Vaticaan cruciaal voor hervorming VN.
Als permanent waarnemend lid van de VN is voor het Vaticaan de rol van voortrekker van VN-hervorming weggelegd.
In zijn recente encycliek over de ecologie, Laudato Si', noemt paus Franciscus de ecologische crisis het directe gevolg van het antropomorfe wereldbeeld van de moderne mens. Daarbij doelt hij op onze onze hebzuchtige omgang met de natuur, waar wij pretenderen boven te staan dankzij onze fabelachtige wetenschappelijke kennis. Daardoor wordt de natuur steeds meer ervaren als iets dat buiten ons staat, waardoor wij ons er steeds minder verantwoordelijk voor voelen en voor andere belangen kiezen dan het algemeen belang.
Dat verheven antropomorfe wereldbeeld ligt echter niet alleen ten grondslag aan de ecologische crisis, maar aan alle crises waar de wereld momenteel onder gebukt gaat. Met elkaar zorgen zij ervoor dat 'het leven' op onze planeet, dat veel omvattender is dan dat van de mens, momenteel in een existentiële crisis verkeert. Daardoor staat momenteel de leefbaarheid van onze planeet op het spel. Dit impliceert dat in het belang van het algemeen het heersende antropomorfe wereldbeeld doorbroken dient te worden, ten gunste van een wereldbeeld dat ten goede komt aan “al” wat groeit en bloeit.
Daarvoor leent zich de gedachte van onze aarde als een constant in beweging zijnd levend (oer-)organisme, waarin alles met alles te maken heeft, zowel letterlijk als figuurlijk. Een organische giga-eenheid waar de mens niet boven staat, als ware hij de schepper ervan, maar een onlosmakelijk deeltje van is, met alle beleidsmatige consequenties van dien.
Vandaar dat het waarmaken van dat organische wereldbeeld een dito wereldbeleid vereist. Uiteraard zal daarvoor het huidige beleid - gestoeld op plaats- en tijdgebonden ideologische en economische belangen, i.p.v. universeel organische - met vereende krachten door ons, als mensheid, op de schop genomen moeten worden. De mondiale organisatie die zich daar bij uitstek voor leent is de VN. Alleen zal onze volkerenorganisatie daarvoor wel eerst fundamenteel gereorganiseerd moeten worden van een organisatie van regeringen, die primair het nationaal of eigenbelang voorstaan, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden, dat primair staat voor het mondiaal of algemeen belang: “De leefbaarheid van onze aarde”. De bron van al het leven.
Voor die broodnodige reorganisatie van de VN biedt het artikel 109 van het Handvest alle mogelijkheid. De moeilijkheid is alleen de effectuering daarvan, want daarvoor is gericht lobbywerk in het VN-gebouw noodzakelijk. Van gewone VN-leden, zoals de Nederlandse regering, is niet te verwachten dat zij brood zien in dat visionaire werk. Wereldwijd zien nationale regeringen immers enkel brood in snelle cosmetische beleidsveranderingen, waar periodieke verkiezingen model voor staan! Daardoor viert op regeringsniveau het moedeloos makende korte-termijn-denken alom hoogtij.
Om een einde te maken aan deze uitzichtloze dagelijkse realiteit, zie ik hier voor het Vaticaan een uitgelezen taak weggelegd. Als permanent waarnemend lid van de VN, met het vizier gericht op een nieuwe wereld en aarde, lijkt mij tenminste het lobbyen in de VN-gangen voor een rigoureuze reorganisatie van de VN, een kolfje naar de hand van pausdom onder Franciscus. Dat hem dat ideële lobbywerk niet in dank zal worden afgenomen door de gevestigde orde, spreekt voor zich. Maar dat zal hem wel beschouwd een zorg zijn. Het dienen van de gevestigde orde is voor hem immers geen prioriteit!