Wanneer: 11/07/2013 - 18:23
Deze nieuwe publicatie van Cercle Noir bestaat uit drie vertaalde teksten die het ‘democratische principe‘ (representatief, direct of anderszins) kritisch tegen het licht houden vanuit een anarchistisch en (anti-staats) communistisch perspectief.
Via: http://cerclenoir.wordpress.com/2013/07/11/democratie-schmemocratie
In de zich steeds verder uitbreidende sociale conflicten, opstanden en uitbarstingen over de hele wereld zien we een retorisch spook de kop op steken: het spook van de democratie. Van de Arabische lente (en haar misrepresentatie door westerse journalisten en politiekelingen) tot de occupiers en indignado’s, van Turkije tot Brazilie. Van de kreten voor ‘echte democratie nu!’ tot honderden pagina’s tellende blauwdrukken voor ‘directe democratie’ die toch niemand leest. Van bezettingen voor een ‘democratische universiteit’ tot eisen voor ‘meer democratie in de vakbond’. Overal lijkt de horizon van de sociale strijd beperkt tot het eisen van meer van datgene waar we verteld worden al lang in ondergedompeld te zijn. En als dit beperkt bleef tot een retorisch trucje, een angst om ‘mensen af te schrikken’ of een wens tot ‘toegankelijk taalgebruik’ dan was dat zo erg nog niet. Maar vaker wel dan niet brengt dit enorme problemen met zich mee, een fixatie op een vrijwel inhoudsloze fantoomvorm die niet alleen incapabel is de gewenste radicale inhoud voort te brengen, maar haar even zo goed actief in de weg staat. Wilde stakingen, onaangekondigde demonstraties, grootschalige rellen, sabotage acties, proletarisch winkelen: dit alles is ondemocratisch bij uitstek. En dit is dan ook precies wat reformistische en contrarevolutionaire elementen iedereen voorhouden, zowel binnen als buiten de sociale bewegingen. Van de in krijtstreep grijs gestoken minister, rood van verontwaardiging over brandende binnensteden, tot de in tie-dye gehulde bewegingswoordvoerder en zijn peacepolice, allen gillen in koor: antidemocraten! wanneer er gebroken wordt met de impotente sleur van alledag. Des te meer reden om onze eigen retoriek onder een kritisch licht te houden.
Uiteraard hoor ik de verwijten al aankomen: geen democraten? Maar wat dan? De glimmend gepoetste zwarte laarzen van het fascisme? De grijze unisex overallen van de Grote Roerganger? De ferme snor van vadertje Stalin? Uiteraard niets van dit alles: laarzen, overallen en snorren zie ik liever vandaag dan morgen de fik in gaan. Maar wat ligt er dan buiten deze hysterische tweedeling? Over die vraag gaat deze publicatie. In de woorden van Errico Malatesta: Noch democraten, noch dictators: anarchisten![1]
De teksten in deze borchure bieden een kritische kijk op het democratische vraagstuk vanuit een anarchistsch en anti-staats communistisch perspectief. In onze ogen is een dergelijke kritiek broodnodig om het retorische moeras van ‘de democratie’ en al haar slaapverwekkende aanhangsels te vermijden. Want democratie, dat is 3 wolven en een schaap die stemmen over het avondeten.
Jean Casseur
[1] Noch democraten, noch dictators: anarchisten - Errico Malatesta (1926)
Download ‘Democratie – Schmemocratie’ als pdf