Staats- en bedrijfsmoordenaars bestrijden begint met zeggen dat het nodig is
De Anarchistische Muurkrant, geplakt in een aantal wijken in Den Haag waar de bevolking het meest last heeft van staatsrepressie, mag niet gezien worden. Het zou de door institutioneel racisme geplaagde bevolking wel eens op het idee kunnen brengen om het niet meer te pikken. En dus is er iemand opgepakt en beschuldigd van 'opruiing' en 'aanzetten tot geweld'.
De Anarchistische Muurkrant, geplakt in een aantal wijken in Den Haag waar de bevolking het meest last heeft van staatsrepressie, mag niet gezien worden. Het zou de door institutioneel racisme geplaagde bevolking wel eens op het idee kunnen brengen om het niet meer te pikken. En dus is er iemand opgepakt en beschuldigd van 'opruiing' en 'aanzetten tot geweld'.
Een paar weken geleden: de poster 'De Vries en Verburg – uw duurzame partner in deportaties', mag ook niet gezien worden. Het bedrijf heeft liever niet dat bekend wordt dat zij een gezinsgevangenis voor vluchtelingen bouw(d)en op Kamp Zeist. En dus zijn er twee mensen opgepakt en gedagvaard wegens 'smaadschrift'.
In het eerste geval is dus de aanklacht 'opruiing en aanzetten tot geweld'. In het tweede geval het lichtere 'smaadschrift'. Overeenkomst is dat de staat haar waakhonden erop uit stuurt om meningen die hen niet aanstaan ongehoord en ongezien te maken. Nieuw is het niet. Menigeen heeft al ervaren wat het is om vanwege het verkondigen van een mening het doelwit van staatsrepressie te zijn. Het anti-autoritaire en anarchistische gedachtengoed zit de staat dwars en zo hoort het ook. Als dat niet zo was, deden we iets niet goed. Dan waren we ingekapseld of geïntimideerd. Dan hadden we onze ideeën verloochend, ingeruild voor privileges en voorrechten. Ja, het is de bedoeling dat de staat de hete adem van verzet voelt. Het is de bedoeling dat waarheden aan het licht komen. Het is de bedoeling dat de roep om opstand mensen motiveert. Wat mij betreft wel. En daarom deel ik de Anarchistische Muurkrant bij dit artikel.
Want verzet begint met gedachten en woorden. Het begint met: dit gebeurt en wordt systematisch onder tafel geschoven en laten we hier iets aan doen. Het begint met iemand of een groep mensen die dat uitspreekt. Laten we de stilte doorbreken. Laten we de straat op gaan. Laten we terugslaan indien nodig. Het begint met: we laten ons niet registreren, fotograferen, controleren. We laten ons niets verbieden, ons achtervolgen en lastig vallen. Het begint met: En dat laten we niet alleen ons niet gebeuren, maar ook een ander, die daar nog veel meer last van heeft dan wij, niet. Het begint met de stelling: vrijheid is pas vrijheid als iedereen vrij is. Het begint met: solidariteit. En dat zijn gevaarlijke woorden voor de staat.
Solidariteit met de onderdrukten! Solidariteit met de gevangenen van de staat! Solidariteit met migranten! We hebben genoeg staatsmoorden gezien. Staatsmoorden door de waakhonden die jachthonden worden en er op los slaan, schieten en wurgen. Men noemt hen: politie, marechaussee. Staatsmoorden door de schrijftafelmoordenaars achter hun bureaus, die van de ambtenaren van IND en DT&V, van burgermeesters, van ministers en staatssecretarissen en minister-presidenten en alle andere politici die alleen maar op electoraal gewin uit zijn en daarvoor mensen vertrappen die al vertrapt zijn.
We hebben genoeg gezien van de profiteurs van al dat staatsgeweld, van hen die winst maken door uit te voeren en voor te bereiden, van bewakingsbedrijven en bouwbedrijven, architecten en financiers, deurwaarders en incassobureaus: zij die zich verschuilen achter beleid en achter geld dat verdiend moet worden aan gevangenissen en deportaties, aan huisuitzettingen en belastingschulden. Genoeg!
De lijst met slachtoffers is eindeloos en zelfs dan nog niet volledig omdat niet alle slachtoffers zichtbaar zijn. Denk aan de wanhopige zelfmoorden en sterfgevallen op straat, in gevangenissen en detentiecentra en het lot van gedeporteerden. Denk aan al die mensen onderweg naar een veilig leven in Europa die verdrinken of worden doodgeschoten door grenswachten. Onzichtbaar buiten en binnen de grenzen. De staat wil controle en dat mag levens kosten. De opstand in de Schilderswijk begon met de verwurging van Mitch Henriquez, maar voor hem gingen Rishi Chandrikasing en vele anderen. Voor hen en na hen werden arrestanten zwaar mishandeld. Denk aan Mustafa Sealiti die er een hernia aan heeft overgehouden. Afgelopen week bleek uit door Buro Jansen & Janssen opgevraagde documenten dat een onderzoek naar het racistische politieoptreden in de Haagse Schilderswijk direct door de politie is beïnvloed om te voorkomen dat de conclusie de waarheid aan het licht zou brengen. Namelijk deze waarheid: De Haagse politie is racistisch. Het is niet de enige waarheid die verborgen wordt gehouden. Wie weet wat er gebeurt met al die vluchtelingen en hun kinderen nadat ze door de Neederlandse staat, door de EU, door Turkije namens de EU, over de grens zijn gezet? Er is niemand die dat bijhoudt.
Opstand tegen de staat en verzet tegen die politie is terecht en noodzakelijk. Hoe lang kunnen mensen nog verdragen dat ze niet ongestoord over straat kunnen? Dat ze moeten vrezen voor arrestaties en invallen en zelfs voor hun leven? Als de staat spreekt over oproepen tot geweld, moet die staat zichzelf als eerste opheffen want de wetboeken doen niets anders dan oproepen tot geweld. Staatsgeweld in handen gegeven van ambtenaren in kantoren die beslissingen over het lot van mensen mogen nemen. Staatsgeweld in handen gegeven van de uniformdragers op straat die zijn uitgerust met een groot scala aan wapens om die beslissingen uit te voeren. Allen zijn zij uit hoofde van hun functie verheven boven elke verdenking van machtsmisbruik omdat macht hebben per definitie machtsmisbruik is. Vervolgd zullen zij nooit worden voor mishandeling, bedreiging, doodslag of moord, behalve om hen vrij te kunnen spreken en zo de schuld bij hun slachtoffers te leggen. Nimmer zijn zij aansprakelijk of verantwoordelijk te houden.
Ik begon met te zeggen: Staats- en bedrijfsmoordenaars bestrijden begint met zeggen dat het nodig is. De Anarchistische Muurkrant wordt nu gezien als opruiing. En hierna? Het wetsartikel 131 (opruiing) is vanouds in gebruik om revolutie te voorkomen en de kop in te drukken, net zoals het wetsartikel 261 (smaad) bedoeld is om de waarheid geweld aan te doen, en artikelen die belediging (bijvoorbeeld van 'Het Koningshuis' of een 'Bevriend Staatshoofd' of een smeris) strafbaar stellen bedoeld zijn om gehoorzaamheid af te dwingen want gezagsdragers, daar hoor je voor te buigen.
Verzet tegen al deze uitingsverboden wordt met de dag noodzakelijker. We horen een hoop boegeroep over het inperken van de pers- en uitingsvrijheid in andere landen, en zelfs dat is selectief, maar Neederland loopt voorop wanneer meningen niet de staatsideologie van bij wetten en regels vastgelegd racisme, nationalisme, apartheid en vluchtelingenhaat onderschrijven. De beste manier om onze spreek- en demonstratieruimte terug te eisen, is door deze letterlijk te nemen. Dit kunnen we doen door bijvoorbeeld de Anarchistische Muurkrant die nu verboden is te verspreiden, via het web en op straat. Laat de repressie de boemerang zijn die keihard terugkomt in het lelijke smoelwerk van de staat. Laat elke poging tot censuur meer mensen doen opstaan om tot opstand op te roepen en eraan deel te nemen. Opstand, waar dan ook en wanneer dan ook. Wij mogen-, nee-, wij moeten ons beschermen tegen de staatsterreur, en de aanval is de beste verdediging.
Het initiatief aan de onderdrukten, de straten het terrein dat wij beter kennen dan de ambtenaren die er de camera's hebben opgehangen. Opstand! Want er is één ding erger dan onderdrukking, en dat is toestaan dat je je laat onderdrukken.
Joke Kaviaar 29 april 2016
De tekst van de Anarchistische Muurkrant:
Weg met de politie en de staat. Leve de opstand!
Over de opstand in de Schilderswijk
In de zomer van 2015 woedde er een opstand in de Haagse Schilderswijk. Een opstand tegen de dagelijkse onderdrukking en het racisme van de politie. Tegen de verstikkende realiteit van uitbuiting of werkloosheid. Een opstand van mensen die braken met de normaliteit van staatsrepressie: de rollen werden omgedraaid en de politie werd de straten uitgejaagd. De moord op Mitch Henriquez, de zoveelste racistische politiemoord, was de vonk die de opstand deed oplaaien. Laten wij niet vergeten, laten wij niet vergeven!
Door politici, de media, moskeeën en allerlei buurtclubjes werd de opstand weggezet als een ordinaire rel. Als een criminele daad waarvan de daders hard gestraft moesten worden. Maar geloof niet hen, de organisaties die van subsidie van de staat overleven, zij die hun eigen agenda willen voeren over de ruggen van de onderdrukten, zij die de onderdrukten uitverkopen om met de machthebbers om de tafel te kunnen zitten. Dat mensen in wijken als de Schilderswijk worden onderdrukt is wel duidelijk. Niet aangenomen vanwege je naam of uitgebuit voor een hongerloontje terwijl de bazen, grote bedrijven, politici en banken zich verrijken.
Het is de in de staat geïntegreerde racistische zondebokpolitiek die mensen van kleur de schuld geeft van armoede, huisvestingsproblemen en bezuinigingen, enkel om mensen tegen elkaar uit te spelen. Maar vluchtelingen, Marokkanen en Surinamers zijn niet de oorzaak van deze problemen. Het probleem zijn de politici en de staat die alleen de belangen behartigen van de bazen en grote bedrijven, en het is de moordende politie die dat alles, kosten wat het kost, beschermt.
De opstand in de zomer van 2015 was geen ordinaire rel. Het was een legitieme opstand tegen alles wat ons onderdrukt. Het was een opstand tegen de politie die ons op straat terroriseert. Tegen de controlewaanzin van cameratoezicht, ID controles en het zogenaamde 'zero-tolerance beleid' die we alleen in arme wijken zien. Het was een opstand van een gemeenschap die zich niet langer door politieke spelletjes laat verdelen. Jaren lang is er gepraat en gevraagd om verandering maar niemand wilde luisteren. Dan is de enige optie om keihard in opstand te komen. Voor onze waardigheid, voor ons bestaan.
Zij die in opstand kwamen en weigerden te buigen voor onderdrukking en repressie zijn de mensen die hun waardigheid niet zijn verloren. Het zijn juist die mensen die hoop bieden op een andere, een betere toekomst! Laat deze zomer een hete zomer worden!
Weg met de politie en de staat! Leve de opstand! Leve de anarchie!