Wij zijn niet Charlie. Wij zijn verzet!
De ene terreur is de andere niet. Dat blijkt uit het feit dat de ene terreur tot zorgvuldig georkestreerde massahysterie en massademonstraties leidt en dat de andere terreur decennialang achtereen kan worden uitgeoefend zonder dat daar ook maar een haan naar kraait.
Ik heb het over de terreur van staten, de meest wijdverbreide en vooral ook legale terreur, diens imperialistische oorlogen en inmenging in conflictgebieden ten behoeve van economische belangen, niet ten behoeve van mensenrechten zoals nogal eens wordt voorgewend. De terreur van staten, ook herkenbaar in het moordende EU grensbeleid dat de voor die oorlogen vluchtende mensen op de Middellandse Zee en elders in Europa de dood in jaagt. Ja, er is ook, hetgeen ons uitentreure wordt ingewreven, de illegale terreur, voorgewend als de enige en eenzijdige terreur, zonder enig individueel onderscheid genoemd: “Dé Moslim terreur”. Terroristen zijn het. Hoe wagen ze het de oorlog naar Parijs te brengen!
Ja, Parijs! En dán is die terreur een probleem en moet eenieder daartegen gemobiliseerd worden en dienen alle Moslims overal zich te distantieren omdat ze anders bijvoorbaat medeplichtig zijn. Ach, zolang die terreur andere moslims massaal afslacht in Syrie, vrouwen verkracht in Somalië, of homoseksuelen aan een hijskraan hangt in Iran, besteden we er niet te veel aandacht aan. Hooguit wanneer het in ons straatje te pas komt. En we deporteren mensen die voor zulke terreur gevlucht zijn rustig terug naar landen als Afghanistan. Terreur is ook alleen maar een probleem als het 'Het Vrije Westen' treft en als de 'terroristen' niet enige natie vertegenwoordigen. Zo zijn ook Palestijnen terroristen en Israëlische soldaten eerzame verdedigers van 'hun land'.
Laat ik over één ding duidelijk zijn, zodat dit uit de weg is. Ik wil geen enkele terreur rechtvaardigen. Terreur wordt altijd uitgeoefend door lieden die macht nastreven. Het treft doorgaans individuen die niet persoonlijk betrokken zijn bij datgene dat door die terreur wordt bestreden, namelijk andere terreur. Maar opnieuw zien wij hier alleen de slachtoffers van, in dit geval, 'Parijs'. We zien niet de talloze slachtoffers uit de naam van collateral damage, horend bij menig oorlog gevoerd met de meest moderne en geavanceerde middelen. En in al die oorlogen worden ook schrijvers, journalisten, cartoonisten en publicisten getroffen, maar die zijn niet zo belangrijk als 'Charlie'. Ze waren immers geen burgers in Parijs of elders in Europa.
De enkele oorlogshandelingen op Europees grondgebied, zoals nu die in Parijs, waar we als gevolg van wereldwijd kolonialisme, uitbuiting en imperialisme, wapenhandel en het steunen van dictaturen, wat van merken, beheerst inmiddels al weer een week lang het nieuws. Eurocentrisch als altijd, niet gestoord door enig besef betreffende de andere kant van die oorlog, volgt vrijwel heel 'het volk' klakkeloos wat regeringsleiders zeggen en de media publiceren. Wie zich niet schaart achter de slogan 'Ik ben Charlie' kan de volle laag krijgen. Ik zie het in mijn directe omgeving. Gij zult Charlie steunen!
Het is een soort religieuze mantra geworden, komend uit de kelen van de vele geloofsbelijders met hun onvoorwaardelijke steun aan de hypocriete oproepen tot zogenaamde eenheid tegen 'de terreur', gedaan door de grootste terroristen aller tijden. Eenheid? Wat voor eenheid? De gedwongen en geforceerde eenheid. De verplichte steun die verbonden is aan de eenzijdige afkeuring van alleen die terreur die we terreur mógen noemen.
Sinds de oorlogshandelingen in Parijs heb ik me afgevraagd waarvoor nu eigenlijk steun werd verwacht. Waar gaat het over? Wel. Niet over oorlog en imperialisme. Nee, het gaat over de vrijheid van meningsuiting natuurlijk! Ja, maar... Voor wie dan eigenlijk? En door wie?
Vrijheid van meningsuiting is allerminst absoluut en gegarandeerd in de democratische staten die ver van ons bed oorlog voeren, de democratische staten met hun politieterreur en hun legers, met hun racistische politiek en hun jacht op vluchtelingen, slachtoffers van oorlog en armoede. Ja, gegarandeerd is de 'vrijheid van meningsuiting' voor al wie haat zaait tegen bevolkingsgroepen die in de minderheid zijn. Maar waag het niet de staat te bekritiseren! Ofwel: naar onder trappen wordt aangemoedigd en naar boven trappen wordt afgestraft. Racisme is immers in het belang van de staat en de kapitalisten die graag zien dat mensen aan de onderkant van de samenleving 'de immigranten' of 'de vreemdelingen' de schuld geven van de wereldwijde crisis. Het liefst laten de staten met hun wetten de racisten ongemoeid. Slechts onder grote druk wil men wel eens symbolisch tot vervolging over gaan zodat objectiviteit en onafhankelijke rechtspraak kan worden voorgewend. Dat het racisme de tweedeling onder de bevolking voedt, wordt pas als probleem gezien wanneer de slachtoffers van dat racisme in opstand komen omdat er weer eens iemand door een smeris is doodgeschoten, er mensen in cellen zijn mishandeld, er bij een razzia's massa's mensen zijn gecontroleerd en opgepakt.
De vergoeilijking en ontkenning van al dit racisme, dat is waar de samenleving mee bezig is. Dat heet dan 'humor'. Of het heet 'politiek'. Dat is waarom ik nadrukkelijk niet heb gezegd “Ik ben Charlie”, ook al betogen velen om mij heen dat “Charlie” ook cartoons over dierenrechten publiceerde, of tegen het gezag en dús steun 'verdient'.. Het is tekenend, maar al lang niet meer nieuw of verbazingwekkend, dat datgene dat tegenwoordig doorgaat voor 'links' zonder slag of stoot accepteert dat óók racisme de katernen van het geliefde tijdschrift 'siert', want tenslotte: ze bespotten toch iedereen? Ja... dat maakt alles goed.
Maar ik kan niet akkoord gaan met het afbeelden van een zwarte vrouw als aap. Ik kan niet akkoord gaan met het stelselmatig haat zaaien tegen alle moslims onder het mom van kritiek op religie die zogenaamd grappig is. Nee, het is helemaal niet gericht op één bevolkingsgroep, hoor. Welnee! Racisme? Hoe kom je daarbij?
Het lijkt er sterk op dat het de bedoeling is dat we er allemaal in trappen en bereid zijn de smoezen van witte superioriteit voor zoete koek aan te nemen. Als zij zeggen dat het geen racisme is, dan is dat toch zo? Nee, het is heus niet zo bedoeld.
Ik zou bijna aan mezelf gaan twijfelen. Maar als je even doordenkt, is het helemaal niet zo moeilijk om te zien. Het speelt extreem rechts in de kaart, want het wijst een minderheidsgroep aan en portretteert deze als achterlijk, gevaarlijk, crimineel, terrorist, op zijn minst als veroorzaker van problemen.
Het vráágt ook om reactie, al had die reactie wat mij betreft geen oorlogshandeling mogen zijn. Spot bestrijd je met spot. Woorden met woorden. Tegelijk kan men deze oorlogshandeling zien als een oorlogshandeling in reactie op andere oorlogshandelingen, waarbij een veelvoud aan slachtoffers vielen. In elk geval allemaal oorlogshandelingen waarbij bij voorbaat de keuze werd gemaakt niet andere soldaten te treffen maar (vooral) burgers, en ik koppel dat even los van wie die burgers waren want eigenlijk doet dat er niet zo veel toe. De ene burger verdient het niet meer dan de andere burger om betreurd te worden. En ja, ook vertegenwoordigers van de gewapende staat die zelf elke dag de wapens opnemen en niet verschoond zijn van het racisme en de terreur van die staat, werden getroffen in Parijs. Daar kan ik niet om huilen. We zien teveel doden door politiegeweld. We zien teveel doden door op afstand bestuurde 'precisiebombardementen'.
Vrijheid van meningsuiting. Het recht daarop zou juist mensen aan de onderkant van de samenleving moeten beschermen, maar beschermt feitelijk juist diegenen die de macht vertegenwoordigen, steunen, consolideren. Het beschermt juist hen die door racisme en haat zaaien tegen bevolkinsgsgroepen ervoor zorgen dat we niet zien wie er wel verantwoordelijk zijn voor economische crisis en oorlog. Het beschermt juist hen die geen rechtsbescherming nodig hebben, en die maken er dankbaar gebruik van. En zij, de politieke leiders, de door de gezagsgetrouwe media aangewezen opiniemakers met een carte blanche, zij weten zich boven elke vorm van kritiek te plaatsen onder het mom van die vrijheid van meningsuiting. Ik durf wel te beweren dat die vrijheid van meningsuiting helemaal niet bestaat. Vrijheid van onderdrukking, dát bestaat. Het onderdrukken van kritiek op de staat, van de meningen die de staat onwelgevallig zijn, hetzij door ze dood te zwijgen, hetzij door ze te vervolgen, dát bestaat. En vrijheid voor de haat en het racisme, dat bestaat ook. Maar haat en racisme zijn geen mening.
Wie verwacht hier nu een pleidooi te lezen te krijgen voor het strafbaarstellen en vervolgen van uitingen, van de als aap afgebeelde zwarte vrouw in Charlie tot het 'minder Marokkanen' van Wilders,die moet ik echter teleurstellen. Het zou ons maar laten geloven dat we het bestrijden van door staat en kapitaal georganiseerd geweld aan diezelfde staat kunnen toevertrouwen. Dat nooit!
Nee, laten we het niet aan de staat en haar stelsel van strafwetten overlaten het racisme dat die staat zelf vertegenwoordigt en in haar wetten heeft ingebed, te bestrijden. De staat berokkent met haar strafrecht alleen maar schade. Denk liever zelf. Doe liever zelf. De staat zal net zo min het racisme bestrijden als de door de staat gevoerde oorlogen beëindigen. Nee, laten we niet wachten tot de oorlogen die door de staat in onze naam worden gevoerd vanzelf stoppen. Wapens worden verhandeld, bombardementen uitgevoerd, vluchtelingen teruggestuurd. Van ons allen wordt verwacht dat we dat allemaal maar laten gebeuren. Van ons wordt verwacht dat we eensgezind achter de Hollandes en de Ruttes met hun voorstelling van 'vrijheid' aanlopen en het racisme waarvan de samenleving en de politiek doordrenkt is vergeten.
Oorlog, uitbuiting en racisme bestrijden, dat moeten we samen doen. Internationale solidariteit. Zij aan zij met een ieder die getroffen wordt door dat racisme en door die crisis en die oorlog. Zij aan zij tegen de zaaiers van haat en verdeeldheid, degenen die bepalen dat we tegenover elkaar moeten staan. We moeten in verzet komen. Dat is het enige antwoord. Verzet. Niet voor een niet bestaand recht als vrijheid van meningsuiting. Maar wel: in verzet komen tegen de oorlogen die uit naam van ons allemaal worden gevoerd. In verzet komen tegen politiegeweld in de straten. In verzet komen tegen het op straat zetten, opsluiten en deporteren van vluchtelingen. In verzet komen wanneer nazi's de straat op gaan, zoals Pro Patria weer van plan is in Den Haag op 28 februari.
Wij zijn niet Charlie. Wij zijn verzet!
Joke 'Ik ben Joke' Kaviaar, 14 januari 2015