Hoogmoed.
Geert Wilders is niet via een strafproces de mond te snoeren.
Gebruik makend van zijn recht op het laatste woord in het proces tegen hem,
ontpopte Geert Wilders zich als boodschapper van de strijd van de elite
tegen de bevolking. Een (eind-)strijd die onder zijn bezielende leiding door
het volk, waar hij zich de woordvoerder van waant, gewonnen zal worden.
De verderfelijke hoogmoed die daaruit spreekt kan in de rechtszaal
onmogelijk bestreden worden, omdat hoogmoed nu eenmaal niet strafbaar is.
Dat neem niet weg dat buiten de rechtszaal die broodnodige bestrijding wel
degelijk mogelijk is. En wel door gedragswetenschappers gespecialiseerd in
het ontzenuwen van deze geestelijke afwijking, die verhindert dat het
algemeen belang uit de verf komt, politiek gesproken.
Moeilijkheid is alleen dat de PVV-voorman niet de enige is in het Haagse circuit
die van hoogmoed te betichten is. Sterker het bedrijven van partijpolitiek
wereldwijd is inherent aan het bezit daarvan, getuige de negatieve
verkiezingsspotjes die dagelijks over ons worden uitgestort. Om maar te zwijgen
over de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen.