IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Waar: Damplein, Dam, Amsterdam, Netherlands (GPS lat: 52.373127 lon: 4.890080)
Wanneer: 23/03/2012 - 17:37

Vandaag op de dam kwamen er allemaal mensen bij elkaar, sommigen die wilde niks en konden niks, maar een meerderheid kon uiteindelijk de meerderheid uitspreken die ze zo graag kwijt wilden. Ze willen studeren en kunnen dat nu nog wel, maar straks?

Om 15:00 kwam ik aan op het dam-plein te Amsterdam. Daar waren mensen in divers tenue die een podium op wilde bouwen en dat ook konden, het was een mooie zonnige dag en alles leek goed te gaan. Zo'n 5 a 10 minuten later kwamen er echter nieuwe mensen, deze leken niet veel te kunnen en of ze wat wilde? Niet echt leek het. Ze kregen allemaal een mooi oranje hesje en al snel werd het plein knal oranje, net Koninginnedag. Buiten niemands verbazing waren er ook al mensen op komen dagen die vanuit hun levens-overtuiging niks konden of wilde en dat was te zien ook. Ze leken er niet echt willen te zijn en konden er ook niet echt wat, maar iemand had ze wel in een blauw-wit uniform gehesen.

Enkele minuten voor half vier kwam er echter iemand op het plein die zijn mening kwijt wou en ook een spandoek heeft kunnen maken, hij kreeg geen oranje hesje. De aanwezige pers wou wellicht niet zoveel, maar kon wel plaatjes maken, ze sprongen er al snel op af en deden wat ze konden. Hoe verder de klok dichter de 4 uur naderde, hoe meer mensen leken op de dam te kunnen komen die iets wilde, sommigen konden zelfs uit Maastricht komen, zo graag wilden ze er zijn. Allemaal wilde ze hun mening kwijt en konden ze dingen als doodskisten, bordjes en spandoeken maken. Al snel waren de hesjes in de minderheid en was het oranje nog maar nauwelijks zichtbaar. Er kwam nog een groepje dat zelf geen mening wilde vormen en geen bordjes kon maken, deze kregen een uniform bordje in hun handen gedrukt. De maker hiervan kon blijkbaar wel bordjes maken, maar wilde klaarblijkelijk geen rood potlood gebruiken, zodoende waren het saaie zwart/witte bordjes geworden. Dan was er nog een klein clubje dat zich niet echt leek te kunnen uiten of het er over eens kon worden over welke mening ze nu wilden uiten, ze hadden zelf allemaal al hun autonoom uniform aangetrokken. Op de enkele na echter, was het plein vol met mensen die iets wilde en het ook duidelijk kon maken, het was een ware diversiteit aan meningen, ideeën, kennis, bordjes en kleding. Er waren verder nog mensen die muziek wilde spelen en dit ook konden, dus speelde ze wat muziek op het podium, zonder hesje.

Ergens na vier uur kwam er iemand op podium die een mening wilde verkondigen en ook nog kon spreken, er was lof voor de klederdracht en er werd nog gehint naar het idee dat misschien de mensen in oranje hesjes van betekenis zou kunnen zijn, niemand leek dit serieus te kunnen nemen. Verder volgde er verhalen door haar en door anderen over hoe men wel wilde studeren, maar dat ze dit steeds slechter konden. Dit leek ook een door velen gedeelde mening te zijn onder de mensen op het plein. Ze wilden duidelijk dat het anders zou moeten kunnen dan dat het nu gaat. Steeds moeilijker word het op te kunnen studeren, hoe graag men ook wil.

Er waren verder geheel solidair met de mensen in oranje hesjes uniform zwarte ballonnen met zwart/witte kaartjes beschikbaar, zo'n 1000 stuks. Deze werden door de mensen die konden schrijven en hun mening kwijt wilde beschreven, gericht aan een persoon in Den Haag in driedelig uniform. Net voor vijf uur lieten ze zien dat ze de ballonnen konden en ook wilde loslaten, de dam werd een mooi schouwspel waar een duizend uniforme, maar divers geknoopte en beschreven ballonnen wilde laten zien dat ze zo hoog mogelijk konden klimmen. De ene ballon kon het wat minder goed dan de andere, maar allemaal wilde ze omhoog, op reis om alle verhalen te kunnen overbrengen aan een uniform in Den Haag.

Wat de meesten op het plein konden uiten was dat ze graag wilden studeren. Nu konden ze dat nog maar net, maar er zijn mensen in Den Haag in mooi driedelig uniform waardoor ze dat straks niet meer kunnen, hoe hard ze ook willen. Op de langere termijn zullen hierdoor nog minder mensen kunnen wat ze willen en helemaal niet meer kunnen weten wat ze willen. Dan kan en wil niemand meer wat, en dat willen ze niet, en ze zullen dat blijven verdedigen zolang ze kunnen.

In Den Haag kunnen ze in ieder geval niks, al lijken ze het niet eens te willen.