IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 22/06/2013 - 15:38

Zaterdag 22 juni was er in Utrecht een wilde onaangekondigde demonstratie
in solidariteit met de ontruimde UBICA panden en de mensen die nog steeds in de bajes zitten.

Met een korte dynamische tocht door het centrum werden door middel van kabaal en het uitdelen van enkele honderden flyers met duidelijke taal een standpunt ingenomen tegen politierepressie en voor behoud van autonome vrijplaatsen.
De demo eindigde voor de dichtgeplakte UBCIA en na een paar harde knallen verdwenen de mensen zo snel als ze waren gekomen.

De passie voor vrijheid is sterker dan iedere bajes! Wet of geen wet, kraken gaat door!

Hier onder vind je de tekst van de flyer.

HET GAAT OM DE RUGGENGRAAT!

Op Vrijdag avond 24 mei, terwijl de terrassen aan de Ganzemarkt vol zaten, werd het laatste deel van 21 jaar kraakgeschiedenis van het
roemruchte kraakpand UBICA in het centrum van Utrecht in gang gezet met een aanval vanuit de krakers.

Met brandende barricades, verfbommen en vuurpijlen werd de confrontatie met de politie gezocht, na een slepend proces van maandlange
onderhandelingen en rechtszaken waarbij de rechter besloot dat het pand verlaten diende te worden om verdere ontwikkelingen niet in de weg te staan. Een uitspraak waar grote vraagtekens bij gesteld kunnen worden aangezien de huidige eigenaar, de beruchte huisjesmelker Vloet, heeft aangegeven het pand niet te willen verkopen.

De keuze voor verzet is geen lichte keuze. Geen geest uit het verleden, maar de werkelijkheid van nu die de noodzaak opwerpt. Het kraken, dat slechts maat greep uit de doos van de tactieken van de sociale strijdt is, is wapen in de verdediging van de levens die steeds meer onder druk zijn komen te staan.

Geen vaste contracten om te werken, nauwelijks aan een betaalbare woning te komen, duurder wordende studie en de afbraak van het sociale zorgstelsel zijn de normaliteit geworden. De reactie van de overheid is slechts die van verharding en repressie.

Het kraken is een van de laatste manieren waarop wij onze levens kunnen verdedigen. Een noodgreep om te voorzien in eigen woonruimte, sociale structuren op te kunnen bouwen en ruimte te bieden aan iedereen die wilt schuilen voor de storm.

De UBICA was voor nu de laatste grote autonome vrijplaats in het
centrum. Alhoewel de gevangenen vrijkomen, nieuwe panden zullen worden gekraakt en de strijdt zal doorgaan, kan het geen kwaad om hier even bij stil te staan. Te bedenken hoe eenieder zelf zijn of haar wereld zou willen vormgeven en wat voor hen het punt gaat zijn dat zij de barricades in de fik steken en zeggen “tot hier en niet verder!”.

Want tenslotte;

een stad zonder rookpluimen is geen stad!