De vuist van Leers (en zijn opvolgers)
Telkens weer zie ik die foto van Leers met de gebalde vuist wanneer er een artikel over hem op internet verschijnt. Vastberaden om zijn doel te bereiken, zo ziet hij eruit.
In zijn andere, niet zichtbare hand, houdt Leers de geldbuidel met daarin de afkoopsommen die in de zakken van regeringen van landen als Irak en Afghanistan moeten verdwijnen voor 'opvang' en 'herintegratie' in ruil voor het terugnemen van met geweld te deporteren 'landgenoten'.
Over het overleg met de Iraakse minister afgelopen week wordt in dat kader het volgende bericht: “Irak moet volgens Leers wel meewerken aan de terugkeer van uitgeprocedeerde landgenoten.”
Omkoping en chantage dus, maar menig lezer vindt ongetwijfeld dat Leers zo'n aardige man is die het beste met mensen voor heeft. Hij zal ze wel eens even helpen te aarden in een land waar ze geen toekomst zien. Wij, de Neederlandse weldoeners, geven zelfs nog een aalmoes mee, als ze nu eindelijk maar eens weg gaan! Stok achter de deur. Zo niet dan toch, met geweld. Irak kan het geld dan gebruiken om de staatskas te spekken, dat zal Leers een zorg zijn. Het gaat om de schijn, het gebaar. Het gaat om het weg kunnen werken van mensen, die de hele tijd maar blijven weigeren om te vertrekken en die 'onze' bestuurders voor het blok zetten met hun aanwezigheid in onze straten en onze parken. Dan krijg je weer mensen die protesteren dat het zo zielig is dat ze op straat moeten leven. Je krijgt dan van die burgers die medelijden gaan krijgen, die dekens en tenten aanslepen, en eten en kleding, en die dokters gaan bellen voor doodzieke dakloze vluchtelingen. Sentimentele smeekbedes over goed geïntegreerde kinderen die de taal van het land waar zij ooit vandaan kwamen niet eens spreken. Mauro numero zoveel. Alles liever dan dat! De kinderen zo snel mogelijk afwijzen en wel binnen acht dagen als het even kan. “Zo moet worden voorkomen dat minderjarige asielzoekers zich in Nederland wortelen.”
Intussen houdt Leers de weigerachtige Irakezen bij de hand door hen opvang aan te bieden en in die opvang in kleine gemeentes die ze niet mogen verlaten als het ware op te sluiten. Komt het in september tijdens Leers' bezoek aan Bagdad tot een vergelijk met de Iraakse minister, dan is het overbrengen naar detentiecentra een fluitje van een cent. Deporteren maar! Het zou eigenlijk wel een vorm van gerechtigheid zijn indien Leers daar in Bagdad zelf het slachtoffer werd van een aanslag. Wie zou er dan nog durven zeggen dat Irak veilig is? Die landen zijn altijd veilig totdat er Neederlanders naar toe gaan. Militairen of toeristen, zakenlieden of de koningin. Dat zijn altijd de momenten waarop kritisch wordt gekeken naar de veiligheidssituatie in een ander land. Dan worden er reisadviezen gegeven, wordt er gedebatteerd in de Tweede kamer of we 'onze' jongens daar wel heen moeten sturen. Dan worden ambassadeurs teruggetrokken, een bezoek van Beatrix gecanceld, en is iedereen heel bezorgd.
In elk geval heeft de gemeente Ter Apel van tentenkampen, opgezet door Irakezen, voorlopig even geen last. Maar de Irakezen zijn niet de enigen die op straat rondzwerven. Helaas voor Leers is het wegwerken van deze bevolkingsgroep het laatste dat hij nog kan doen als demissionair minister. Daarna moet hij het estafettestokje aan een volgende minister doorgeven en nu al hopen velen dat het dan allemaal beter zal worden. Dan komt er vast wel een kinderpardon. Ja, een kinderpardon! Toonbeeld van humaniteit! Het zal dit pardon net zo vergaan als het 'generaal pardon' toen Albayrak aan de macht kwam. Geen pardon maar een regeling die bol staat van de voorwaarden en opnieuw het wisselgeld zal zijn voor nog harder opjaagbeleid. Met veel vertoon zal het pardon worden afgekondigd. Mensen zullen zich niet meer hoeven schamen om Neederlander te zijn.., en in de schaduw van die opluchting vliegen de deportatiecharters, worden nieuwe detentiecentra geopend en nieuwe wetten aangenomen die mensen het leven hier onmogelijk maken.
Joke Kaviaar, 24 juni 2012