Wie radicaliseert er mee?
Als het aan Ivo The Oppressor Opstelten ligt, komt er een wet die “mensen die de nationale veiligheid bedreigen” een meldplicht oplegt. Er is dan nog geen bewijs voor concrete snode plannen, zelfs nog niet eens een vermoeden daarvan. In dat laatste voorziet namelijk al de terrorismewetgeving.
Invallen, arrestaties, het kan al als je buurman 112 belt en vertelt dat je een grapje maakte over een aanslag. En dan moet je vooral niet ook nog eens iemand zijn die enkele malen per dag naar het oosten gaat zitten bidden. In het verlengde hiervan kun je straks dus preventief het bevel krijgen je geregeld te melden, zodat de staat weet waar je bent. Volgende stap is de invoering van de chip in de nek, maar dat is voor nu nog een voorspelling van ondergetekende.
Volgens het wetsvoorstel, ingegeven door Sybrand Buma van het CDA, moet het gaan om mensen die “geradicaliseerd” zijn. Er wordt dan in beginsel gesproken over mogelijke aspirant “Syriëgangers”. Let wel, dit gaat niet over “Israëlgangers” die Palestijnen helpen uitmoorden of over soldaten van een of andere andere Westerse mogendheid die ergens ver van ons bed met drones burgers platbombarderen om economische belangen veilig te stellen. Het gaat ook niet over wapenproducenten die onder leiding van Hennis 22 februari as. naar Abu Dahbi gaan, naar de grootste wapenbeurs in het Midden-Oosten, IDEX. Nee, over hen gaat het allemaal niet. Ze bedreigen menig mens' veiligheid maar gaan ten alle tijde vrijuit.
Intussen weten we allemaal dat zulke wetten zodanig worden opgesteld dat ze ook op andere groepen mensen van toepassing worden, willen ze toekomstbestendig zijn en tegen elke mogelijk denkbare dreiging kunnen worden ingezet. En ik vind ook dat áls die wet er komt, dat we dat moeten verlangen van die wet. Een wet die alleen op één groep mensen in de samenleving is gericht, is namelijk een racistische wet. Maar beter nog: die wet komt er niet. Die moeten we tegenhouden, door het effect ervan nu alvast teniet te doen door de uitvoerders met werk te overladen. Er moeten zo veel mensen radicaliseren dat het onwerkbaar wordt.
Dus: Ik radicaliseer, jij radicaliseert, wij radicaliseren. Laten we er een campagne van maken. Want radicaliseren, dat doe je samen. En radicaliseren is niet voorbehouden aan 'moslims', aan 'Marokkanen', aan 'buitenlanders' of 'vreemdelingen'. Voor een samenleving die bereid is tot daadkrachtig verzet van onderop tegen de top moeten we de handen ineenslaan, met alle groepen in de samenleving die in de hoek worden geschopt omdat ze niet aangepast genoeg zijn. Verzet, wat mij betreft met één einddoel voor ogen: zelfbestuur en anarchie, afschaffing van de vrije markt economie en het kapitalisme. En weg met onderdrukkers van welke signatuur dan ook. En ja, dat geldt voor álle terroristen, zowel die van de fundamentalistische religieuzen die ongewenst namens grote groepen gelovigen diezelfde en andere (on)gelovigen over de kling jagen, als voor democratische dictatoriale machthebbers die namens 'hun volk' ander volk over de kling jagen.
Niet in ons naam! Het zijn allemaal machtswellustelingen, leugenaars en profiteurs die ons voor de gek houden uit naam van 'God' of 'Vaderland', in hun jacht op winst, land, water, olie, gas en andere grondstoffen. Nee, daar moeten we niet intrappen. Het is één pot nat en de mensen onderaan al die samenlevingen zijn er de dupe van. We raken verstrikt in de van beide zijden uitgeoefende druk om ons tegen elkaar te laten uitspelen. Hoor je niet bij de ene partij, dan dús bij de andere. Kiezen tussen één van de twee kwaden zul je! Voldoe je niet aan de eisen van de één, dan hoor je direct bij de ander. Je moet verklaren, je moet kiezen, je moet verantwoording afleggen voor daden van anderen waarmee je niks te maken hebt, en dat laatste alleen en vooral als je behoort tot een minderheidsgroep. Zo niet, dan mag je aan alle kanten worden aangevallen, lastig gevallen en het land worden uitjaagd. Alerta! Alerta! Anti-fascista!
Er is een derde weg dan de keuze tussen terroristen van het ene of het andere kamp. De werkelijk radicaal andere weg. En daarom zeg ik: Ik radicaliseer, jij radicaliseert, wij radicaliseren. Voor de vrijheid van ons allemaal. Voor de solidariteit met een ieder die in de stront wordt gedrukt. Hand in hand marcheren door de Haagse Schilderswijk en opstaan tegen de nazi's. Om maar wat te noemen. Het kan ook Lombok in Utrecht zijn, of Osdorp in Amsterdam.
De 'nationale veiligheid'. Wat is dat? “Wiens veiligheid?” vraag ik aan Opstelten, Plasterk en Hennis die de tweede kamer van dit wetsvoorstel in wording op de hoogte stelden. Dat van 'de natie'? Maar de natie, dat is de staat en zijn grenzen. Dat zijn niet de individuen die er in rondlopen. Hun veiligheid wordt door de natie juist steeds bedreigd. Door bezuinigingen, door repressie, door mensen op straat te gooien en in cellen. De natie, de staat, is een sluipmoordenaar en zij die hun handtekeningen ervoor zetten zijn schrijftafelmoordenaars. De staat moordt in het binnenland en nadrukkelijk al aan de grens. Toch, Hennis? Stuur nog maar wat fregatten en ander hulpmaterieel en marechaussee richting Middellandse Zee om Frontex te versterken en meer vluchtelingen te laten verdrinken en ga nog maar eens naar een volgende wapenbeurs zoals deze. Over "brandende tijdbommen" gesproken, Hennis! En Plasterk? Geef de AIVD nog maar eens wat meer poen en vrij spel. En Opstelten? Laat nog maar eens wat meer mensen vermalen in de molen van het ministerie van Onveiligheid en Klassejustitie, in de gevangenissen en detentiecentra, in een strafsysteem dat vooral armen treft en 'allochtonen'.
Nationale veiligheid? Ze zullen de veiligheid van de vertegenwoordigers van hun staat bedoelen, en de ivoren torens waarin ze zichzelf en hun diensten en ambtenaren veilig wanen. Ze zullen bedoelen de gebouwen van de grote multinationals, zoals Shell. De veiligheid van mensen in de straat, die wordt echt niet bedoeld. Die worden beveiligd als in: bewaakt en gecontroleerd, door camera's en aan elkaar verbonden computersystemen. Je kunt je in dit land al lang niet meer voortbewegen zonder dat je bewegingen ergens worden vastgelegd: in de steden, langs de wegen, in het openbaar vervoer. Alles wat er over je te weten valt wordt gekoppeld om zogenaamde fraude tegen te gaan terwijl topfiguren voortdurend legaal hun zakken lopen te vullen.
De “nationale veiligheid bedreigen”? Het is al genoeg als je hun camera's saboteert, of als je met een massa mensen op het Binnenhof afstormt en de hal van de Tweede Kamer bezet, zoals de Koerden deden. Het is al genoeg om op internet te schrijven dat het tijd wordt voor een nieuwe generatie om de fakkel van Rara over te nemen of om je af te vragen of er nog iemand mee wil gaan om de IND in de hens te zetten. Dat is al genoeg. Lees de rapporten van de AIVD en de NCTB er maar op na, en je kunt lezen wie en wat er behalve 'moslims' en 'Marokkanen' nog meer als gevaar worden gezien.
Waarschuwende vingers voor mogelijk oplaaiende veenbranden veroorzaakt door 'asielextremisten', het gevaar van anti-fascisten maar niet de neo-nazi's van pro-patria, de dreiging van dierenrechtenactivisten die dieren uit de handen van vivisectie bevrijden, of activisten tegen de gaswinning in Groningen, ga zo maar door. Wij allen zijn een bedreiging voor de 'nationale veiligheid'. Graag! Ik teken ervoor. Dus als straks onze moslimbroeders en -zusters zich dagelijks bij de politie moeten melden omdat ze een djellaba of een hoofddoek dragen, dan gaan wij uit solidariteit mee met onze petten en bivakmutsen of onze black-bloc outfit, met onze ALF en AFA patches, onze omcircelde A's en onze No Border spandoeken. Want we hebben één ding gemeen, we worden door de staat vroeger of later als bedreiging gezien.
Denk niet: maar wij zijn geen moslims. Of: maar ik ben atheïst of agnost en ik heb niks met religie. Nee, ik geloof ook niet in het bestaan van enige god. Maar enig welke wet kan me gestolen worden of die nu Strafrecht of Sharia heet, of die nu martelt met isoleercellen en waterboarding of met isoleercellen en zweepslagen, of die nu moordt met electrische stoelen, gaskamers en injectienaalden, of met ophanging, keel doorsnijden of steniging. Barbaars is het allemaal en het gebeurt allemaal uit naam van mensen die er niet voor kiezen. Dus vergeet de verschillen in uitvoering van repressie. Het gaat om solidariteit en strijd van onderop van hen die er het slachtoffer van zijn. Denk hieraan als je zo'n voorstel leest uit de koker van de zogeheten keurige democraten: eerst kwamen ze voor de moslims, en ik deed niks, want ik ben geen moslim. Toen kwamen ze voor de mensen zonder paspoort, en ik deed niks, want ik heb een paspoort. Toen kwamen ze voor ons, de activisten, de anarchisten...
Ik radicaliseer, jij radicaliseert, wij radicaliseren. Doe je ook mee met het bedreigen van de 'nationale veiligheid' ofwel de controle op ons allemaal? Ben je ook bereid om directe actie te voeren tegen alles wat ons onderdrukt, dat de gezondheid, vrijheid en veiligheid van mens en dier aan de lopende band bedreigt? Om kapot te maken wat ons allen kapot maakt? Let op: het maakt de een van ons sneller kapot dan de ander want de een is kwetsbaarder dan de ander of een makkelijker doelwit dan de ander. Daarom juist! Radicaliseren, dat doe je samen! We moeten ons niet laten verdelen op basis van (on)geloof, geslacht, sexuele voorkeur, huidskleur, afkomst, en wat nog meer ons verschillend maakt. We mogen ons niet laten vertrappen. Die macht, die tegenstander, die zit in regeringen en in raden van bestuur van grote bedrijven. Trek op naar de makers van deze onderdrukkende wetten en gooi ze in de vijver van het Binnenhof. Om te beginnen. Dáár gaan we ons melden, wij, de geradicaliseerden! Voor de poorten van de macht. Om daden te stellen voor een solidaire, respectvolle en vrije samenleving waarin een ieder welkom is. Radicaliseren doe je samen.
Vuur en vlam voor wetboeken, oorlogshitsers en controlesystemen! Wie radicaliseert er mee?
Joke Kaviaar, 7 februari 2015