Loflied aan Jarablus
Ideeën en vrije geesten zijn niet uit te roeien.
Hawzhin Azeez
Turkije voert momenteel aanvallen uit op de noordelijke stad Jarablus met hulp van door Turkije gesteunde islamitische groeperingen en Amerikaanse luchtsteun. Niet alleen zijn de Koerden en de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) in het zuiden van Rojava omsingeld door de door Rusland ondersteunde strijdkrachten van het regime, in het midden door ISIS met een amalgaam van wannabe jihadisten strijdend om macht en landroof, maar nu ontvouwt zich in het noorden een door de VS-goedgekeurde invasie van Syrië door Turkije en zijn ISIS-klonen. Erger nog, maar niet verrassend is de wijdverbreide opvatting dat Barzani gisteren zijn goedkeuring gaf aan de inval na een overleg met Erdogan.
Verraden, omsingeld, temidden van de verstikkende stank van verraad zal de YPG-YPJ-SDF, vermoeid door de recente bevrijding van Manbij en daarna het conflict met Assad in Hasakah, onvermoeibaar Rojava blijven. Het probleem waarmee Turkije, Assad, de VS, Iran en trawanten worden geconfronteerd is niet langer de "Koerdische kwestie", die hun fascistische, imperialistische, extreem koloniale en oriëntalistische geesten altijd hebben gezien als het "Koerdische probleem"; waarmee zij worden geconfronteerd is het "Koerdische Alternatief”, een ideologie die duizenden vrijheidsstrijders Mount Shengal deed beklimmen om de Yezidi's te bevrijden en te vechten tegen legers die duizend maal beter waren uitgerust dan hen, een ideologie die krachtiger is dan welk wapen of raket ook die ISIS en Turkije op de Koerden wist af tevuren, en uiteindelijk leidde tot de bevrijding van Kobane; dezelfde ideologie die helderder is dan de Amerikaanse bommen die door Turkse handen worden afgevuurd op de onschuldige burgers van Jarablus, en die zal fungeren als het leidende licht dat de ontheemden zal leiden naar Kobane, Cizre en Afrin.
De vrije autonome zones, de menselijkheid en het verzet blijven bestaan; ze bestaan en bestaan en zullen blijven bestaan, blijven fel oplichten ondanks de geheime vergaderingen, de besloten en verbroken bondgenootschappen. Niet langer kunnen we meer rekenen op de bergen, want zelfs zij kunnen ons niet beschermen tegen het grootschalige verraad, net zoals we nooit kunnen rekenen op bepaalde Koerden onder ons. Maar de bron van onze bevrijding is al binnen bereik. In de jonge handen die in de ene hand de wapens van bevrijding en vrijheid vasthouden en de ideologieën van inclusiviteit en multiculturaliteit in de andere.
Zoals de imperialistische, bloeddorstige vampiers van het kapitalisme elkaar helpen bij de vernietiging van Syrië en Rojava, kinderen met bombardementen in terreur en trauma storten, zullen wij weer opbouwen; we nemen de hongerigen op, de vermoeiden, de ontheemden en de onteigenden; we nemen de mensen op die verantwoordelijk waren voor onze martelingen, verkrachtingen, moordpartijen en onderdrukking in tijden niet lang geleden, en we plaatsen de warme doek van inclusieve democratie op hun vermoeide, ineegedoken schouders.
En DIT is het grootste wapen, de grootste bedreiging, het grootste explosief van ingrijpende veranderingen en de menselijkheid dat ze proberen te verstikken met hun terreurtactiek onder het voorwendsel van het vernietigen van andere terroristen die werden voortgebracht door hun terreur. Maar ons wapen is veel sterker; de nu kwetsbare, oude man - als zo gevaarlijk beschouwd - die ze al 17 jaar dwingen alleen te zitten in een cel op Imrali-eiland - die een ideologie voortbracht en een revolutie die zo vergaand is dat het duizenden jaren van racisme en seksisme teniet heeft gedaan - zodat uitgeputte Arabische vrouwen vrijwillig kunnen vluchten in de veilige bevrijdende armen van Koerdische vrouwen.
De ideologie die de Armeen drijft, de Assyriër, de Arabier, Christen en anderen om de handen ineen te slaan met de Koerden - vrijwillig, organisch, met het eigen bloed dat ze gezamenlijk aan de frontlinies op het spel zetten - om het alternatief te vormen:
De legende van Rojava, van Kobane leeft; ademt; bestaat; vormt zich en hervormd zich. Rojava zal niet naar het verleden worden verbannen, zal geen Camelot worden, een Avalon, noch Homerus’ Ithaka van weleer, omdat te veel mensen de naam kennen; en te veel zijn bereid ervoor te sterven, niet voor een Utopia in de verte dat zou kunnen zijn, niet in een onvoorspelbare toekomst, maar voor het Utopia dat het vandaag is.
Ze weten niet eens wat ze bevechten met hun op oorlogsproducerende, raketten-producerende gebaseerde bondgenootschappen: je kunt mensen doden, gebouwen verwoesten die zijn gemaakt van het zwaarste, gewapende cement en metalen, maar ideeën en vrije geesten zijn niet uit te roeien.
24/08/2016
Bron: http://www.kurdishquestion.com/article/3380-a-love-letter-to-jarablus
Tags: koerden syrië