Weerstand! Actie!
Volgens Rutte waren de maatschappelijke weerstand en acties tegen het asielbeleid niet doorslaggevend om het beleid aan te passen, zegt het NRC.
Nou, dat klinkt als een uitdagende uitnodiging die ik graag aanneem. Keiharde weerstand en onverbiddelijke acties – Rutte vindt het nog niet genoeg? Best, dan komt er méér. En méér. En nog méér.
Want als er één effect is van de plannen van Terror Teeven, dan is het bij mij wel vastberadenheid. Vastberadenheid om nog harder te vechten voor menselijkheid, solidariteit, eensgezindheid, autonomie én ongehoorzaamheid – al die dingen die het leven zo mooi maken.
Vastberadenheid om die soepel-geoliede detentie- en deportatiewaanzin structureel te saboteren. Om ieder tandje op ieder radertje af te breken en aan te spreken op datgene wat ze in zichzelf een langzame dood hebben laten sterven: hun eigen persoonlijke verantwoordelijkheid.
Vastberadenheid om ieder schroefje los te peuteren tot de hele machine in elkaar dendert. En laten we dan met de resten iets bouwen dat wél zinvol is. Detentiemuren? Laat ze tot puin worden en laten we er huizen van bouwen.
Alle wetboeken en dossiers? Prima aanmaakmiddelen voor vuren waar je hart zich weer aan kan warmen.
Autobanden onder de geblindeerde DJI busjes die vluchtelingen van de ene hel naar de andere slepen? Herbestemming: barricades.
Nee, ik zal weerstand bieden. Weerstand bieden en actie voeren.
Foei, Rutte. Opruiende taal.