Onuitgesproken laatste woord: Steeds weer wordt de waarheid geweld aangedaan. Letterlijk.
Onuitgesproken laatste woord: Onderstaande tekst schreef ik als laatste woord voor een rechtszaak die dinsdag 12 juli 2016 plaatsvond. De beschuldiging luidt overtreding van de 'Wet Openbare Manifestaties' tijdens de ontruiming van vluchtelingenactiekamp Recht op Bestaan in Den Haag op 13 december 2012.
In een eerdere zitting was de rechter door alle gedaagden gewraakt. Dat was ook nu weer nodig omdat de rechter mensen in de rede viel, documenten van een zichzelf verdedigende activist niet wilde aannemen, en tenslotte niet naar het laatste woord wilde luisteren van een medestandster. De rechter wilde niet dat het over het asielbeleid zou gaan, zei hij. Het laatste woord mocht alleen een persoonlijk betoog zijn.
We zagen ons daardoor genoodzaakt allen tot wraking over te gaan, omdat ook de daaropvolgende laatste woorden op dezelfde onwil de waarheid aan te horen zouden stuiten... wordt vervolgd...
Steeds weer wordt de waarheid geweld aan gedaan. Letterlijk.
Als ik terugdenk aan het vluchtelingenactietentenkamp Recht op Bestaan op Koekamp in najaar-winter 2012, dan denk ik aan de open tenten waar de wind doorheen waaide en waar het kon binnenregenen. Dan denk ik aan de sneeuw en aan de kou.
Als ik terugdenk aan het vluchtelingenactietentenkamp Recht op Bestaan dan denk ik aan gesprekken met vluchtelingen die we opnamen, om zo hun verhalen te documenteren en publiceren. Dan denk ik aan die terughoudendheid hun persoonlijke verhaal te vertellen. En aan mijn terughoudendheid om door te vragen. Want ik ben de IND niet.
Ik herinner me Nashwan die vertelde over zijn vele littekens. Hij liet ze niet zien. Dat hoefde ook niet. In het voorjaar van 2013 is hij dood op straat gevonden. Het tentenkamp was toen al ontruimd. Want die ontruiming, die vond plaats op 13 december 2012. Op 6 mei 2013 stonden we weer bij de grote boom op het Koekamp. Om Nashwan te herdenken. De Haagse politie, die het tentenkamp met veel geweld heeft ontruimd, hield de herdenking argwanend in de gaten. Stel je voor... dat de herdenking een demonstratie zou worden.
Aan demonstraties hebben burgemeester van Aartsen en de Haagse politie een grote hekel. De demonstratieruimte wordt altijd zoveel mogelijk ingeperkt. Tenzij je een bende als Pegida bent, een troep nazi's, dan is er alle ruimte. Dan worden anti-fascisten preventief gearresteerd. Er wordt zo weinig mogelijk toegestaan en er wordt zo snel mogelijk ingegrepen als de mening van demonstranten lijnrecht tegenover overheidsbeleid staat. Dat het tentenkamp er nog zo lang heeft kunnen zijn, is te danken aan advocaten die er in slaagden steeds wat ruimte te behouden of te winnen. Behalve de warmte. De warmte die er wel was, kwam van de vluchtelingen zelf. Van het welkom als je er kwam. Van het eten dat er gedeeld werd. Dat zijn dingen waar menig burger met verblijfspapieren nog van kan leren. Dat zijn dingen waar burgemeester van Aartsen nog van kan leren. Van Aartsen, de burgemeester die aan het hoofd staat van het meest racistische politiekorps in dit land, met een politiechef die zich ongestraft racistisch kan uitlaten en mooi weer blijven spelen.
Schone schijn, daar is Van Aartsen goed in. Hij hield onlangs nog wat werd genoemd een 'motivational speech' bij aanvang van de Nacht van de Vluchteling hier in Den Haag. De man die vluchtelingen in de kou liet staan, die hun protest met veel geweld afbrak, die man, die sprak bij aanvang van de Nacht van de Vluchteling. Dit is symptomatisch voor de stelselmatige ontkenning van institutioneel racisme in dit land. Dit is tekenend voor al het eufemistisch vluchtelingen dehumaniseren, criminaliseren en opjagen. Ook de Dienst Terreur en Verrek, die zichzelf noemt: Terugkeer en Vertrek, wilde meelopen. Dit is de dienst die vluchtelingen op laat sluiten en deporteren en dat noemt: 'opvang' en 'hulp bij terugkeer'. Protest tegen haar deelname aan de Nacht van de Vluchteling noopte de baas van de dienst, Rhodia Maas, zich terug te trekken. En terecht. Maar het protest weerhield van Aartsen er niet van zijn mooie masker op te zetten. De huichelaar, die het ook al presteerde om de ontruiming van Recht op Bestaan te presenteren als 'beter voor de vluchtelingen'. Maar tenten en elkaars gezelschap om elkaar fysiek en geestelijk warm te houden zijn beter dan de straat. Ook van Aartsen weet dat. Het was een drogreden. Van Aartsen wilde graag af van het zichtbare protest van vluchtelingen. Sterker nog: hij wilde af van hun zichtbare en tot illegaal verklaarde bestaan!
Zo gaat het nu altijd in dit land. Steeds weer wordt de waarheid geweld aan gedaan. Letterlijk. Steeds worden zalvende woorden gebruikt. Zo heet ook de gezinsgevangenis op Kamp Zeist 'gesloten gezinsvoorziening' of zelfs: 'vluchtelingenopvang'. Dat is ook waarom vluchtelingen 'asielzoekers' worden genoemd, om te benadrukken dat de Neederlandse staat wel zal bepalen wanneer zij daadwerkelijk vluchtelingen zijn. Bijvoorbeeld als zij kunnen aantonen dat ze in Bagdad geboren zijn, en zo niet, dan ben je geen vluchteling. Dat was ook een verhaal van een van de vluchtelingen van Recht op Bestaan. Zijn broer is in Irak vermoord. Tijdens de ontruiming verwondde de politie zijn hand.
Als ik terugdenk aan het vluchtelingenactietentenkamp Recht op Bestaan op Koekamp, denk ik aan het nog altijd voortdurend vluchtelingenprotest. De groep in Amsterdam die eerder dat jaar werd ontruimd uit het tentenkamp aan de Notweg, bestaat nog steeds. Pand na pand na pand is gekraakt om die groep, Wij Zijn Hier, van onderdak te voorzien en bij elkaar te houden. De overheid ziet niets liever dan het uiteenvallen van de groepen vluchtelingen die door hun onderlinge samenhang en solidariteit zichtbaar weten te blijven. Ook nu weer dreigt in Amsterdam de ontruiming van een pand waar 140 mensen van die groep in verblijven. Vorige week is een van hen verdronken, Hashim Gmal, vermoedelijk zelfmoord. Maar het kan ook burgemeester van der Laan van Amsterdam niets schelen wat er met de vluchtelingen gebeurt. De ontruiming zal doorgang vinden als het aan hem ligt. Met een schamele bed-bad-en-brood regeling wordt getracht de gemoederen te sussen. Maar het blijft chantage als de overheid opvang in het vooruitzicht stelt, want je moet wel meewerken aan wat dan heet je 'vrijwillige terugkeer', anders geen onderdak.
Maar wie teruggaat door intimidatie en chantage gaat niet vrijwillig terug. Die laat zich zonder verzet deporteren. En dat is nu precies waar de groepen vluchtelingen zich tegen verweren door zich te laten zien. Dat is gevaarlijk voor hen, maar ze doen het toch. En daarom moeten wij, witte Neederlandse activisten, hen daarin actief en onvoorwaardelijk steunen. Dat hebben we bij de ontruiming van Recht op Bestaan op de Koekamp gedaan en ook bij de ontruiming van Wij Zijn Hier op de Notweg. En dat zullen we blijven doen.
Hier in Den Haag wordt demonstreren door het dictatoriale bewind van burgemeester van Aartsen met de dag moeilijker. Het etnisch profileren gaat door, het politieracisme wordt door beinvloeding vooraf buiten een rapport gehouden. Zwarte mensen, migranten, vluchtelingen: zij zijn hun leven niet zeker. Denk ook aan Rishi Chandrikasing. Denk ook aan Mitch Henriquez. De politie heeft een vrijbrief tot moord. Een vrijbrief die als het aan Van der Steur ligt zelfs nog wordt uitgebreid. Daartegen moet worden opgestaan, telkens weer. Verzet is noodzakelijk. Opstand op alle fronten. Of het nu is in de Schilderswijk of op het Plein of het Binnenhof. Opstand tegen institutioneel racisme.
U, de rechterlijke macht, wordt voorgelegd de gearresteerden te veroordelen, zich uit te spreken voor ontruiming of ontbinding van demonstraties, kortom, het alles van een legaal jasje te voorzien en mensen die voor hun rechten opkomen te bestraffen, zoals zij die het waagden in de Schilderwijk in opstand te komen.
Wij staan vandaag hier in een zoveelste zaak van zogenaamde overtreding van de Wet Openbare Manifestaties. Die wet kan beter heten: de Wet ter Voorkoming van Vrije Demonstratie. Ik zeg: weiger medeplichtig te worden gemaakt aan de systeemmisdaden van de Neederlandse staat. Misdaden als de jacht op vluchtelingen en de onderdrukking van gerechtvaardigd verzet. Leg neer de toga's die het institutioneel racisme en de daarbij behorende wetten tot recht verheffen. Want het is geen recht. Het is onrecht. En waar recht onrecht wordt, wordt verzet een plicht.
Rechten moeten worden bevochten, die worden niet gegeven. Rechten, zoals het Recht op Bestaan. En zolang de waarheid geweld wordt aangedaan, zolang zullen wij de straat op gaan. Solidariteit! Geen mens is illegaal!
Joke Kaviaar, 12 juli 2016