“ Ballen er af oprotten “.
“ Ballen er af oprotten “.
“ Ballen er af oprotten “.
“ Ballen er af oprotten “ . Die korte zin hoorde ik vanmiddag 13 april in het voor bij lopen door een man met een kind aan zijn hand en vrouw en tiener meisje bij hem. Hij keek me niet aan. Het gebeurde tijdens de plaatselijke winkel zondag in een dorp op ongeveer een uur met het ov van Amsterdam. Ik ken de man niet. Ook de vrouw en meisje ken ik niet. Moet ik me aangesproken weten ? Het is eerder gebeurd ook overdag in de supermartk waar ik boodschappen doe ook toen ik langs liep “ het is waarschijnlijk een pedo “ ook door iemand die ik niet kende. Ik negeerde het.
Het voorval vandaag had verkeerd kunnen aflopen. Ik ging in op de provocatie en fietste de man en
overigen die inmiddels uit het zicht waren achter na met het doel om ze te confronteren. Ik zag ze en stapte af liep enkele momenten met ze op. De man zag me van uit z' n oog hoeken. Omdat ik
me realiseerde dat ik als de situatie uitliep op vechten ik het gezin tegen me had als getuigen en dat voorbijgangers zich tegen me zouden keren. Bovendien is mijn “ relatie “ met de politie en Justitie precair om het voorzichtig te stellen. De politie heeft al jaren de aanpak me te negeren als ik hulp zoek en als een aanval op me uit de hand loopt zich tegen me te keren op verschillende manieren. Ik besloot aandacht te veinzen voor een stalletje met stroopwafels en verdere confrontatie te mijden.
Afgelopen nacht werd ik weer verbaal aangevallen van af de straat terwijl ik in mijn
slaapkamertje lag. Er werd geroepen “ pedo weg “ en vervolgens “ nee... punkman weg “.
Eerder die nacht werd er geroepen “ punkman ik haat die man “ vergezeld door gejoel. Ook werd er een soort van gezongen ook weer met vergelijkbare inhoud als eerder gemeld. Dat alles door zo te horen tiener jongens. Dat gebeurd iedere zaterdag op zondag. Ook word er geroepen van uit auto' s zoals “ fuck “ en dan mijn familie naam afgelopen vrijdag nacht. Ook word er regelmatig “ homo “ geroepen aan mijn adres. Reden om de politie te bellen zou je mogelijk stellen. Dat is in mijn geval zinloos. De jongens zelf confronteren te gevaarlijk. Omwonenden distantieren zich en degene die naast direct naast me woont waar ik in feite min of meer mee samen woon slecht gescheiden door een kamer muur heeft zich inmiddels tegen me gekeerd en laat dat ook keihard blijken. Hoe precies kan ik niet schrijven nu want dan word het te herkenbaar.
Ik heb geprobeerd aandacht te krijgen van verschillende mensen die zich van uit hun beroep aangesproken zouden moeten weten in mijn huidige woonplaats. Er zijn ook verschillende scholieren – een stuk of tien – van een plaatselijke mavo afdeling bij betrokken die me overdag als ik thuis ben lastig vallen verbaal van af de straat. Ik heb een leidinggevende van die school geconfronteerd met de problemen. Zijn uiteindelijke commentaar : de scholieren ontkennen. Het maatschappelijkwerk dan. Hoorde me alleen aan. De verhuurder : zwijgt antwoord nooit op brieven en emails van mij behalve dan met een mondeling “ wij hebben genoeg van jou emails en brieven ! “ De sociale dienst : geen antwoord en actie op mijn brief gericht aan hoofd sociale dienst. Anti discriminatie meldpunt stelt alleen te registreren.
Mijn ervaring in andere plaatsen waar ik woonde en waar soortgelijk gebeurde is dat de instanties waar van enkele voorbeelden inclusief huisartsen zich tegen me keerden. Deels in het geniep achter mijn rug. Dat begreep ik later als ik correspondentie en dossiers ter inzage vroeg en kreeg. Politie dossiers ook waar de namen waren gewit. Ik moest de afgelopen 16 jaar een lawine van de meest valse lage gelogen lasterlijke beschuldigingen lezen. Stalking en opruiing tegen me. Verhuizen heeft weinig zin. Mijn adres was de laatste keer dat ik verhuisde al bekend bij mijn vervolgers nog voordat ik op nieuwe adres woonde. Die instanties verhuurders met name hebben mondeling overleg achter mijn rug. Ik kreeg wel altijd verhuurders verklaringen zonder opmerking. Maar zo als gesteld er is overleg achter mijn rug. Een verhuurder waar over een externe klachten commissie me in het gelijk stelde na klacht van mij pakte me jaren later met het is een dwangmatig klager zo moest ik lezen in verslag na klacht over andere verhuurder. Enzv.
Ik heb al vaker te maken gehad met bijna dodelijk fysiek geweld tegen me door laster. Onder andere gebroken neus enzv. Op de eerste hulp moest ik horen je hebt een afdruk van een schoenzool op je voorhoofd. De dader daar van is bekend bij de politie wegens drugs diefstal
wapenbezit enzv. Ik weet dat want dat was in het strafdossier in de vorm van getallen die mijn toenmalige advocaat voor me verklaarde. De kerel woonde boven me. Hij en zijn mede dader kregen alleen een veroordeling zonder strafoplegging : mishandeling in vereniging.
Een ander diepte punt was een poging me te wurgen nadat de dader me eerst maanden lang bedreigde en uitschold. De dader verklaarde dat wurgen tegen de politie met ik wilde hem in bewang houden. De zaak werd omgedraaid van slachtoffer werd ik door politie en
Justitie dader. Uiteindelijk besloot de Hoge Raad dat de rechtzaak helemaal over moest en ben ik vrijgesproken.
Ach je hebt vijanden. Dat heb je goed gezien. Maar wat moet ik doen ? Weer een klacht tegen de politie ? Of andere instantie ? Heeft tegenovergesteld effect weet ik uit eigen ervaring. Ik leef in armoede sinds ik het ouderlijk huis verliet. Ook een reden dat ik makkelijk ben aan te pakken.
Ik heb nu een beeld gekregen wat er gebeurd als een samenleving instort dus als er geen enkele bescherming meer is als er sprake is van stalking fysiek geweld en de dreiging daar mee. Als iedereen de andere kant uitkijkt. Ik vraag me af als ik vermoord ben of er een werkelijk
diepgravend onderzoek zal komen. Mijn inschatting is dat dat er niet zal komen. Ik verwacht dat het opnieuw op mij afgeschoven zal worden. Valt er nog wat te schrijven of te schrijven ? Eigenlijk niks meer. Ik vrees dat ik het geweld tegen me steeds meer als normale realiteit aanvaard.