IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Een willekeurige middag in zomaar een bos in het Veluwegebied. De hond heeft er zin in: ze trekt ongeduldig aan de lijn, elke boom of struik verderop belooft de geur van avontuur. We doorkruizen ons onbekend terrein. Het is er drassig, de afgelopen dagen regende het vrijwel aan één stuk door. Het deert ons niet.

Na een uur lopen stuiten we op een open stuk heide. Onmiskenbaar voor deze streek, en mooi, zeker voor iemand die hier niet dagelijks is. Het afwisselend groen en paars en de zandkleur trekken de aandacht. En een groepje naaldbomen aan de rand. Er steken twee palen bovenuit en een soort reling.

Dit is geen natuur maar mensenwerk. Niet gebouwd om de mooie omgeving te observeren. Deze heidestrook is een killing field en het bouwwerk een hoogzit. Gebouwd om de incompetentie te compenseren van een ‘natuurmens’ gestoken in een malle camouflage-outfit en voorzien van een geweer.

Het afknallen van wilde dieren in naam van ‘faunabeheer’ gaat natuurlijk veel comfortabeler van bovenaf. Dan weet je tenminste zeker dat het dier geen schijn van kans heeft en je niet voor niets met de Japanse pseudo-jeep met ontheffing dwars door bos en veld naar de jachtplek crosst. Een beetje luxe moet kunnen toch.

Ik voel in m’n rugzak naar de koevoet. Geen ‘faunabeheerders’ in de omtrek te bekennen. Aan het werk dus. De staanders geven niet mee, maar een deel van de pallet waar vanaf geschoten wordt wel. Die ligt er alvast af. Met een touw is er een flinke begroeide tak van de boom voor het hekwerk gespannen om het zicht op de jager die erachter plaatsneemt te onttrekken. Ik heb een mes mee en de lijn gaat door. De tak zwiept met kracht terug in z’n natuurlijke stand. De hond lacht, ze weet dat we haar wilde broeders en zusters een dienst bewijzen.

Aan de staanders kan ik niet veel doen, ik heb geen zaag bij me, maar het hekwerk is van pvc-buis en met kortere schroeven vastgezet in de boom. Het breken van de buizen klinkt als muziek in m’n oren. Een paar dwars op de staanders geschroefde stammen die als treden dienen moeten er ook aan geloven, nu we toch hier zijn. De hond houdt de omgeving in de gaten. We zijn een team.

Met de spuitbus gaan de letters ALF op het stuk pallet dat niet loskomt. Nu is het nog witte verf. De volgende keer zal het de kleur van bloed zijn, en de schade groter. De heren ‘faunabeheerders’ krijgen de groeten, en zullen weten dat ze niet zomaar wegkomen met een hobby die bestaat uit het laf afschieten van de weinige in vrijheid levende dieren in Nederland.

Levende wezens beheren, het zou wat. Het afknallen van wilde dieren vanuit illegaal gebouwde hoogzitten en jachthutten geeft alleen maar een extra voortplantingsprikkel aan de groep, waardoor er volgend ‘seizoen’ weer geknald kan worden. Dat is dan het ‘verantwoorde’ aan dit wrede tijdverdrijf.

Of bent u er één die vindt dat je van andermans spullen af moet blijven? Die verdediging van het zogenaamde eigendomsrecht is niets waard in de ogen van een zojuist neergeschoten dier.