Down with patriarchy: On the social, racist & patriarchal problems faced by women in prison (Germany)
Wanneer: 08/03/2017 - 15:18
Here we publish a letter from our anarchist comrade who has been locked up in a German prison, in Köln, for several months. She is accused of carrying out a bank robbery in Aachen and is currently facing trial. She wrote this letter in the context of the 8th of March International Day of Women’s Struggle.
It is generally well known that German society is rife with inequality. The upper classes are secure and cared for, they have no existential concerns and, despite all the wider problems of the world, they are able to offer their children a promising future which is not available to the under classes. Whilst a small minority of people are able to get richer, the majority are left to exist on the bare minimum, working for a shitty low wage and constantly being pushed towards pointless consumption so that the profit driven system that we live in can continue to function. While some sun themselves on their extravagantly expensive yachts in the Mediterranean, or get flown around the globe in their private jets, many cannot afford to go on holiday once in their lives, or to pay their rent or electricity bill or to buy a couple of new teeth. While the super-rich save their abundant wealth from taxes by securing it in off-shore tax havens or mailbox companies, for which they never face any serious judicial proceedings, the poor are doing months or years in prison for fines or petty crimes- for sums of money that the rich spend in minutes on a daily basis.
The state and the media promote the idea that every child is born into a world of equal opportunity, but every child knows that those who are rich and powerful don’t end up in prison because they are able to afford an expensive, good lawyer. Those who have a bad lawyer or, due to social or racist reasons, are perceived as one of the ‘usual suspects’ are simply dealt a bad hand. Those who aren’t able to use the German language or who aren’t able to read or write have practically no chances of being defended and are constantly dependent on the help of others which is often not available. Society doesn’t care about any of this. As per usual an image of the enemy is created around the idea of the criminal foreigner, the Arabic and north African terrorist and the dangerous refugee who should all be either locked up or deported as quickly as possible. Germany likes to promote itself as a country that is open to the world and that takes in refugees but this is only the case when they either successfully integrate into the work system so that they can be profited from, or when they allow themselves to be labelled as victims. When, however, they come to Germany as families or in their so called ‘gangs’ logically hoping to find a better way to survive in a richer country where people have more than they do, then they are not only locked up or deported but are also made an example of and used to justify xenophobic politics. For the state this is all about the protection of the rich and their property. Those who reject this notion of ownership will be punished hardest. Prisons are filled with so called burglars, fraudsters, robbers and thieves, not with murderers and rapists as is so often presented. And of course the quota of foreigners is very high but not because foreigners are more criminal than Germans are but because in general they belong to the under-classes. In a land of immigrants like Germany this was always the case and this is how it will stay.
There is another point that must be mentioned here that perhaps even surpasses the already stated inequalities and structural oppressions: patriarchal violence. And that affects the women in prison even more. Women make up a tiny percentage of the prison population. As a whole and for this reason their needs are hardly considered. The health, medical and hygiene related options available to women in prisons or women’s facilities are shockingly bad. There are fundamentally more activities, sports options and educational or training options for men than for women. Most women come directly from situations of domestic or sexual violence, often they will have been forced into stealing or shop lifting by their husbands or fathers or are imprisoned because they have defended themselves against their tormentor. If women take part in criminal activity the state and society scandalizes them on a sexual level especially if the women take on roles that normally men fulfil. Aside from this the state even now maintains its hold on and decisive power over women’s bodies and, when necessary, holds them criminally responsible if they refuse to give their bodies up to authority. Nothing has really changed since the middle ages, it is simply the case that instead of women being burnt at the state they now end up in prison.
While men are often visited by their wives in prison, the reverse is much more rare. Often the husbands of women in prison are also incarcerated themselves, on the run, or do not take care of them. In addition almost all women in prison have children on the outside and therefore the problem of who is able to look after them. So women are forced to look after their families and to keep them together from inside prison despite it being enormously difficult to organize. In the best case the women still have contact to their own mother. Finally, in almost all cultures women in prison are frowned upon and scorned at, and even more so if they are suspected of having been violent as any act of self-empowerment rejects the classical role of women. In this way it can been seen how patriarchal state structures and the law work together with family power dynamics towards the complete domination and oppression of women.
And despite this crushing reality small initiatives of self-determination and self-organization between women in prison continue to exist. It is perhaps the case that empathy is stronger than between men, in certain situations people will sometimes help each other and show solidarity with those who are weaker or less privileged or rebellious. Each example of such behavior and gestures, although so small, is vital to each individual in prison but also as a sign against oppression and the structures of repression.
The struggle continues- until all prisons are destroyed!
For total liberation from all social, racist and patriarchal power structures.
Strength, rage and rebellion for all those in struggle!
Freedom for everyone!
Nederlands
Breek het patriarchaat: over de sociale, racistische en patriarchale problemen van vrouwen in de gevangenis (Duitsland)
We publiceren hieronder een brief van onze anarchistische kameraad die sinds enkele maanden opgesloten zit in een gevangenis in Keulen, Duitsland. Ze wordt beschuldigd van het plegen van een bankoverval in Aken waarvoor zij momenteel wordt berecht. Zij schreef deze brief in het kader van 8 maart Internationale Dag van de Vrouwenstrijd.
Het is algemeen bekend dat de Duitse maatschappij bol staat van ongelijkheid. De hogere klassen zijn veilig en verzorgd, kennen geen existentiële zorgen en zijn ondanks de brede problemen in de wereld in staat hun kinderen een veelbelovende toekomst te bieden die voor de onderklasse onbereikbaar blijft. Terwijl een kleine minderheid in staat is zich te verrijken, wordt de meerderheid gedumpt op het absolute minimum met beroerd betaalde banen en wordt zij voortdurend gedreven naar zinloze consumptie, zodat het winstgerichte systeem kan blijven functioneren. Terwijl sommigen zonnen op hun extravagant dure jachten in de Middellandse Zee of over de wereld worden gevlogen in privé-jets, kunnen velen zich nooit een vakantie veroorloven, de huur of energierekening betalen of een nieuw gebit kopen. Terwijl de super-rijken belasting ontduiken door hun overvloedige rijkdom vast te zetten in off-shore belastingparadijzen of brievenbusbedrijven, ze zich nooit geconfronteerd zien met enige gerechtelijke procedures, zitten armen voor boetes of overtredingen maanden of jaren in de gevangenis - voor bedragen die de rijken dagelijks in een paar minuten verdienen.
De staat en de media bevorderen het idee dat ieder kind wordt geboren in een wereld vol gelijke kansen, maar elk kind weet dat de rijken en machtigen niet in de gevangenis belanden, omdat ze in staat zijn dure, goede advocaten te betalen. Wie een slechte advocaat of als gevolg van sociale of racistische redenen wordt gezien als 'usual suspect' en wordt gewoon slecht behandeld. Degenen die de Duitse taal niet machtig zijn of niet kunnen lezen of schrijven hebben vrijwel geen kans te worden verdedigd en zijn voortdurend afhankelijk van de hulp van anderen, die vaak niet beschikbaar is. De maatschappij heeft er allemaal maling aan. Zoals gewoonlijk wordt het beeld van de vijand gecreëerd rond het idee van de criminele vreemdeling, de Arabische en Noord-Afrikaanse terrorist en de gevaarlijke vluchteling die ofwel allemaal worden opgesloten of zo snel mogelijk worden gedeporteerd. Duitsland toont zich graag een land dat openstaat voor de wereld en dat vluchtelingen opneemt, maar dit is alleen het geval wanneer ze ofwel met succes zijn te integreren in het werksysteem zodat er van kan worden geprofiteerd, of wanneer ze zich laten etiketteren als slachtoffers. Wanneer ze echter naar Duitsland komen als gezin of in hun zogenaamde 'bendes', logischerwijs in de hoop op een betere manier te overleven in een rijker land waar mensen meer hebben dan zij, dan worden ze niet alleen opgesloten of gedeporteerd, maar tot voorbeeld gesteld om xenofobe politiek te rechtvaardigen. Voor de staat is dit allemaal ter bescherming van de rijken en hun eigendom. Zij die deze notie van eigendom verwerpen zullen het hardst worden gestraft. De gevangenissen zijn gevuld met zogenaamde inbrekers, fraudeurs, rovers en dieven, niet met moordenaars en verkrachters zoals zo vaak wordt afgeschilderd. En natuurlijk is het aandeel van buitenlanders zeer hoog, niet omdat buitenlanders crimineler zijn dan Duitsers, maar omdat ze in het algemeen behoren tot de onderklassen. In een immigrantenland als Duitsland was dit altijd het geval en dit is hoe het zal blijven.
Er is een ander punt dat moet worden vermeld dat de eerder genoemde ongelijkheid en structurele onderdrukking misschien wel overtreft: patriarchaal geweld. En dat heeft een nog grotere invloed op de vrouwen in de gevangenis. Vrouwen vormen een klein percentage van de gevangenisbevolking. Als geheel en om deze reden worden hun behoeften nauwelijks overwogen. De gezondheid, medische en hygiëne-gerelateerde mogelijkheden zijn voor vrouwen in gevangenissen of faciliteiten schrikbarend slecht beschikbaar. Er zijn fundamenteel meer activiteiten, sportmogelijkheden en onderwijs- of trainingsmogelijkheden voor mannen dan voor vrouwen. De meeste vrouwen die rechtstreeks uit situaties van huiselijk of seksueel geweld komen, werden vaak door hun man of vader gedwongen tot stelen of winkeldiefstal, of zitten gevangen omdat ze zich hebben verdedigd tegen hun kwelgeest. Vrouwen die deelnemen aan criminele activiteiten worden door de staat en de samenleving op seksueel niveau aan de schandpaal genageld, vooral als de vrouwen rollen aannemen die mannen gewoonlijk vervullen. Afgezien daarvan blijft de staat zelfs nu zijn greep en de macht houden over de lichamen van vrouwen en houdt ze hen indien nodig strafrechtelijk verantwoordelijk als ze weigeren hun lichaam over te dragen aan het gezag. Voor vrouwen is niets echt veranderd sinds de middeleeuwen, alleen is de brandstapel simpelweg vervangen door de gevangenis.
Terwijl mannen in de gevangenis vaak door hun vrouwen worden bezocht, is het omgekeerde veel zeldzamer. Vaak zijn de mannen van de vrouwen in de gevangenis ook opgesloten of zelf op de vlucht, of zorgen ze niet voor hen. Daarnaast hebben bijna alle vrouwen in de gevangenis kinderen buiten en dus het probleem wie in staat is naar hen om te kijken. Vrouwen worden dus gedwongen vanuit in de gevangenis voor hun gezin te zorgen en hen bijeen te houden ondanks het feit dat het enorm moeilijk te organiseren is. In het beste geval hebben vrouwen nog contact met hun moeder. Tot slot worden in bijna alle culturen vrouwen in de gevangenis afgekeurd en geminacht, en des te meer als ze worden verdacht van geweld als daad van self-empowerment die de klassieke rol van vrouwen verwerpt. Op deze manier is te zien hoe patriarchale staatsstructuren en de wet samenwerken met de machtsdynamiek binnen de familie naar een volledige overheersing en onderdrukking van vrouwen.
Ondanks deze verpletterende realiteit blijven kleine initiatieven tot zelfbeschikking en zelforganisatie van vrouwen in de gevangenis bestaan, misschien is het zelfs zo dat de empathie sterker is dan bij mannen. In sommige situaties zullen de mensen elkaar soms helpen en solidair zijn met de zwakkeren, de minder bevoorrechten of de opstandigen. Elk voorbeeld van dergelijk gedrag en gebaren, hoe kleinschalig ook, is van vitaal belang voor elk individu in de gevangenis, maar ook een teken tegen de onderdrukking en de onderdrukkingsstructuren.
De strijd gaat door – totdat alle gevangenissen zijn vernietigd!
Voor de totale bevrijding van alle sociale, racistische en patriarchale machtsstructuren.
Kracht, woede en rebellie voor iedereen in de strijd!
Vrijheid voor allen!