Wereldbank slaat de plank mis.
Mondiale klimaatrampen vereisen mondiale aanpak.
Volgens een studie van het Duitse Potsdam Klimaatinstituut vormen de gevolgen van de opwarming van de aarde met 4 graden Celsius een bedreiging voor de hele wereld. Om die bedreiging het hoofd te bieden zal de opwarming onder de 2 graden Celsius gehouden moeten worden. De vraag of die mondiale doelstelling in mondiaal beleid is om te zetten, is gelukkig bevestigend te beantwoorden. Daarbij denk ik echter niet aan de agressieve aanpak, de miljarden verslindende ombuigingsoperatie, die president Jim Yong-Kim van de Wereldbank voorstaat.
Niet dáárin ligt het antwoord op de dreigende mondiale klimaatrampen, maar in de aanpassing van het politieke denken aan de mondialiserende geest van onze tijd. De tijdgeest die het links-rechts denken overstijgt en daarnaast niet te kapitaliseren is. Deze wereldomvattende aanpassing van beleidsgrondslag, moet gerealiseerd kunnen worden via een algemene VN-conferentie ter vervanging van het dictatoriale parlementaire (wie regeert dicteert) en monetaire (wie betaalt bepaalt) denken, door het denken dat draait om het algemeen of VN-belang. De vervanging die automatisch de weg vrijmaakt voor de creatie van een duurzaam mondiaal beleid onder VN-vlag. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst omgebouwd moeten worden van een organisatie van regeringen waarin de VS de scepter zwaait, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Artikel 109 van het VN-Handvest opent hiertoe uitdrukkelijk de mogelijkheid, doordat het spreekt over een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Als VN-lid zou de Nederlandse regering daartoe het initiatief kunnen nemen, bij monde van premier Rutte. Ongetwijfeld zal dat niet alleen zijn aanzien in Nederland, maar ook ons aanzien in de wereld ten goede komen.
Wat die broodnodige ombouw betreft moet vooral worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - naar de Algemene Vergadering. Deze kan zich daardoor ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege tot een gezaghebbend wereldforum. Dankzij het bijdetijdse beleid dat dit illustere gezelschap van de grond weet te tillen, moeten wij in staat zijn de brug te slaan tussen de verdeelde mondiale samenleving van vandaag naar de verenigde van morgen. De wereld waar de VN symbool voor staat en neerkomt op de ware eenheid in verscheidenheid. In het bijzonder ons kroost, toch onze eerste zorg!, zal daar wel bij varen, zowel letterlijk als figuurlijk.