor de vrijheid van de Syriërs vormen.

Wij moeten van onze politieke en economische leiders eisen dat ze het eindelijk de Chinese en Russische criminele dictaturen duidelijk maken dat we de blokkering binnen de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties niet meer accepteren, dat we geen tweede Tsjetsjenië aan Europa’s grenzen zullen aanvaarden, dat het moorden in Syrië te ver gegaan is, dat de lijn van tolerantie bij verre overschreden is, dat het bloedbad en de vernielingen niet meer aanvaardbaar zijn, en onmiddellijk moeten stoppen. (om uw geheugen op te frissen: in de jaren 90 en 2000 hebben de Russische criminele dictators tussen 7 en 10% van de Tsjetsjeense bevolking omgebracht ten einde hun verlangen naar vrijheid te breken, de grootste oorlogsmisdaad gepleegd in de Euraziatische regio sinds de 2e Wereldoorlog, vergelijkbaar met wat de nazi’s het Russische volk hebben aangedaan. Poetin persoonlijk ondertekent verantwoordelijk voor de tweede golf van moorden. Dit ging samen met een uitgebreide vernietiging in de steden, een gebrek aan respect zonder weerga voor de rechten van de mens, dat uitdraaide op ontelbare moorden en folteringen, allemaal zeer vergelijkbaar met wat er nu gebeurt in Syrië )

Wij moeten eisen dat zij een ultimatum geven aan de Russische en Chinese criminele dictators dat binnen de week een vredesplan moet worden uitgewerkt, waarvan de niet-verhandelbare minimumeisen, die verder zullen besproken worden, moeten deel van uitmaken, en wanneer het spel van de blokkering van de Veiligheidsraad niet ophoudt, zij dezelfde diplomatieke en economische sancties zullen ondergaan die reeds van kracht zijn tegen het regime van Assad, sinds deze twee criminele dictaturen dan ook de verantwoordelijkheid delen voor de misdaden die het Syrische regime begaat.

De enige manier waarop het maatschappelijk middenveld kan druk uitoefenen op de economische en politieke leiders om de stilte te doorbreken en een ultimatum te stellen, is de straat op te gaan, met gebruikmaking van alle vreedzame middelen die ons tot beschikking staan : demonstraties, sit-ins, bezettingen, graffiti (waar toegestaan), boycots etc.

Net als de Syrische civiele samenleving, moeten we lokale multi-confessionele en multi-etnische coördinatiecomités oprichten, die de vreedzame acties helpen coördineren en erover rapporteren. (Hier en daar reeds min of meer gerealiseerd)

Aan de ene kant moeten we druk uitoefenen op politici, niet door actie te voeren aan de Russische, Chinese of Syrische ambassades, maar aan de hoofdkwartieren van de politieke regeringspartijen, aan de ambassades van de democratische grootmachten zoals de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, enz. ..

Aan de andere kant moeten we druk uitoefenen op de andere elites (universiteiten, media, kerken, enz. ..) opdat ook zij hun stilte breken, en kant kiezen, en ook actief worden. Ook hier zijn vreedzame actiemiddelen die ons ter beschikking staan : demonstraties, sit-ins, bezettingen, graffiti (waar toegestaan) etc ... aan de universiteiten, aan de zetels van de nieuwsmedia, aan de kerken, etc.
Als consumenten kunnen we ook rechtstreeks beginnen druk uit te oefenen op de Russische en Chinese criminele dictators door het organiseren van een boycot tegen hun economische belangen: de Russische tankstations (Lukoil), bedrijven die voornamelijk samenwerken met de Chinese en Russische criminele dictators zoals Apple enz ... Dit kan heel gemakkelijk met kleine groepen door het verspreiden van pamfletten voor de betroffen bedrijven, door plakkaatacties, etc.

De niet-verhandelbare eisen rond dewelke we moeten samenwerken, hebben als eerste doel meer vernietiging en meer doden te vermijden en de situatie tot rust te brengen. Dit betekent dat we niet op zoek gaan naar een militaire beslissing, hetgeen als gevolg zal hebben dat we niet alle misdaden zullen kunnen berechten. Criminele dictators en hun helpers, die geen uitweg hebben, vechten tot de dood, en sleuren de levens van duizenden vrouwen, kinderen en mannen met zich mee. De Syriërs hebben al genoeg geleden. Dit is een moeilijke stap om te nemen, maar er zijn veel voorbeelden van landen die hetzelfde pad met succes hebben gevolgd, waardoor ze duizenden slachtoffers meer hebben kunnen voorkomen.

Er is een lijst van 12 niet-verhandelbare eisen opgesteld. Deze lijst is gedeeltelijk gebaseerd op het voorstel tot resolutie S/2012/77 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van februari 04 2012 (zie ook : http://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=S/2012/77 ) , geblokkeerd door de Chinese en Russische criminele dictators, en het werk van de jezuïetenpater Paolo Dall’Oglio, doch is, gezien de gewijzigde situatie, aangepast geworden. Hij is samengesteld uit politieke en militaire eisen.

De 12 niet-verhandelbare punten van het vredesplan voor Syrië zijn :

Politieke eisen:

Eerste eis (politiek/militair): het bloedbad moet onmiddellijk stoppen! Eerst stoppen we het bloedbad, daarna wordt er onderhandeld, en niet omgekeerd. Een onmiddellijke wapenstilstand moet worden geïnstalleerd.

Tweede eis : gezien de omvang en de zwaarte van de mensenrechtenschendingen, die sinds 2011 als misdaden tegen de mensheid beschouwd worden, is een exil ven de politieke en militaire leiders die verantwoordelijk zijn voor dit beleid, onvermijdelijk en niet onderhandelbaar.

Derde eis: alle politieke gevangenen en willekeurig aangehoudenen (kunstenaars, internauten, journalisten, advocaten etc ...) moeten onmiddellijk worden vrijgelaten.

Vierde eis: vrijheid van vreedzame vereniging en vergadering moet worden gewaarborgd

Vijfde eis : de persvrijheid moet worden gegarandeerd.

Zesde eis: misbruik van politiemacht, willekeurige arrestaties, marteling moet onmiddellijk stoppen. Elke organisatie betrokken bij foltering moet onmiddellijk worden ontbonden.

Zevende eis: een vreedzaam politiek proces dient te worden gestart in een omgeving die vrij is van geweld, angst of intimidatie, om een overgang naar een pluralistische democratie op te starten , waarin burgers gelijk zijn, onafhankelijk van hun etnische, religieuze of politieke afkomst.

Achtste eis: De installatie van een Commissie van Waarheid en Verzoening (naar het voorbeeld van Zuid-Afrika) die als taak zal hebben de gepleegde misdaden te onderzoeken en de vicieuze cirkel van wraak te voorkomen. Zo niet, dan bestaat het risico dat veel misdaden nooit worden opgelost, de families niet zullen weten wat er gebeurde met hun geliefden, en dat we afglijden naar een vicieuze cirkel van wraak en het geweld en het lijden dat daarmee gepaard gaat.

Militaire eisen:

Negende eis: zware wapens dienen uit dorpen en steden teruggetrokken te worden, zowel die van het leger van Assad, als die van het Vrije Leger.

Tiende eis: een vredesmacht met een krachtig mandaat van tussen de 30 000 en 100 000 vredeshandhavers, of zoveel als nodig is om de veiligheid van de burgers te garanderen moet stelstelmatig de posities van het leger van Assad overnemen. Assad’s leger moet zich naar mate de blauwhelmen hun posities overnemen in de kazernen terugtrekken. Tegelijkertijd worden de posities van het Vrije Leger door de blauwhelmen overgenomen, en moeten deze zich buiten de steden en dorpen groeperen.

Elfde eis: de vredesmacht zal overgaan tot de ontbinding van die legereenheden van Assad en het Vrije Syrische Leger, die betrokken waren bij aanvallen op burgerdoelen of misdaden tegen de mensheid. Een reorganisatie van het Syrische leger zal ondernomen worden die niet zal gebaseerd zijn op etnisch of religieus toebehoren, en de divisies van het Vrije Syrische Leger zal opnemen.

Twaalfde eis: de blauwhelmen zullen die delen van het Vrije Syrische Leger ontwapenen die niet in het nieuwe Syrische leger zullen worden opgenomen.

De symbolische waarde van Syrië kan niet worden overschat. Syrië is het Guernica van onze tijd (Guernica is een Spaanse stad die werd vernietigd door de vliegtuigen van Hitler in 1937, niemand stopte hem). Tot waar en hoe lang nog laten we machtige criminele dictators het recht tot toegang tot de mensenrechten, tot een waardig leven, tot vrijheid en veiligheid ontzeggen aan miljoenen mannen, vrouwen en kinderen?

Solidariteit die geen vertaling vindt in activiteit is absurd. Tegen folteren zijn, tegen misdaden tegen de mensheid, tegen de schending van de mensenrechten, tegen dictaturen, zonder actief te worden wanneer een volk in opstand treedt, is hypocriet. We kunnen veel meer doen dan wij tot nu toe gedaan hebben. Laten we overgaan tot actie !