HerdenkingsActie: Solidariteit met de families van de 91 mensen die verdwenen op zee!
Wanneer: 09/02/2021 - 23:02
Voor het volledige bericht inclusief alle links met meer informatie en naar video's zie: https://alarmphone.org/en/2021/02/09/herdenkingsactie-91-mensen/
The English version of the press release can be found here.
Waar zijn ze?
Getuigenissen van de families van de 91 vermisten
https://www.youtube.com/watch?v=NXhsyPU5wQw&feature=emb_logo
Eén jaar geleden, op 9 februari 2020, om 04.09 uur ’s ochtends, werd de Alarm Phone gebeld door een groep van 91 mensen in nood op een leeglopend zwart rubber bootje vlakbij Garabulli, Libië. Ondanks de paniek wisten ze duidelijk hun GPS coördinaten door te geven. De Alarm Phone heeft vervolgens onmiddellijk contact opgenomen met de Italiaanse en Maltese autoriteiten en de zogenaamde Libische kustwacht.
Om 05.35 belden de mensen de Alarm Phone voor de laatste keer. Hierna is het niet meer gelukt contact te krijgen met de boot.
De door Italie en EU gefinancierde en getrainde zogenaamde Libische kustwacht vertelde de Alarm Phone geen enkele intentie te hebben de mensen in nood te zoeken en te redden, "omdat de detentiecentra vol zitten”.
Op dezelfde dag werd er een boot gered bij Malta, en velen hoopten dat dit de boot was die de Alarm Phone had gebeld. Het werd echter al snel duidelijk dat dit een tweede boot in nood was: een witte boot in plaats van een zwarte, met aan boord 82 mensen in plaats van 91.
Door het zwijgen van de autoriteiten over het lot van deze zwarte rubber boot, en vele andere boten in nood op de Middellandse Zee, zijn de Alarm Phone en vrienden en familie van mensen in nood vaak afhankelijk van gefragmenteerde informatie, en moeten zij proberen de weinige – maar belangrijke – details met elkaar te verbinden om te begrijpen wat er is gebeurd met mensen in nood.De dagen na 9 februari 2020 werd overduidelijk dat de 91 mensen kwijt waren. Er was geen enkel spoor van hen aan land, en niets wees erop dat ze zich nog op zee bevonden.
Een maand laten schreven wij een open brief aan de autoriteiten, waarin gevraagd werd wat er die dag is gebeurd en wat de autoriteiten ondernomen hebben om de mensen te zoeken en te redden. We kregen geen antwoord.
Tien maanden later, in december 2020, kregen we na een herhaald verzoek aan de autoriteiten antwoord van Frontex. Deze reactie was duidelijk het resultaat van toegenomen druk op de Europese grenswacht Frontex en onderzoeken naar haar deelname in push-backs naar Turkije, die internationale aandacht en veroordeling teweeg heeft gebracht.
De foto die door Frontex werd gedeeld, genomen op 9 februari 2020, laat een leeggelopen rubber bootje zien vlakbij de locatie die werd doorgegeven door de 91 mensen in nood. Er zijn echter geen lichamen te zien op de foto.
Familie en vrienden van de 91 mensen aan boord van het zwarte rubber bootje hebben het afgelopen jaar herhaaldelijk contact gezocht met de Alarm Phone en Europese autoriteiten in de zoektocht naar hun dierbaren, maar niemand kon hen antwoorden geven.
Dankzij zelforganisatie van de families, voornamelijk in Darfur, is het gelukt een lijst te maken met 62 namen en veel foto’s, die een naam, een gezicht, een glimlach geven aan een deel van de mensen die de Europese autoriteiten hebben laten verdwijnen op zee.
Zonder gevonden lichamen, en zonder duidelijke antwoorden, is het voor de families onmogelijk te weten wat het lot van hun dierbaren is geweest en onmogelijk het proces te kunnen afsluiten.
Posters met de vermisten: https://alarmphone.org/wp-content/uploads/sites/25/2021/02/Commemoration...
De 91 mensen die sinds 9 februari vermist zijn, komen niet voor in de officiële statistieken, die slechts door overlevenden bevestigde schipbreuken telt. Door een gebrek aan getuigen worden er tientallen schipbreuken zodoende niet opgenomen in de statistieken en dus niet erkend door internationale organisaties.
Wij verwerpen de logica die zwarte mensen/migranten en hun levens en sterftes reduceert tot nummers en statistieken. Deze racistische ontmenselijking houdt geen rekening met het verlies van Abdul, of Aboubacar, of Adnan, of Afdel. Het houdt geen rekening met de pijn die toegebracht is aan hun moeders, zussen, en vrienden. Het houdt geen rekening met het wit-supremacistische geweld, door actie en gebrek aan actie, historisch en hedendaags, dat doorgaat met het vermoorden van zwarte mensen/migranten of hen laat sterven op zee.
De stilte en het gebrek aan erkenning ontzegt hele gemeenschappen het recht te weten wat er gebeurd is met de mensen die vermist zijn. Het ontzegt hele gemeenschappen het recht hun dierbaren te begraven, om hen te rouwen, en afsluiting te vinden na pijnlijke zoektochten.
Terwijl hele gemeenschappen getroffen worden door deze gewelddadige stilte, weigeren zij het zwijgen opgelegd te krijgen en mobiliseren ze zich in plaats daarvan om antwoorden te eisen. Vandaag komen de families en vrienden van de 91 vermiste mensen samen in Al Fasher, Darfur, om hun dierbaren te herdenken en te protesteren tegen het onzichtbaar maken van vermiste dierbaren.
In solidariteit met hen, en in solidariteit met de vrienden en families van alle mensen die vermist worden of vermoord zijn door het gewelddadige Europese grensbeleid, komen wij vandaag in verschillende steden samen om antwoorden te eisen.
Samen met hen zullen we hun namen hardop zeggen, om Europa eraan te herinneren dat ieder zwart leven telt, dat we hen niet zullen vergeten, en dat we zullen doorgaan met vechten tegen dit racistische grensbeleid.
Solidariteitsvideo: https://www.youtube.com/watch?v=__DVKf-DI5w&feature=emb_logo
Samen met hen eisen we een onmiddellijk einde aan racistisch geweld, aan het vermoorden van mensen die onderweg zijn, en aan hun gedwongen verdwijning.
Vandaag, en iedere dag, zullen we vechten om Europa aansprakelijk te stellen voor haar racistisch geweld, en zullen we vechten voor de vrijheid van beweging van iedereen.
Een onmiddellijk einde aan doden op zee, nu!
Op deze Facebook pagina kan je de evenementen vinden en solidariteitsberichten , foto’s en video’s plaatsen.
On 9 February 2020, 91 people departed from Libya, to reach Europe on a rubber boat. After a desperate call to Alarm Phone the 91 people disappeared. Today, a year later, we demand answers on their fate & to stop forced disappearances!
Since that day, one year ago, families & friends have been searching everywhere & they kept asking: #WhereAreThey? Their requests were met with silence. This silence is yet another form of border violence, affecting entire communities. They need answers!
https://youtu.be/cK1PU2phuGU
Thousands of people disappear at sea & dozens of shipwrecks remain invisible. Thanks to the families' efforts, 62 of the 91 people who went missing that day have a name & a face.
Today we #SayTheirNames & keep holding Europe accountable for its violence.
https://youtu.be/__DVKf-DI5w
We stand in solidarity with friends & families of all people who went missing at sea, or were killed by the European border regime. On this Facebook page you find ongoing events and you can post your solidarity messages, pictures or videos:
https://www.facebook.com/CommemorAction-February-9-invisible-shipwreck-o...
Together with our friends who try to reach Europe, on this day & every day we fight for Freedom Of Movement for all. We demand to stop this racist border violence, the killing of people on the move & their forced disappearance. StopDeathsAtSea
https://youtu.be/v_2SzE1yz9s
Er zijn ook posters geplakt in onder andere Twekkelo, Den Haag, Nijmegen, Amersfoort, Weesp, Amstelveen, Groningen, Rotterdam en Amsterdam
Er zijn ook spandoeken opgehangen in Amsterdam:
https://www.youtube.com/watch?v=S8dNigKWIg0
Yesterday was a very powerful day. Thanks to everyone who organised #CommemorActions in solidarity with the families of the 91 people who went missing at sea off #Libya a year ago. Thanks to all who fight for #FreedomOfMovement for all & to stop deaths at sea. Some highlights -> -> -> twitter
Vandaag in de straten van Amsterdam nog meer aandacht voor de vermiste boot.
Weg met grenzen! No more deaths! Freedom of Movement for ALL!
https://www.bbc.co.uk/news/extra/vdb6u1mrrv/the-boat-that-disappeared
Polish- polski
GDZIE ONI SĄ? - 91 osób, które zaginęły na morzu!
Rok temu, 9 lutego 2020 r., O godzinie 4:09 rano, na telefon alarmowy zadzwoniła grupa 91 osób na nieszczelnym pontonie z czarnej gumy, niedaleko Garabulli w Libii, prosząc o pomoc. Pomimo paniki udało im się przekazać swoje współrzędne GPS. Organizacja Alarm Phone natychmiast skontaktowała się z władzami włoskimi i maltańskimi oraz tak zwaną libijską strażą przybrzeżną.
O godzinie 5:35 po raz ostatni osoby kontaktowały się z numerem alarmowym. Po tym czasie kontakt z łodzią zanikł. Libijska straż przybrzeżna, finansowana i wyszkolona przez Włochy i UE, przekazała Alarm Phone, że nie ma zamiaru szukać i ratować potrzebujących, „ponieważ ośrodki zatrzymań są pełne”.
Tego samego dnia uratowano łódź u wybrzeży Malty i wielu miało nadzieję, że to z tej lodzi kontaktowano się z numerem alarmowym. Jednak wkrótce stało się jasne, że jest to inna łódź która wzywała pomocy: biała łódź nie czarna, z 82 osobami na pokładzie zamiast 91.
Ze względu na przedłużające się milczenie władz na temat losów osób na czarnej łodzi oraz wielu innych łodzi zgłaszających niebezpieczeństwie na Morzu Śródziemnym. Przyjaciele i rodziny, wraz z nimi Alarm Phone, często polegają na fragmentarycznych informacjach, aby zrozumieć, co stało się z zaginionymi. Dni po 9 lutego 2020 roku stało się jasne, że 91 osób zginęło. Nie było ich śladów na lądzie i nic nie wskazywało na to, że wciąż są na morzu.
Miesiąc później napisaliśmy do władz list otwarty, pytając, co się stało tego dnia i co zrobiły, aby znaleźć i uratować ludzi. Nie mamy
odpowiedzi. Kolejne dziesięć miesięcy później, w grudniu 2020 r. otrzymaliśmy pismo od Frontexu o ponownym wezwaniu w sprawie. Ta reakcja była wyraźnie wynikiem zwiększonej presji wywieranej na Europejską Straż Graniczną, Frontex oraz śledztw w sprawie jej udziału w represjach wobec Turcji, co wzbudziło międzynarodową uwagę i potępienie.
Zdjęcie udostępnione przez Frontex, zrobione 9 lutego 2020 r., Pokazuje opróżniony gumowy ponton w pobliżu lokalizacji zgłoszonej przez 91 potrzebujących. Jednak na zdjęciu nie widać żadnych ciał. Rodzina i przyjaciele 91 osób na pokładzie czarnego pontonu wielokrotnie w ciagu ostatniego roku kontaktowali się z władzami europejskimi w poszukiwaniu swoich bliskich, ale nikt nie był w stanie im odpowiedzieć. Dzięki samoorganizacji rodzin, głównie w Darfurze, udało nam się stworzyć listę 62 nazwisk i wielu zdjęć osób zaginionych na morzu. Widzimy ich imiona i uśmiechnie twarze na zdjęciach, ale bez znalezionych ciał i jasnych odpowiedzi, rodziny nie są w stanie dowiedzieć się, jaki był los ich bliskich.
91 osób zaginionych od 9 lutego nie pojawia się w oficjalnych
statystykach, które uwzględniają jedynie wraki potwierdzone przez
ocalałych. Z powodu braku świadków dziesiątki wraków statków nie są zatem uwzględniane w statystykach, a zatem nie są uznawane przez organizacje międzynarodowe.
Odrzucamy logikę, która redukuje nie białych migrantów oraz ich życie lub śmierć do liczb i statystyk. Ta rasistowska dehumanizacja nie uwzględnia śmierci Abdula, Aboubacara, czy Adnana czy Afdela. Nie uwzględnia bólu zadawanego matkom, siostrom i przyjaciółkom. Nie bierze pod uwagę przemocy białej supremacji, poprzez brak działania i bezczynność, historyczną i współczesną, która nadal zabijanie czarnoskórych / migrantów lub pozwalanie im na śmierć na morzu.
Milczenie i brak uznania pozbawia całe społeczności prawa do informacji, co stało się z zaginionymi i prawa do grzebania swoich bliskich, opłakiwania ich oraz znalezienia zamknięcia po bolesnych poszukiwaniach.
https://www.youtube.com/watch?v=__DVKf-DI5w&feature=emb_logo
9 lutego 2020 r. 91 osób opuściło Libię, by dotrzeć do Europy na gumowej łodzi. Po desperackiej rozmowie z Alarm Phone 91 osób zniknęło. Dziś, rok później, domagamy się odpowiedzi na pytania o ich los i powstrzymania
zaginięć!
Od tego dnia, rok temu, rodziny i przyjaciele szukali ich wszędzie i pytali: #WhereAreThey? Ich prośby spotkały się z ciszą. To milczenie jest kolejną formą przemocy na granicach, dotykającej całe społeczności. Potrzebują odpowiedzi! https://youtu.be/cK1PU2phuGU
Tysiące ludzi znika na morzu, a dziesiątki wraków statków pozostają
nieodnalezione. Dzięki staraniom rodzin 62 z 91 zaginionych tego dnia osób
ma imię i twarz. #SayTheirNames pociągamy Europę do odpowiedzialności za jej przemoc. https://youtu.be/__DVKf-DI5w
Solidaryzujemy się z przyjaciółmi i rodzinami wszystkich osób, które
zaginęły na morzu lub zostały zabite przez europejski reżim graniczny. Na tej stronie na Facebooku znajdziesz bieżące wydarzenia i możesz publikować swoje wiadomości solidarnościowe, zdjęcia lub filmy: https: //www.facebook.com/CommemorAction-Feb
Razem z naszymi przyjaciółmi, którzy próbują dotrzeć do Europy, tego dnia i każdego dnia walczymy o wolność poruszania się dla wszystkich. Żądamy zaprzestania rasistowskiej przemocy na granicach, zabijania ludzi w ruchu i ich wymuszonych zaginięć. #StopDeathsAtSea https://youtu.be/v_2SzE1yz9s
____
Pełna wiadomość, w tym wszystkie linki z dodatkowymi informacjami:
https://alarmphone.org/…/…/02/09/herdenkingsactie-91-mensen/
Świadectwa rodzin 91 zaginionych:
https://www.youtube.com/watch?v=NXhsyPU5wQw&feature=emb_log
translation;
STOP faszystom - Anti Fascist Network
https://www.facebook.com/stopfaszystomogrodzieniec/posts/499959278011095...
https://www.middleeasteye.net/video/youll-die-sea-tragic-story-migrant-poet
Sudanese poet Abdel Wahab Latinos chronicled his fears about leaving home and embarking on a treacherous journey across the Mediterranean Sea in search of a better life. Then he disappeared. This is what we know of his story.
The boat was shot on.
An important and detailed reconstruction of the Easter tragedy, when Malta’s Armed Forces MT let 12 people die at sea and coordinated the survivors’ pushback to Libya, by a ghost fleet. Months later, there is still no accountability for these crimes.
https://www.gpb.org/news/2021/02/13/the-harrowing-journeys-safety-of-asylum-seekers-during-pandemic
Stuck on a stalled motorized inflatable raft in the open sea, 15-year-old Tsedal began to panic.
She and the other passengers, more than 60 migrants from the African countries of Eritrea and Sudan, had set off from neighboring Libya, where their lives had become unbearable. They were trying to cross more than 100 miles of the Mediterranean Sea to reach Europe.
Repeated distress calls brought no help. The passengers were suffering from dehydration and sunstroke. Two babies on board cried with such anguish that Tsedal could feel their wails deep in her chest.
"Everyone kept screaming, 'We are all going to die!' " says Tsedal, an Eritrean whose last name NPR is withholding because she's a minor whose life is often in danger. "The raft seemed to be sinking. We believed we would disappear with it under the water."
When they were finally rescued after six days at sea, several passengers were already dead. According to international law, the rescue vessel was supposed to take the survivors to the closest safe port, which was in Malta. Instead, the crew shipped the passengers back to Libya, the place they had fled for their lives.
The April journey, which NPR reconstructed based on passenger interviews and legal testimonies, illustrates what human rights groups say has turned into an assault on asylum rights during the pandemic. The United Nations refugee agency, UNHCR, says more than 60 countries around the world are using COVID-19 as an excuse to skirt international law by closing borders and ports to asylum-seekers. That has contributed to an increase in delayed rescues at sea and unlawful expulsions of asylum-seekers to dangerous places.
For the full story (audio and text):
https://www.gpb.org/news/2021/02/13/the-harrowing-journeys-safety-of-asylum-seekers-during-pandemic