Vluchtelingenopvang, een kwestie van medemenselijkheid.
Premier Rutte slaat de plank mis met zijn mening over vluchtelingenopvang als primair een kwestie is van beschaving.
In tegenstelling tot wat premier Rutte ons voorhoudt, is het opvangen van vluchtelingen primair níet 'een kwestie van beschaving', maar van van medemenselijkheid. En dát is veel omvattender dan beschaving, want niet aan plaats en tijd gebonden.
Voor het tonen van medemenselijkheid leent zich bij uitstek de 'bed, bad en brood' regeling. Daaruit spreekt immers het besef dat vluchtelingen geen vijanden zijn, maar mensen in nood! Mensen die als medemens op onze hulp mogen rekenen, moreel gesproken. Juridisch gesproken zijn aan die hulp geen grenzen te stellen, economisch noch politiek, als gevolg van de alom onderschreven rechten van de mens. Vandaar dat ieder mens, waar ook ter wereld, een beroep kan doen op die rechten. Aan die ideële juridische grenzeloosheid wordt dagelijks echter paal en perk gesteld door de politiek, waardoor er feitelijk van 'rechtsstaat' – in de ware zin van het woord – niet gesproken kan worden.
Een onverteerbare realiteit die onze politici echter niet kwalijk te nemen is, omdat zij inherent is aan ons politieke systeem. Sinds jaar en dag gaat dat immers uit van ideologische en economische belangen, die de rechten van de mens (het algemeen belang) dagelijks overrulen! En dit zal doorgaan zolang het systeem niet in alle openheid ter discussie wordt gesteld ten behoeve van het algemeen belang, de verwerkelijking van de mensenrechten. Of liever gezegd, zolang de smaakmakende vertegenwoordigers van het systeem niet massaal tot de (mensenrechten-)orde worden geroepen. Om dat te bewerkstelligen schieten verkiezingen fundamenteel tekort, omdat die nu eenmaal onderdeel zijn van het falende systeem. Vandaar dat verkiezingen nooit iets oplossen.
Maar daarom niet getreurd, want de oplossing bestaat wel degelijk. Alleen zullen we daarvoor een beroep moeten doen op de onafhankelijke media. Voor hen is een cruciale rol weggelegd bij het op poten zetten van een brede maatschappelijk discussie over de ware rechtsstaat waarin een ieder – los van ras, geslacht, leeftijd, nationaliteit, levensbeschouwelijke gezindte en/of politieke gezindheid – recht wordt gedaan.
De alomvattende rechtszekerheid die het logisch gevolg is van een beleid dat uitgaat van het algemeen belang: “De boven partijpolitieke en financieel-economische belangen uitstijgende Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM)”. Het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken (vredes-)ideaal (preambule UVRM). Begrijpelijkerwijs ligt in het realiseren daarvan de oplossing van de diverse wereldproblemen besloten, met alle consequenties van dien voor het politieke systeem en de dragers daarvan. Diepingrijpende en verstrekkende maatschappelijke consequenties die desondanks voor een ieder draaglijk zijn, omdat in het bijzonder ons nageslacht – toch onze eerste zorg – er de vruchten van plukken zal.